Allemaal avontuurtjes

Het is weer een vroege start, die drempel van 6 uur is toch hardnekkig. Maar daarna kan ik nog even nadommelen op de bank, met Kari aan mijn voeten, Ronja voor mijn buik en later Yuno op mijn heup – nadat ze me uitgebreid heeft afgelebberd. Lief momentje als Yuno aansluitend ook Ronja likt en Ronja mij op haar beurt ook voorzichtig. Blijkbaar is het verzorgingsuurtje.

Na de wandeling brengt Yuno weer een uurtje of drie in de bench door.

Wedstrijd zaterdag

Zoals ik al had aangekondigd, was ik zaterdag met Ronja naar onze eerste behendigheidswedstrijd in de b-klasse. Ronja heeft het prima gedaan, de eerste ronde hadden we gelijk de eerste plaats! Knappe griet. De 2 andere rondes gingen wat minder. In het tweede rondje, de jumping, kwam dat vooral omdat ik ging jagen. De tijd voor het jumping-parcours stond heel krap. Bij het derde rondje, het spel, maakte ik een inschattingsfout. Dat het een inschattingsfout was, zag ik pas veel later toen ik buiten de ring op een bepaalde plaats stond waardoor ik zag dat Ronja’s route gewoon heel logisch was. Fouten of niet, we hebben samen weer enorm lol gehad. Het is zo’n groot plezier om met Ronja te lopen!

Het weer hadden we echter niet mee. Het heeft de hele dag gedreigd te regenen, gemotregend of gewoon gestortregend. Ik was erg blij met mijn tent en zeiljack en voor Ronja dat ze lekker in de opvouwbare bolderkar op een kleedje kon liggen, mooi van de grond. Dat is ook een plek waar ze aardig tot rust kan komen en half wegdommelen.

Tent in de tuin

Het gevolg van het slechte weer is dat de tent vandaag nog in de tuin moet nadrogen. Toen hij plat op de grond lag, stond er natuurlijk een kleine spets op. Maar toen ik hem uit elkaar trok zodat hij bleef staan, had ik nergens last van. Toch te groot? Ik heb Yuno’s reactie niet gezien, maar ik had toch echt veel meer bemoeienis verwacht.

Als de tent een tijdje staat, vraag ik Yuno erin te gaan. Daarvoor moet ze een sprongetje ter hoogte van zichzelf nemen over de rand heen. Nou… Ronja hupt naar binnen. Yuno heeft er al meer zin in, maar twijfelt nog. Dan springt Kari erin – OK, met een onhandige half sprong, half sliding werkt Yuno zich ook in de tent. Natuurlijk is er niet veel te beleven in zo’n lege tent zonder grondzeil. Dus gaan we er gauw ook weer uit. Eerst Kari, die daarna voor het laagste deel blijft staan. Dan Ronja, die langs Kari heen springt. En daar gaat Yuno zonder al teveel problemen achteraan, dus over een wat hoger deel.

Allemaal kleine avontuurtjes

Tijdens de middagwandeling ga ik met Yuno alleen op stap, eigenlijk zonder plannetjes. Dan besluit ik weer naar de rotonde te gaan. Yuno geeft direct al veel aandacht: “hier heb ik vorige keer al die superlekkertjes verdiend!” Nou, die verdient ze dus weer, alleen vermeng ik het veel meer met de gewone brokjes. Ik heb gewoon niet zo heel veel superlekkers op zak vandaag, dit was een spontane inval.

Scooter

Even later lopen we langs 2 mensen op een bankje, met hun scooter voor zich geparkeerd. Scooters vindt Yuno nog steeds wat twijfelachtig blijkbaar, hoewel we er laatst tijdens een wandeling uitgebreid een hebben bekeken. Ze oeft naar de scooter. Dus draaien we er wat omheen. De mensen vinden het gelukkig prima en na een vriendelijk gesprekje en een laatste koekje op de treeplank dat Yuno er zelf vanaf mag halen, lopen we verder, met nog een heel klein oefje achterom van Yuno (altijd toch net even het laatste woord :-)).

Coördinatie-oefeningen op trapje en boomstammetje

Het is jammer genoeg erg rustig op de sportvelden daarachter. Als ik bij de hockey wat sportgeroep hoor, steek ik over om daarnaartoe te gaan. Daarvoor moet Yuno een trapje met 3 treedjes af. Geen enkel probleem. Helaas kunnen we daarlangs niet bij de velden komen, het is afgezet met hoge hekken. En omlopen is nauwelijks een optie. Ik loop weer door, de 3 treedjes omhoog zijn net zomin een probleem als op de heenweg.

Zo’n 100 meter voor de manage besluit ik dat we nu eigenlijk net te ver zijn gegaan om dat er ook nog bovenop te doen voor Yuno. Ik ben een beetje door mijn supervoertjes heen en we hebben al een flink eind gelopen. Ik zie een paar afgezaagde boomstammen bij de ingang van de geheel verlaten ijsbaan en besluit een pauzetje te nemen. Yuno laat ik wat over een, zo blijkt wiebelige, boomstaan lopen. Eerst schrikt ze licht van het gewiebel, maar uiteindelijk draait ze linksom en rechtsom op het toch niet zo heel brede stammetje. Een prachtige coördinatie-oefening, en Yuno doet het toch maar!

Paarden

Hee, gelukje, er komt een kolonne ruiters aan vanuit de manage. Dat is mooi, weer een goeie ervaring voor Yuno. Ik loop iets verder het pad naar de ijsbaan in zodat we op zo’n 10 meter van de kolonne uitkomen. Een mooie afstand. Yuno moet wel oefen, maar is niet echt bezorgd. Ik geef haar lekkers iedere keer dat ze met rust naar de paarden kijkt, zonder te oefen. En dat gaat erg goed. We lopen een eindje achter de paarden aan, weer op huis aan. Yuno vindt het maar wat interessant om erachteraan te lopen en we zijn op een afstand dat ze er niet achteraan zal gaan, dus ik laat Yuno los. Mijn inschatting is goed. Yuno loopt gretig over het pad waar de paarden op liepen en snuffelt wat af. Lekkere geurtjes! En ze scoort ergens ook nog iets. Nou ja, geen ramp. De paarden slaan af, wij lopen dezelfde weg weer terug als we gekomen waren.

Wandelaars, fietsers, auto’s

Onderweg komen we nog wat losse wandelaars tegen en zelfs iemand op krukken. Yuno is wel nieuwsgierig en kijkt goed, maar ze houdt zich verder rustig. Auto’s en fietsers zijn voor haar steeds meer aanleiding om even naar mij te kijken, waarmee ze natuurlijk iets lekkers verdient. Heel mooi, knap meisje!

Handen snuffelen

Vlakbij huis zie ik bij de flat een vriendinnetje van onze honden staan met haar vrouwtje, die in gesprek is met iemand. Yuno gaat vrolijk op Sheila af. Als haar vrouwtje op de hurken gaat, gaat Yuno geïnteresseerd aan haar handen snuffelen. Mooi! Het lesje van de puppycursus zit er goed in: vreemde mensen kunnen wel eens lekkers bij zich hebben als ze hun handen uitsteken. Yuno scoort inderdaad wat lekkers bij het vrouwtje van Sheila, en bij het baasje van Sheila dat er inmiddels bij is komen staan, snuffelt ze eveneens gretig aan de handen: hij heeft net een vis gefileerd. Ook de andere vrouw, met wie ze stonden te praten, geeft Yuno wat voertjes. Yuno laat zich niet aaien (hoeft voor mij ook niet direct), maar heeft beslist een lesje ook-vreemde-mensen-kunnen-leuk-zijn geleerd. Daar ben ik erg blij mee. Naar een andere vrouw moet ze toch oefen, ik vermoed dat ze haar strak aankijkt terwijl ze haar hand uitsteekt. Nou ja, al met al toch een serie prima ervaringen.

Kleine kinderen

Bijna thuis komen we nog een paar kleine kinderen tegen, eerst op afstand bij de speeltuin. Yuno kijkt rustig, waarmee ze wat verdient. En we kunnen doorlopen. En even later loopt er ook een klein knulletje langs. Ook dat vindt Yuno prima. Ze kijkt hem nog na, en hij blijft na zo’n 10 meter terug staan kijken. En zo kan Yuno nog wat verdienen voor mooi rustig gedrag. Dan zijn we eindelijk thuis.

Oei, een buurman

Voor op de stoep moet ze nog even oefen naar een buurman die drie deuren verderop in zijn tuin bezig is. Ik stamp op de platen die op de zandvlakte voor ons huis liggen bij wijze van stoep, dit om Yuno’s aandacht te vangen. Dat lukt prima. Ik ren een paar stappen terug, Yuno komt achter me aan. Ik gooi lekkers achter mij, weg van de buurman. Terwijl Yuno gaat er vrolijk achteraan rent, ren ik weer een paar stappen, nu richting buurman. Yuno komt weer vrolijk achter mij aan, weer een koekje, deze keer richting buurman. Yuno rent er weer vrolijk achteraan, vergeet de buurman, en als ik weer terugren de andere kant op, komt ze zonder enig commentaar achter me aan. Met dit succes rennen we samen ons pad op en snel naar binnen.

Zoals gezegd, een wandeling vol kleine avontuurtjes, allemaal leermomentjes voor Yuno over wat er in de wereld allemaal is en dat de meeste dingen niet perse leuk zijn, maar vaak wel leuke gevolgen hebben.

Moe?

En dan zou je denken dat Yuno moe zou zijn. Maar na thuiskomst gaan zij en Ronja nog even uitgebreid spelen. Samen sjorren, worstelen, en om de bank heen rennen! Pas een half uur later is alles in diepe rust.

Avondrondje

De avondwandeling gaat erg goed. Yuno heeft veel aandacht voor mij en schrikt eigenlijk nergens echt van. Wel kijkt ze weer wat nadrukkelijker naar een auto dan ik zou willen. Volgende keer alerter zijn hierop.

In het verhaal  In het bos daar zijn de beren… heb ik foto’s en een video van de tweede les van de puppycursus toegevoegd.