Op de marktplaats

Nachtbrakertje

Om 3 uur ineens pompgeluiden vanuit de bench. Daar reageer ik altijd heel snel op, maar, te laat! Gelukkig heeft Yuno uitstekend gemikt en kwam het braaksel net nààst haar kussen op de metalen onderbak terecht. Ik heb haar even buiten gezet, waarop ze snel een plas deed. Vervolgens de bench schoongemaakt – door haar mikkunst niet veel werk – en haar er weer in gezet. Het bijbehorende geblaf was gelukkig snel voorbij.

Om 4 uur meldde ze zich weer. Het klonk eerder dwingend dan dringend, dus weer genegeerd.

Om 5 uur opnieuw. Deze keer ben ik weer met haar naar buiten gegaan. En er gebeurde… helemaal niets! Een beetje sjagrijnig heb ik haar direct terug in de bench gezet. Natuurlijk leverde dat geblaf op, maar zoals gewoonlijk bond ze binnen 5 minuten in. Om 6 uur heb ik haar weer buiten gezet – en na even wachten besloot ik zelf naar binnen te gaan en haar buiten te laten. Het was me te fris en mijn humeur was een beetje beneden peil. Binnen een halve minuut ging Yuno 2x zitten om een paar mooie stevigen neer te leggen. Prachtig.

Terug mijn bed in gedoken met Yuno tegen mij aan, maar van slapen kwam het niet meer.

Rugzakperikelen

Voor de ochtendwandeling ging ik weer met het hele stel op stap, Yuno in de rugzak. In de Balij aangekomen wilde ik haar uit de rugzak halen. Ik pak alvast een handje lekkers en hijs me uit de rugzak. Yuno gedraagt zich keurig, dus beloon. Ik zet de rugzak neer, beloon voor kalm gedrag. Ik moet behoorlijk hannessen om de musketonhaak aan haar tuig los te krijgen, maar het lukt. Nog steeds heel kalm gedrag, dus beloon. En vervolgens… wil Yuno helemaal de rugzak niet uit! Vooruit niet, achteruit niet. Uiteindelijk heb ik haar er met heel veel moeite uit gelokt. Nou ja, dat is weer wat anders dan zo’n temper tantrum van de laatste keren omdat het haar niet snel genoeg ging.

Verder was het een heerlijke ochtendwandeling, alleen de steekbeesten probeerden het plezier te vergallen – dat is ze niet gelukt en ik ben er gelukkig heelhuids vanaf gekomen. Aan het einde van de wandeling moest ik Yuno natuurlijk voor het smerigste gedeelte weer inladen. Geen probleem. Wel was ze in de rugzak erg onrustig en hing ze er op een gegeven moment zelfs met 2 poten uit. Ik moest de rugzak even half af doen om haar er weer in te lepelen, voorpoot voor voorpoot terugstekend. Het gedeelte waar haar hoofd buitenboord komt, heb ik maar iets verder dichtgeritst. Of het nu van de schrik van het bijna-bungelen was of omdat het moeilijker was om haar voorpootjes buitenboord te gooien, vanaf dat moment was ze een stuk rustiger. Bij thuiskomst had Yuno wel weer behoorlijk haast om uit de rugzak te mogen, zelfs met de beloningen voor rustig gedrag. Maar deze keer zonder gegrom, en ook een stuk meer voor reden vatbaar dan eerdere dagen. We gaan vooruit!

Markt

Ik moest naar het dorp voor een aantal zaken en had al bedacht dat ik dan Yuno in de fietsmand kon meenemen. Yuno vond het lang niet onaardig achterop. Ze heeft één blafje gegeven, ik weet niet eens waarnaar. In het dorp verschillende winkels in geweest voor de boodschapjes. Natuurlijk moest ik ook bij de dierenzaak zijn. Dan luistert de kleine meid uitstekend tussen al die verleidelijkheden. Het scheelt misschien dat ze bij mij geregeld gedroogd hard verdiende. Ten slotte nog heel even over de markt gestruind – een heleboel commentaar gekregen over de schattige puppy :-). Vervolgens nog een GoldenDoodle-pup ontmoet. Die was voor Yuno te druk, dus ging ik op mijn hurken zodat ze vandaaruit veilig kon kennismaken. Dat ging een stuk beter. Op een moment dat Yuno wat tot rust was gekomen, zijn we snel weggelopen – stoppen op het hoogtepunt.

Borstelbeurt

Kari, maar vooral Ronja, laten weer best wat haren los, dus ik besloot tot een borstelbeurt. Eerst was Ronja aan de beurt. Met een dubbele herderhark, een pinnenborstel en als laatste de stofzuiger flink onderhanden genomen. Er kwam weer aardig wat af, al is het niet vergelijkbaar met als ze echt in de rui is. Kari en Yuno werden beloond als ze op hun plaats bleven. Kari verdiende iedere keer. Yuno heb ik de nodige keren teruggelokt, en daarna een paar keer overgeslagen. Dan weer op de juiste plek gelokt. Waar ze zowaar even bleef zitten. En toch weer op pad ging. Maar na een aantal keer overgeslagen te zijn, zat ze ineens uit zichzelf op de juiste plek. Dat hield ze niet zo lang vol, maar ze leek liever op de tegels te liggen. Nou ja, vooruit, heb ik mijn beloningsplek verlegd. Dat werkte wel aardig. Ook Kari nam ik onder handen – voor zijn doen ook een aardig oogst. Daarna Yuno. Eerst met de stofzuigerborstel. Eerst vond ze die al eng. Maar op een gegeven moment ging dat erg goed. Zo goed, dat ik de borstel aan de stofzuigerslang koppelde en haar daarmee “borstelde”. En ook dat ging prima! Het zal wel een aantal keer duren voor ik de stofzuiger bij haar kan gebruiken, zelfs op de allerlaagste stand.

Traininkjes

Aan het eind van de middag wil ik toch graag Ronja nog trainen op een paar dingetjes uit onze dans die dinsdag wat stroef gingen. Kari gewoon voor de fun, maar toch wel degelijk KARI trainen. En dan zie je dat het heel moeilijk is om Yuno binnen te houden. Echt een stap te ver voor haar. Ze blijft binnen tot Kari of Ronja iets uitvoeren, of tot ik een extra handje voer uit de pot wil pakken. Dan komt ze toch echt naar buiten. Niet vreemd natuurlijk.

Ik moet het trainen met Ronja echt weer serieuzer oppakken wil ik begin september onze dans klaar hebben voor een wedstrijd. En ook Kari geniet ervan om te werken aan dingetjes. Voor mijn doel met Yuno (kunnen wachten terwijl de ander oefent) is het echt niet goed als ze iedere keer gewoon naar buiten kan komen stappen.

Ik ga hier een konijnenhekje inzetten voortaan. Dat bij de bench staat er nu toch ongebruikt bij, dus daar kan ik wel 3 delen vanaf halen.

Tijdens haar eigen beurt wilde ik met Yuno aan het gaan liggen werken. Nou… daarvoor was ze deze keer te afgeleid door het speeltje dat uit mijn achterzak stak (en behoorlijk ruikt, zelfs naar mensenbegrippen). Toen ze uiteindelijk de 3e keer ging liggen en me dit duidelijk was geworden, heb ik haar eerst beloond met lekkers, en zijn we daarna op “los” en “vast” overgegaan.

Weer werken voor haar avondeten

Het ‘werken voor de kost’ beviel me gisteren goed. Met de eerdere maaltijden lukte het me niet, maar met het avondeten ga ik toch weer aan de slag met haar, nu voor het in de bench blijven. En het gaat heel hard met de training! Eén keer komt Yuno van haar kussen – niet eens uit de bench. Aan het einde van de training kon ik de hoek om achter de bank, en ten slotte zelfs 5 tellen uit zicht in de gang! Wow!!! Niet het beginpunt voor een volgende training, want dan gaan we weer versneld door de eerdere stapjes, maar… wow! Wat een knappe puppy.

Grasmaaier en hark

’s Avonds besloot ik dat het gras dringend gemaaid moest, voor ik er opnieuw niet doorheen zou komen met de maaimachine. Weer zo’n op en neer gaand ding. Ik heb Yuno vanaf het begin duidelijk gemaakt dat ze op het terras moest blijven. En zitten. Ik moest het een paar keer herhalen, en flink belonen, maar ze heeft zich er niet of nauwelijks mee bemoeid. Heel knap.

Toen moest het gras natuurlijk geharkt worden. De hark zelf viel Yuno al aan: veel te leuk! Dus weer ‘zit’. Nu wel een heel stuk moeilijker. Dus in kleine stapjes opgebouwd: zit met stilstaande hark, zit met 1 harkstreek, enzovoorts. Een aantal mooie beslissingen kunnen belonen, waaronder een beslissing, terwijl Yuno mij strak aankeek, om uit zichzelf te gaan zitten in plaats van toch die hark weer aan te vallen. Wat een knap grietje. Op het laatst kon ik zelfs op het terras het gras bij elkaar harken zonder al teveel bemoeienis. Veel moeilijker nog dan het gras, aangezien het schraapgeluid heel opruiend op Yuno inwerkt. Maar het lukte haar. Knap meiske.

Het is zò leuk dat zo’n hondje zelf het goeie gedrag zo doelbewust aanbiedt. Ja, om koekies te verdienen. Maar je ziet ook hoe snel ze vorderingen maakt. Genieten!