Reactief en druk
Maandagochtend is alles nog in diepe rust als ik wakker word om 6.30 uur. Mooi zo! Ik doe eerst een rondje met Yuno alleen. Op een gegeven moment gaat er op zo’n 10 meter ineens met een hoop lawaai een garage open en er komt iemand naar buiten. Yuno blaft wat, maar ze laat zich wel heel goed door mij terugroepen. Ze blijft wel erg oeferig tot de betreffende man in zijn auto is gestapt en wegrijdt. Nou ja, ik kan het me een beetje voorstellen.
Met 3 op stap
Later ga ik met alle drie op stap. Altijd een goeie oefening in geduld voor mij. Ronja loopt supersuperbraaf naast me. Kari doet soms onbenullig en gaat dan toch proberen te trekken. Hij heeft wel heel snel door dat dat “oh ja” toch niet werkt en hij ergens naast me terug moet komen. Nu lopen die twee meestal aan de rollijn, dus het kan zijn dat Kari het ook een beetje verleert heeft daardoor, dat wandelen aan een gewone riem. Maar goed, die twee samen is geen probleem. Maar dan Yuno. Alleen aan de riem is ze soms super in het netjes meelopen, en soms wil ze alleen maar snel vooruit. Uiteindelijk weet ik dat meestal weer om te buigen naar ‘netjes meelopen’ door steeds stil te staan als zij versnelt, pas weer te gaan lopen als ze weer netjes naast me is, en veel te belonen voor netjes naast me meelopen. Nou, dat hebben we vanochtend heel veel geoefend. Kari en vooral Ronja hebben aanzienlijk geïncasseerd, want iedere keer als ik stilstond voor Yuno, kreeg degene die naast me liep op dat moment een beloning.
Vermoeidheid = reactiviteit
Bij ons in de straat gaan ze weer aan de slag met een tuintje, wat inhoudt dat er zo’n kleine werkmachine rondgereden wordt en mannen van en naar hun busje of aanhanger lopen. Yuno moest vooral om die mannen toch weer heftig blaffen. Weer was ze eruit te halen, maar zodra het lekkers geïcasseerd was, wilde ze weer verder gaan. In ieder geval weet ik nu haar reactie op vermoeidheid: meer reactiviteit. Na vorig weekend heeft dat nog geen dag geduurd, dus ik maak me geen zorgen. Wel is het goed om dit in gedachten te houden en haar voldoende rust te geven om te herstellen van dit soort dagen voor we weer iets inspannends met haar doen.
Gelukkig doet Ronja helemaal niet met Yuno mee in deze instantie, en Kari weet na 1 blafje ook waar de betere deal te behalen is: bij mij met de koekjes!
Snuffelkleed
Ook tijdens de middagwandeling is Yuno nog wat sneller reageren dan anders. Tegelijkertijd barst ze van de energie. Ik besluit daarom het nieuwe snuffelkleed eens uit te proberen. Om beurten mogen Yuno, Kari en Ronja brokjes zoeken in de verschillende puzzelvouwsels van het snuffelkleed. Prachtig om die snuffelgeluiden te horen als ze bezig zijn. Ze krijgen ieder 2 beurten. Aan het einde van de middag is Yuno de andere twee weer behoorlijk aan het klieren. Die puppy-energie word je soms doodmoe van, en wij niet alleen. Soms is Yuno zelfs zo bezig dat ik me afvraag of ze niet al aan het puberen is. Dat zou volgens mij erg vroeg zijn voor een Spets, bij Kari en Ronja heb ik volgens mij zelfs vrij weinig gemerkt van de puberteit, hoewel ik me van Ronja wel herinner dat ze op alle honden die we tegenkwamen af wilde om ermee te spelen. Maar weer eens in haar dagboek gaan lezen.
En morgen beslist weer eens trainen, tevoren nog even nadenken wat precies. Liefst iets dat haar koppie flink aan het denken zet!