Werken voor de kost!

Nacht

Voor het eerst sinds een aantal dagen ging Yuno gisteravond zonder enig protest de bench in. Misschien omdat ik nog wat achter de computer had gezeten nadat Kari en Ronja met Paul mee naar boven waren gegaan? Dat gaf natuurlijk wel wat extra tijd voor haar om tot rust te komen. Zelfs toen ik Ronja in de kamer liet – blijkbaar was ze liever bij ons dan boven – was er geen enkel protest. Ook ’s nachts ging het prima. Hoewel ik wel een hele tijd wakker lag, steeds verwachtend dat Yuno zich zou melden, vooral toen ik mijn iPad erbij pakte. Maar nee… Pas rond 4 uur meldde ze zich. Ik heb wat tegen haar gepraat, en binnen 5 minuten was het geblaf, dat meer vragend dan dringend klonk, alweer afgelopen. Om 5 uur meldde ze zich opnieuw. Daar heb ik gelijk op gereageerd, haar mee naar buiten genomen voor een groooooote plas. Knap meisje.

Daarna ging ik weer liggen. Yuno nestelde zich tegen mijn buik aan en begon zich schoon te likken en zachtjes aan haar pootjes te knagen (lichte groeipijntjes?). Ronja kwam er ook met haar neus bij. Ik stuurde haar weg om te voorkomen dat ze nu al gingen spelen, waarna ze achter mijn knieën ging liggen, haar favoriete plekje. Een tijdje later ging Yuno bij mijn voeten liggen, waarna ik nog een uurtje verder kon slapen.

Wandeling samen

Na het “echte” opstaan Yuno direct buiten gezet – en ja hoor, een mooie keutel (geen spoor meer van diarrhee gelukkig). En vervolgens ging ik op pad naar de Balij met het hele stel, Yuno in de rugzak. Toen ik haar wilde bevrijden uit de rugzak kreeg ze weer een driftbui dat het haar allemaal te lang duurde. Dat kan, maar het duurt alleen maar langer als je zo moeilijk doet. Toen ze even rustig was, pakte ik er lekkers bij. Heeee, dat bracht een hele omslag bij Yuno: ik kan verdienen! Misschien speelt voor haar ook een gevoel dat ze meer controle heeft over de situatie, wie zal het zeggen? De nu heel wat beleefdere Yuno kon ik verder met een paar beloningen voor goed gedrag verder uitpakken.

Tijdens de wandeling stapt ze mooi met de anderen mee. Of ze komt even naast mij lopen: kan ik nog wat verdienen? Af en toe springt ze weer tegen me op, maar dit lijkt al minder te worden. Ik ben haar het woordje “laag” aan het bijbrengen: iedere keer als ze na opspringen weer op 4 pootjes staat, zeg ik het woordje en beloon haar. Wel wil ik voorkomen dat ze tegen me opspringt om daarna snel laag te gaan. Dus als ze ernaar lijkt te neigen om op te springen, zeg ik ook snel “laag” en beloon haar voor laag blijven. Dit lijkt ze heel snel op te pakken.

Begrijpt ze de verschillende woordjes wel?

Toch vraag ik me af of ze het echt begrijpt. Ik heb een vermoeden dat zij er meer “commando=zit” in hoort en dat ze nog geen verschil tussen de woordjes kan maken, hoe verschillend ze ook klinken. Ik heb een vermoeden dat ze meer naar de commando-toon luistert en dan gaat zitten. “Liggen” is wat je doet als zitten niet direct wat oplevert. “Kom” is vanaf een afstandje komen en zitten (ook al beloon ik het komen en niet perse het zitten, maar ze zit wel vaak al uit zichzelf). “Laag” is eveneens gaan zitten. Nou ja, we komen het een keer tegen dat wat ik vraag niets met zitten te maken heeft. Dan zullen we wel een momentje van verwarring tegenkomen, tot ze het concept “ieder woordje heeft een betekenis” door heeft. Of niet, en begrijpt ze het nu al helemaal.

Lunch verdienen

Met Yuno’s middagmaaltje een sessie’tje ‘naar je kussen’ gedaan. Weer het kussen uit haar bench. Als het ding ietsje verder weg ligt, op ongeveer een meter, is het haar eigenlijk net iets tè ver weg. Althans, aan het begin van de sessie. Uiteindelijk ging ze er steeds sneller alsnog naartoe. Steeds op het kussen beloond, en een tweede beloning weg van het kussen. Eerst meerdere keren van het kussen af beloond, maar dat leverde weer problemen op – duurde langer voor ze terug ging.

Wandelen met 3 honden aan de riem

Tja, enige neiging tot zelfkwelling zal ik wel hebben. Gelukkig toonden Kari en Ronja zich van hun beste kant EN kwamen we nauwelijks andere honden tegen. Een poedeltje aan de overkant van de straat. Eerst stond Yuno even te blaffen, maar uiteindelijk besloot ze dat ze aan de stoeprand ging zitten. Dan viel er misschien nog iets te halen. Heel mooi! Mevrouw met poedel (een heel leuke overigens) liep door, dus niet echt een ontmoeting. Verder liep ze behoorlijke stukken mee met Ronja en Kari, en heeft nauwelijks getrokken.

Yuno begint door te krijgen dat ze beter naast me dan voor me kan lopen, maar soms vergeet ze het (het loopt zo lastig als je je voeten niet kwijt kunt). Ook liep ze vaak aan de andere kant dan Kari en Ronja – maakt het niet echt makkelijker. En de riemen draaiden natuurlijk constant in elkaar. Maar al met al viel het me reuze mee.

Het is wel mooi om te zien hoe ze naar Kari en Ronja kijkt als ze iets spannend vindt. Hee, eenden, zal ik… blik opzij, nee, blijkbaar vinden de anderen het niet zo spannend. En zo nog een paar kleine voorvalletjes. Ik ben benieuwd of ze op dezelfde dingen weer anders reageert als ze alleen is.

En ook werken voor het avondeten!

Na een rustige middag is het tijd voor het volgende hoogtepunt van de dag – voor de honden dan: hun eten! Eerst krijgen Kari en Ronja. Dan loop ik naar Yuno’s bench met haar bakje, dat ik eerst op de bench zet. Ze zet er haar pootjes tegenop, dus ik pak het bakje op. Is eigenlijk ook wel makkelijker voeren. Yuno kijkt mij aan. Puzzelt even. En stapt dan haar bench in. Tongklak! Dan gaat ze op haar kussen zitten, klik! Dan komt ze weer uit de bench. Ik wacht af. Ze staat weer tegen de bench op – er moet toch een makkelijker manier zijn om aan je eten te komen. Toch maar weer in de bench èn op haar kussen, klik! Ik schuifel met mijn voeten, ze blijft zitten, klik! Ik schuifel nadrukkelijker, ga andersom staan, doe een stapje weg, doe de andere kant op een stapje weg. Iedere keer blijft Yuno zitten en verdient ze een klik. Ik doe 2 stapjes weg. Oeps! Ik zeg niets en wacht tot Yuno weer op haar kussen zit, klik! Op het einde van de sessie kan ik zo’n 4 stappen wegdoen en Yuno blijft prachtig zitten.

Ronja’s dagboek

Vanmiddag weer in Ronja’s dagboek zitten lezen. Wat had de dame een moeite met de bench! En ze kon – en kan nog steeds – zo ongelooflijk doorzetten daarmee. Benchtraining is met Ronja nooit een groot succes geweest. Wat dat betreft is Yuno er een stuk relaxter in. Als ze al begint te blaffen, is dat binnen 5 minuten afgelopen. En dan komt ze ook echt tot rust.

Wel zag ik dat we Ronja ook overdag al in de bench stopten, en dan ook naar boven gingen om huishoudelijke klusjes te doen. Ik heb dat zelf tot vandaag niet gedaan, even kijken of Paul dat wel deed. En dit moeten we haar wel goed bijbrengen, want over 4 weken moet Yuno toch echt 2 ochtenden in de week 6 uur alleen kunnen zijn.

Wel hebben we Yuno al vaker alleen beneden gelaten terwijl ze los liep. En dat gaat echt heel goed. Je kunt gerust naar boven gaan, waarbij de andere 2 honden mee naar boven denderen. Yuno gaat dan lekker op haar kluifje kauwen of met haar piepspeeltje klieren. Als je beneden komt, staat ze dan vaak wel onderaan de trap, blij dat je terug bent. Maar soms is ze zo lekker bezig dat ze dat niet onderbreekt. Ze kan zichzelf geweldig goed vermaken.

Dat was met Ronja echt anders. Zij deed in haar tweede week al pogingen om de trap op te gaan als wij boven waren. Die hebben we afgeschermd met konijnenhekjes toen ze vanaf de 3e tree een keer weer omlaag gleed. Met Yuno hebben we nu dus alleen bovenaan de trap een konijnenhekje, om te voorkomen dat ze per ongeluk bovenaan de trap misstapt.

Daarnaast lijkt het alsof ik meer met Ronja trainde dan nu met Yuno. Maar op dat vlak heb ik om een of andere reden minder haast met Yuno. Niet dat ze aandacht tekort komt, ik train echt wel geregeld met haar. Wel ben ik blij dat we over zo’n 2 weken met puppycursus starten. Dan ga ik wat gestructureerder met haar aan de slag. Daar heb ik wel heel erg zin in. En ze is er ook wel aan toe, al zal ze het in het begin niet makkelijk vinden om haar aandacht erbij te houden tussen al die andere honden.