Wandeling in Ridderkerk
Zaterdag 23 november
Wat is het toch heerlijk dat ik tegenwoordig kan uitslapen! Om 6.45 uur werd ik rustig een keertje wakker. Toch maar opstaan, nog wel genoeg dingetjes te doen. Ik ga maar eens op zoek naar een scherpe schaar, elastiekjes, een aansteker, knijpers, karabijnhaken, een rolmaat, een halsband en politielijn van Kari en… lijmklemmen! Ik weet zeker dat we lijmklemmen hebben, zoek het hele huis af, maar nergens te vinden. Later is Paul zo ontzettend lief om naar het dorp te gaan en er een paar te halen bij de doe-het-zelfzaak.
Wandelafspraak
Na het ontbijt nog wat laatste dingen bij elkaar scharrelen, waaronder het adres van waar we gaan wandelen èn waar ik daarna ga freubelen. En dan toch maar op pad. Aan de rand van Ridderkerk hebben Paul en ik afgesproken met een aantal deelnemers van vanmiddag. Lilian, zonder Utah omdat zij anders de hele middag in de auto zou moeten doorbrengen. Utah is van dezelfde vader als Ronja. Femke met Dude, Dude is een zoon van Ronja. Femke heeft ook haar (eigen ;-)) dochter Zé en haar partner Dennis meegenomen, gezellig en leuk om Zé na een jaar Facebook-foto’s eens in levende lijve te zien. En een vriendin van Lilian, Sylvia, met haar Border Collie Sandy.
Het treffen met Dude gaat uitstekend, kalme reactie met Kari, wel geïnteresseerd in Yuno, en Ronja viel in ieder geval niet onmiddellijk in haar politie-agenten-modus. Snel genoeg hoor, toen Dude wat meer belangstelling had voor Yuno en die twee samen gingen rennen.
Toen kwam de Border Collie erbij, een jonge spriet die maar één versnelling bleek te hebben. Hard rennen. Zij en Dude rausjten heerlijk rond, Yuno was Dude vergeten. Dat vond Yuno niet eens zo heel vreselijk. Zij vond Dude heel erg leuk, maar soms ook een klein beetje intimiderend.
Amstaff
Op zeker moment kwam er ineens een enorme American Stafford in de groep. En hij vond het zo gezellig dat hij maar met ons mee bleef lopen. Om de hoek kwamen we zijn bazen tegen. Toen die hem gevangen hadden, liepen we door. Heuveltje op (oude vuilnisbelt hoorden we achteraf :-)) naar een uitzichtpunt over Ridderkerk en Capelle. Dude en Sandy hadden elkaar weer gevonden en waren weer begonnen met achtervolgingsspelletjes.
Amstaff
En daar was de Staff weer! Hij en Sandy de Border begonnen als idioten rond te rennen, hij vond onze groep veel te leuk om ook maar te denken aan afscheid. Een paar minuten later kwam de baas hijgend en puffend ook naar boven. Maar Staff bleef rondrennen. Ook Sandy vond het nog steeds heel leuk en bleef maar rennen. Kari, Yuno en Ronja besloten dat ze het bij de voerautomaat (ikzelf) wel de beste plek vonden, een heel goeie keus vond ik. Dude begon geïrriteerd te raken en probeerde af en toe om de Staff en de Border op te breken, maar die twee hadden veel te veel lol samen. Femke was weer niet blij met Dudes reactie, omdat hij makkelijk kan overdrijven. Maar Dude doseerde het aardig goed en reageerde bepaald niet overdreven. Eindelijk kreeg de man zijn Staff te pakken en lijnde hem aan. Toen hij met zijn vrouw verder wandelde, besloten wij maar even te wachten tot ze al even uit zicht waren voor wij ook verder wandelden.
Amstaff
Aan de rand van de berg zagen we ze een heel eind onder ons lopen. De Staff zag ons helaas ook en kwam weer naar boven gerend. De man (en een eind daarachter de vrouw ook) kwamen dus maar weer naar boven. Intussen begon Sandy hem eindelijk een beetje zat te worden en liet steeds vaker haar tanden zien. Sylvia zette haar maar aan de riem zodat ze de Staff wat makkelijker bij haar kon weghouden. Kari, Ronja en Yuno stonden weer bij mij te scoren. En Dude had ook geen zien in grapjes van de Staff, dus hij kon alleen wat op en neer drentelen tussen ons in. Eindelijk had de man hem weer te pakken, lijnde hem aan en liep met zijn vrouw achter hem aan weer terug de heuvel op. Je krijgt wel conditie van zo’n hond! Wij vervolgden onze weg naar beneden en hebben ze niet meer gezien.
Yuno leert achter mensen schuilen
Nu gingen Dude en Sandy weer samen rennen. Alleen ontdekte Sandy dat ze Yuno kon intimideren en ze begon af en toe op haar te jagen. Niets heel erg naars, maar Yuno vond het duidelijk best eng. Ik begon de Border te blokkeren, wat natuurtlijk alleen werkte als Yuno achter me bleef. Maar allengs kreeg Yuno het door, zeker toen meerdere onder ons de Border gingen blokkeren: ik moet achter iemand gaan staan! Een fijne les, als je die een hond kunt bijbrengen. En het werkte.
Niet dat de rest van de wandeling alleen maar onaangenaam was voor Yuno. Zodra Sandy weer met Dude aan de gang ging, veerde Yuno’s staartje overeind en ging ze weer lekker snuffelen en klieren met Ronja. En ik zag haar ook een aantal keer heel kalm en zelfs licht uitdagend naar Sandy kijken. Dat ze daarop Sandy weer achter zich aan kreeg, had Yuno natuurlijk op kunnen rekenen.
Vergelijking Yuno en Oskar
Lilian en Femke kennen allebei Oskar, Yuno’s vader. En toen ik vertelde dat hij Yuno’s vader is, herinnerden ze zich dat en zagen ze ineens een hoop gelijkenis met hem. De manier van lopen, de dikke kont, de algehele verschijning (een soort mini-Oskar in een meisjesjasje). En Femke vertelde dat Oskar ineens kan besluiten dat hij alleen wil spelen, waarop hij zijn eigen spelletjes gaat verzinnen. Precies wat Yuno doet met haar speeltjes: grommen, schudden, maar vooral in de rondte gooien en er dan achteraan gaan. Grappig dat dit een doorgegeven trekje is – en een heel leuk trekje bovendien!
Freubelen
Toen was het einde wandeling. Paul ging met Yuno, Kari en Ronja naar huis, terwijl ik doorging voor de freubelmiddag.
Het resultaat:
De halsband is gemaakt van paracord en het touw is in allerlei kleuren te bestellen. Ook kun je kiezen uit verschillende technieken voor een verschillend effect. Erg leuk om te doen, al is een flinke set pleisters en eventueel handschoenen meenemen niet geheel overbodig als je normaal niet veel met je handen werkt.
Ook voor Ronja en Yuno heb ik materiaal voor een halsband besteld. Voor Ronja ga ik binnenkort aan de slag – zodra mijn vingers hersteld zijn van Kari’s setje! Voor Yuno moet ik nog heel wat geduld opbrengen. De halsbanden zijn niet verstelbaar, dus niet zo geschikt voor een hond in de groei.