Yuno op haar irritantst

Offffftewel… mijn geduld op zijn kleinste stand. Wat was er nu aan de hand?

Wat zuigen, dweilen en gras opharken met elkaar gemeen hebben

Of de meest benauwde, vochtige (maar niet warme) dag van het jaar besloot ik om èn te zuigen, èn te dweilen. Voeg daar een pup aan toe die dat hoogst spannend vindt en een flinke keel opzet, plus alsof dat nog niet genoeg was 2 volwassen Spetsen die continu in de weg gaan staan of zelfs liggen terwijl je ze vraagt opzij te gaan… En met hun grote neus erbij staan terwijl je de pup probeert te kalmeren…

Om een idee te geven, hier een filmpje met Yuno en de grashark eerder deze week. Ongeveer dezelfde reactie heeft ze op stofzuiger en dweil. Met de hark had ik haar in het begin nog een beetje gepest, maar daar leek ze redelijk van tot rust gekomen. Misschien was dat maar schijn. Altijd dom om te doen, dat soort pesterijtjes, je leert je hond gewoon de verkeerde dingen aan – en vervolgens ben je natuurlijk boos als die het doet op een moment dat het niet uitkomt.

Weer iets op gaan verzinnen. Misschien dat ik haar naar een kussen leer gaan en blijven, ondanks zo’n op en neer gaand ding voor haar neus. Dat zal niet van de ene op de andere dag aangeleerd zijn, maar het huis is aan kant, dus heb ik weer even om zoiets aan te leren!

Kun je de video niet goed bekijken, klik dan hier voor de YouTube-versie

Zindelijk? Wat is dat?

Ook de zindelijkheid verloopt niet zo lekker. De afgelopen dagen de nodige ongelukjes, toch ook weer beneden terwijl de achterdeur open staan. Voorbeelden:

• Twee keer zomaar binnen plassen als Paul eventjes niet oplet
• Een keer recht voor mijn voeten aanstalten maken om naar buiten te gaan, maar op het laatste moment het toch nog snel op de mat voor de deur doen.
• En dan boven ook weer totaal ongemerkt geplast. Ik bracht haar haastig naar beneden om het in de tuin te doen, kom ik boven, ligt er al een plasje.

Gelukkig doet ze het wel vaak op de tegels of het linoleum en niet steeds op kleed of vloerbedekking… MAAR HET SCHIET ECHT NIET OP ZO!

Kortom, wel eens betere puppy-opvoedmomenten gehad. Maar, ook hier komen we gewoon weer doorheen – net zoals we door soortgelijke dingen bij de andere twee heen zijn gekomen.

Avondwandeling alleen

Paul en ik gingen oorspronkelijk samen op stap met het hele stel. Maar Yuno was zo achter Ronja en Kari aan het trekken, dat ik besloot om dit direct anders aan te pakken. Anders is het slecht voor Yuno’s keel, haar manieren en mijn geduld. Dus een ander ommetje gelopen. Op zich liep Yuno netjes mee – toen ze aan het idee was gewend dat ze met mij mee ging en niet met de anderen. Daarna wat geoeft naar allerlei vreemde voorwerpen die we tegenkwamen, zoals wegblokkerders, planken, dozen en nog wat andere troep. Even laten onderzoeken en dan liep ze weer netjes mee. Op een gegeven moment was alle vreemds haar toch wat te veel. Er was helemaal niets te beleven op straat, niets specifieks waar ze moeite mee had, maar ineens sprong ze een aantal keer tegen me op. Ik babbelde met haar, ze liep weer met me mee, en sprong weer steunzoekend tegen me aan.

De combinatie van donker en het ontbreken van de steun van Ronja en Kari was haar vermoedelijk wat veel. We moeten duidelijk vaker met Yuno alleen op pad, ook met gewone wandelingen. Daar is inderdaad een beetje de klad in gekomen, en dat heeft ze toch nodig om op eigen pootjes te leren staan.

Jaja, in het goed opvoeden van een pup gaat heel veel tijd zitten!