Puber goed voor de lijn

Puber vreet energie

Zowel Kari als Ronja zijn de laatste tijd wat slanker dan anders, terwijl ze iets meer voer krijgen. Ons vermoeden is dat Yuno energie vreet bij ze. Ik vermoed dat het toegenomen spelen een rol speelt bij de hogere energiebehoefte van Kari en Ronja. Maar ik vraag me toch af of Yuno’s zich ontwikkelende sexualiteit hier niet ook een rol in speelt.

Toen we Ronja een paar jaar geleden lieten steriliseren, moesten we Kari ineens minder gaan voeren. Of dit aan de sterilisatie lag, konden we op dat moment niet met zekerheid vaststellen. Met 9 jaar kun je verwachten dat een hond een verminderde energiebehoefte krijgt.

Yuno begint nu wat interessanter te worden . Sinds ongeveer een maand wordt haar urine met meer aandacht bestudeerd door zowel Kari als Ronja. Sinds zo’n 2 weken begint Kari meer met Yuno te spelen. Iets waar Ronja duidelijk gemengde gevoelens bij heeft. Een tijdje vindt ze het best, maar het mag van haar niet te lang duren.

Kari corrigeert Ronja

Van de week was Yuno met Kari aan het spelen. Wat er precies gebeurde weet ik niet, maar bij een luide en duidelijk corrigeerderig geluid van Kari (een hoge uitzondering) zag ik hem nog net vanuit mijn ooghoek Ronja in haar oorbasis corrigeren. Dat heb ik hem bij Yuno nog niet zien doen. Even later zag ik hem opnieuw Ronja corrigeren, maar zachter, zonder dat ik de interacties ervoor had gezien. Niets ernstigs, Ronja maakte er ook geen drama van, maar ik ben gewoon nieuwsgierig hoe het zover kwam. Toch wat beter in de gaten houden om te zien hoe deze situaties verlopen.

Als we op de terugweg van wandelingen over het grote grasveld aan de rand van het balijbos lopen, laten we de honden altijd loslopen. Wat op de bospaden weinig gebeurt, gebeurt hier standaard. Ronja en Yuno gaan achternazitspelletjes doen. Hoewel spelletjes wellicht wat optimistisch is. Het komt er consequent op neer dat Yuno Ronja uitdaagt en meestal na een flinke sprint flink op haar nummer gezet wordt. Een sprint waarbij Ronja steeds meer moeite heeft om Yuno van zich af te schudden. De kleine meid is duidelijk snel! En met haar kortere lijf dan Ronja is ze ook wendbaarder. Als ze die snelheid en wendbaarheid straks ook bij behendigheid wil inzetten, kunnen we nog wat meemaken… Maar da’s nog verre toekomstmuziek.

Ontsnappuber

Dat Yuno aan het puberen is merken niet alleen Kari en Ronja. Vanochtend zou ik de twee volwassen Spetsen uitlaten. Yuno was het er niet meer eens. Ondanks mijn waarschuwing schoot ze tussen de anderen door het pleintje op. Ik liet hun riemen direct vallen en ben haar achternagevlogen – het is wel veilig op het pleintje, maar ik accepteer dit zeer beslist niet, inmiddels kan ze het beslist beter weten. Yuno schrok erg van mijn reactie en aarzelde… maar rende toen maar snel weer naar binnen. Daarna bleef ze netjes binnen terwijl ik de andere twee naar buiten liet aan de intussen opgeraapte riemen. Dat heb ik dan maar weer beloond – ze bleef nu tenslotte netjes binnen.

Onbereikbare puber

Paul ging even later met Yuno op stap. Hij maakte alleen de fout om achter mij aan te lopen. Hoewel ik enkele honderden meters verderop liep inmiddels, rook Yuno ons overduidelijk. Ik hoorde haar blaffen. En Paul rapporteerde toen hij met miss Y thuiskwam dat er geen land met haar te bezeilen was: alleen maar sleuren aan de riem en zelfs huilen! Natuurlijk had ze ook niets gedaan, dus ben ik nog even een kort rondje geweest. Op het laatste stuk voelde Yuno blijkbaar ineens de honger in haar buik en begon ze weer te trekken. Helaas, dat leverde haar alleen maar meer meters van huis op, want op zo’n moment ga ik als een ezel in de achteruit.

Onstnappuber – of toch niet?

’s Avonds liet Paul Yuno even plassen op het pleintje voor, en daarna Kari en Ronja. Yuno wilde eigenlijk wel weer met Ronja mee. Ik stak daar letterlijk een voetje voor en… Yuno hing zwaar op mijn been, maar ze koos er toch maar voor om de sprong niet te wagen. Knappe pup!

Ronja in het midden

En toen kon ik het eens observeren. Van de week vroeg ik me af hoe het zover kon komen dat Kari Ronja corrigeerde. Het met de bek corrigeren zit hem niet zo in de aard, hij grijpt niet zo gauw (en dan nog doet hij het heel zacht). ’s Morgens in de badkamer zijn de honden bij mij opgesloten. Yuno is ook met de andere twee een ontzettende likkerd. Ronja heeft er weinig geduld mee, Kari was meer. Dus terwijl hij bromt, zucht en brompiept, likt Yuno zijn ogen af, zijn ogen uit, zijn gezicht…

Ronja vindt dit maar zozo en gaat ertussen. En ook zij likt Kari voorzichtig. En als Kari zijn geduld dan verliest, is zij degene die het voor haar kiezen krijgt. Mag ze als volwassen hond minder dan puber Yuno? Of zit zij op zo’n moment op het verkeerde moment op de verkeerde plaats? Of fungeert zij op zo’n moment bewust als bliksemafleider? Dat laatste kan ik me nauwelijks voorstellen, het eerste eigenlijk ook niet. Een puber moet je toch op haar nummer zetten?

Dat observeerde Paul van de week overigens ook: Kari die Yuno (eindelijk eens!!!) goed op haar nummer zet tijdens de wandeling. Pubertje Yuno kwam nog even bij hem terug, maar Kari was haar echt even spuugzat en liet dat opnieuw heel duidelijk merken. Yuno koos eieren voor haar geld. Jammer genoeg had Paul de aanleiding voor Kari’s correctie gemist.

Omslag bij de vrouw

Ik erger me vaak aan Yuno. Kan ze dit nu nòg niet? Dan gaat het voornamelijk om aan een slappe lijn lopen. En zich blijven concentreren tijdens een trainingssessie. Ineens bedenk ik: weet je nog dat je Ronja zo’n cadeautje vond? Door Ronja ben ik lui geworden. Ik moet gewon harder werken voor Yuno’s aandacht! Niet verwachten dat ze zo snel uit zichzelf terugkomt als ze afgeleid is, niet afwachten tot ze het aanbiedt, maar er gewoon om vragen door gek te doen!

Met het wandelen heeft Yuno de neiging om na het lekkers direct verder te huppelen. Alleen gaat haar gehuppel een stuk sneller dan mijn looptempo, dus als ik niets doe, knalt ze steeds in de riem. Ik heb de afgelopen weken dus heel scherp gelet op mijn eigen taktiek en reageer hier nu direct op, niet pas als ze in de lijn dreigt te knallen. Zodra Yuno aanzet om te gaan huppelen, sta ik al stil. Zodra zij een meter voor mij is, iets sneller gaat dan ik, sta ik stil. Als ze dan inhoudt, of uit zichzelf terwijl ze net voor me loopt inhoudt, iedere goeie beslissing beloon ik onmiddellijk. En het gaat echt steeds beter. Op en af, dat wel, en afhankelijk van Yuno’s bui en van mijn bui, maar het gaat echt de goeie kant op. Ze loopt steeds beter met mij mee. Ze knalt steeds minder vaak in het uiteinde van de riem. Samen gaan we vooruit.

Het komt zelden voor dat ik met Kari of Ronja en Yuno tegelijk loop. Maar een paar weken geleden deed ik dat eens. En het was voor mij een enorme eye-opener. Vooral met Ronja erbij. Zodra ik stilsta, staat Ronja stil. Ja, DAT gedrag wil ik! OK, dus daar werken we naartoe. En als Yuno binnenkort Kari evenaart, teken ik ervoor. Maar… Yuno geeft dan wel niet alles cadeau zoals Ronja, ik streef er wel naar dat ze het lopen aan een slappe riem net zo netjes als haar oma gaat doen :-).

Niemand heeft ooit beweerd dat honden opvoeden makkelijk was. Soms heb je geluk, zoals bij Ronja. En soms moet je harder werken, zoals bij Yuno.