Verhuizing en hebbelijkheidjes

Zolder

Paul is blijkbaar al net zo teerhartig als ik. Hij vond het ook maar niets dat Kari beneden moest blijven terwijl Ronja wel mee naar boven mocht. Gevolg, sinds maandagnacht slapen alle Spetsen ’s nachts boven op zolder. Yuno mag daarbij verblijven Joschka’s oude bench. Tsja, en aangezien Joschka een wat verwende Dalmaat was, is deze bench heeeeeel groot voor zo’n klein Spetsje.

In ieder geval is het boven verwachting gegaan. Yuno was bij mijn weten nog nooit op zolder geweest. Om dan ’s avonds ineens in de vreemde ruimte in een vreemde bench te gaan slapen… Maar ze stapte er zonder problemen in. Toen ik in mijn bed ging liggen, gaf ze een paar blafjes, maar toen ik rustig aangaf dat ik het daar niet mee eens was, bleef ze ook weer stil.

’s Nachts onweerde het, ratelden er een aantal heftige buien over het dak, zaken die je in de woonkamer een stuk minder duidelijk hoort. Maar Yuno vond dat geen probleem. ’s Morgens na zessen had ze nog steeds geen kick gegeven. Mooi, houden zo!

Kari en Ronja waren wel weer heel blij mee naar boven te mogen. Kari dook gelijk in zijn mandje en Ronja schurkte toen ik net ging liggen een tijdlang heerlijk tegen me aan.

2e nacht

Ook de dinsdagnacht ging zonder problemen, al was Yuno nu wel eerder wakker, half zes weer. Dat is het nadeel als ze bij je liggen. Althans, ik word gelijk wakker als ik iets uit de hoek van de bench hoor. Even later geeft Yuno een heel klein blafje. Een slaperig gemompel van mij is genoeg dat ze daarna weer heel lang stil is. Of het me slaap scheelt weet ik nog niet, ik vermoed dat deze opstelling me wel ergernis gaat schelen. Ook best wat waard.

Typisch Yuno

Iedere hond heeft zo zijn eigenaardigheden. Sjorren met Ronja heeft ze van haar moeder geleerd. Kari en Ronja sjorren nooit samen. Dat vindt Kari minder geslaagd, dan laat hij al snel los. Ronja sjort dus inderdaad wel met Yuno, maar je ziet op een gegeven moment bij haar de ergernis over die brutale pup te groot worden. Dan houdt ze het speeltje vast en in plaats van trekken, port ze Yuno ermee. Yuno weet dan al hoe laat het is en trekt zich terug.

Achtervolging

Soms volgt dan nog een flinke achtervolging. Om dingen heen rennen is dan favoriet. Onze bank is daarvoor een mooi omheen-ren-voorwerp, net als de salontafel – al is het daaromheen eigenlijk te glad voor grote snelheden. Laatst had ik voor Sucky een eetkamerstoel midden in de kamer staan, zodat hij er goed omheen kon zuigen. En prompt was dat ook een prachtig voorwerp om in de achtervolgingsspelletjes te integreren.

Sluipen

Yuno is ook dol op sluipen. Dan zakt ze door haar pootjes, blik strak op (meestal) Ronja gericht en sluipt ze op haar af. Soms onderbreekt ze het ineens. We hoeven niet eens naar Ronja te kijken, aan Yuno zien we al hoe de dame keek.

Mooi zitten

Als we iets lekkers geven, doet Yuno al spontaan datgene waar ik bij Ronja flink op het moeten trainen: mooi zitten. Net als Ronja doet ze het met haar achterpootjes voor zich uitgestrekt, ze zit dus op haar billetjes. Alleen… zijn wij er niet zo’n fan van om haar in deze positie te voeren, want de kans is groot dat ze de beloning van je vingers afschraapt. Met die scherpe puppytandjes geen aangename gewaarwording. Deze mooi-zit is ze overigens al heel vroeg mee begonnen. Haar zit-oefening begon er al vaak mee, de klik kwam als ze ook haar voorpootjes op de grond had.

Huppen

Iets anders ’typisch Yuno’ is huppen met haar voorpootjes. Als ze alleen speelt met een speeltje zie je het vaker bij haar. Maar ze doet het onder allerlei omstandigheden, uiteraard als ze vrolijk en opgewonden is. Ik hoop dat ze dit blijft doen, want het lijkt me erg leuk om hier bij dogdance gebruik van te gaan maken. Nu eerst verder werken aan de basis. Neemt niet weg, als ze het doet lach ik uitbundig en volgens mij vindt ze dat prachtig.

Hopelijk kan ik binnen niet al te lange tijd wat foto’s en/of video toevoegen ter illustratie van deze hebbelijkheidjes.