Zaterdag 14 september

Training

’s Middag weer eens lekker getraind. Met Yuno heb ik gewerkt aan om een pionnetje heen. En… de les van de vorige keer zat er nog helemaal in! Yuno was bovendien helemaal toe aan de vervolgstappen.

Wijd

Stel je het pionnetje, dat tegenover je staat, voor als het centrum van een klok. Ik begon met het voertje op 2 tot 3 uur te geven, Yuno na de klik (steeds op 4-5 uur) eventueel met de klok mee naar de plek van belonen lokkend. Vervolgens gaf ik het voertje steeds een “uurtje” eerder: 12 uur, 11 uur, 10 uur, enz. Yuno moest dus steeds iets verder om de pion lopen om haar klik te verdienen.
Yuno loopt dus nu helemaal om het pionnetje heen – al vindt ze het nog moeilijk als ik het lekkers recht voor mijn voeten leg, (6 uur) omdat ze zich dan van mij af moet draaien. Knap grietje!
Als allerlaatste ben ik zelf met mijn voeten tegen de pion aan gaan staan, zodat ze achter me langs moest na de klik. Een iets andere oefening, maar als ik later wil dat ze vanaf de pion om mij heen weer naar de pion gaat, is dit daar een mooie eerste stap voor. Na een paar verrassend snelle kliks heb ik de sessie beëindigd. Mooi geweest.

Staan

Yuno’s tweede sessie heb ik weer aan het staan gewerkt, een voorzetting van mijn eerdere aanpak. Ik probeerde de duur was op te rekken. Dat is nu nog veel gevraagd, Yuno gaat toch binnen 2 tot 3 seconden haar voeten verplaatsen. Dus goed om aan te werken, maar hard gaat het niet. Het grappige was wel dat Yuno op een gegeven moment om me heen begon te lopen. Haha, ze had de eerste sessie nog erg goed in haar hoofd en ze had er flink over nagedacht! Daar beloonde ik haar natuurlijk niet voor, maar grappig vond ik het wel.

Kussen

De laatste sessie heb ik eraan gewerkt dat Yuno op haar kussen blijft, zelfs als er lekkertjes om haar heen vallen. Daar waren we gisteren tijdens de cursus al mee begonnen met de zelfbeheersingsoefening, maar toen zonder kussen. De boodschap voor Yuno lag wel in het verlengde daarvan: blijf op je kussen en de lekkertjes die op de grond vallen komen vanzelf jouw kant op.

Spelen

Met het spelen heb ik ook gewerkt aan het speeltje in mijn hand leggen. Daar hebben we ook een aardig aantal succesjes mee geboekt. Kortom, een leuke sessie met allerlei nieuwe ontwikkelingetjes.

Avondwandeling: druk!

Tijdens de avondwandeling waren er allerlei pubers op straat. Er is een evenement bij de sportvelden aan de overkant van de “grote” weg. Ze lopen in kluitjes naar de sportvelden, of komen ervan af. Overal staan fietsen. En natuurlijk moet Yuno af en toe blaffen of grommen. Maar… het valt me eigenlijk reuze mee! Ze is er ook heel makkelijk uit te halen met een vrolijk “Yuno, kom!”. Dat beloon ik natuurlijk flink. Ik ben erg trots op haar.

Onderweg heeft ze wel gepoept. Maar vrij kort na de wandeling stond ze toch voor de achterdeur te hijgen. Paul liet haar naar buiten, waar ze alsnog plaste. Blijkbaar was ze toch zo afgeleid, of vond ze de drukte op straat toch zo spannend, dat ze dat onderdeel onderweg was vergeten. Maar wel keurig aangegeven!
Zoals ik verwachtte levert de dichte deur wel meer fouten op, maar leren we allemaal ook beter ermee om te gaan. Yuno door iets duidelijker te zijn, wij door (a) er beter aan te denken haar tussendoor geregeld even te laten gaan en (b) beter op te letten.

Zondag 15 september

Tegenvaller! Net voor 5 uur meldt Yuno zich al. Ik besluit haar even op het pleintje te laten plassen.

De andere 2 “verzoek” ik zeer dringend om vooral boven te blijven. Als ik op de eerste mijn broek aantrek, hoor ik Ronja echter al naar beneden komen. Als ik haar vraag diezelfde de trap als de wiedeweerga in de omgekeerde richting weer te nemen, hoor ik ook de eerste tripjes van Kari. Dus… even wachten tot hij beneden is, en ze vervolgens allebei heel duidelijk gemaakt dat ze nu weer HEEL snel naar boven moesten. De boodschap kwam gelukkig duidelijk door.

Vervolgens met Yuno naar beneden, daar schoenen en jas aandoen. Yuno ondertussen dringend vragen bij mij te blijven, voor ze nog snel even in het gangetje of de woonkamer alvast haar boodschap zou doen. Gelukkig, ze haalde het tot buiten, waar ze al snel een grote plas deed. Poepen vond ze nog niet zo nodig. Even haar buikje getalcpoederd, daar heeft ze een of andere irritatie. Zelf ook even van de gelegenheid gebruikmaken om naar het toilet te gaan. En weer naar boven.

Mijn boodschap zat bij Kari en Ronja blijkbaar nog steeds tussen de oren: ze zijn al die tijd keurig boven gebleven.

Hierna schuif ik Yuno weer in de bench, wat ze na 1 of 2 blafjes en een gemompeld maar welgemeend commentaar van mij accepteert. Tot iets na half zeven. En zowaar heb ik in de tussentijd nog een half uur echt kunnen slapen, ingebakerd tussen de twee andere Spetsen.

Tijdens de veel te vroege ochtendwandeling – want inmiddels waren Kari en Ronja ook aan een uitknijpbeurt toe – was het wel weer genieten van een mooi ochtendgloren.

Schoonheidssessie

’s Morgens besluit ik dat het weer tijd is voor een borstelbeurt. Het valt me erg mee wat er van Ronja afkomt. Nu is Kari blijkbaar aan de beurt met ruien. Na het borstelen nog even afzuigen. En ook Yuno komt weer aan bod, wel in de laagste stand.

Mooie spelsesssie Y & R

’s Middags zie ik Yuno op Ronja afsluipen. Ronja staat net achter de bench, Yuno ziet alleen haar hoofd. En blijkbaar staat dat niet geheel op “ontvankelijk”: Yuno draait zich ineens om en rent weg. Bij de hoek van de bank draait ze zich om. En Ronja strak aankijkend, zakt ze weer in sluiphouding. Stapje, stapje, stapje… oeh, Ronja kijkt nog steeds “not amused”. Ineens draait Yuno zich om en rent om de bank heen. Op de andere hoek staat ze stil. Kijkt Ronja strak aan. Zakt weer in sluiphouding, stapje, stapje, … Dit prachtige uitdagen van Ronja tot spel herhaalt zich een aantal keer. Op een gegeven moment loopt Ronja naar het tapijt, waar Yuno verder gaat met uitdagen. Ronja heeft er nog geen zin in. Yuno kliert net zolang tot Ronja een halve opening geeft en wat Yuno betreft is het spel begonnen! Of Ronja het kan waarderen dat Yuno keer op keer haar wangvel oprekt? Ik betwijfel het, maar ze gaat schoorvoetend toch over tot spel en pikt verrassend lang het ongelooflijke geëtter van de kleine meid.

Ik besluit dat het tijd is voor een middagwandeling zodat Yuno wat energie op een andere manier kan opbranden.

Training: opnieuw ‘wijd’ en ‘staan’

Met het knappe grietje kon ik de training voor ‘wijd’ weer oppakken waar ik gisteren gebleven was: om mij en de pion heen lopen. Al heel snel kon ik zo’n 20 tot 30 cm van de pion af staan terwijl Yuno nog steeds om mij EN de pion heen ging. Een aantal keer ging ze alleen om mij heen – IETSJE verder lopen dame :-). Haar even laten nadenken en ze nam alsnog de pion erbij. Heel mooi. Ik kon zelfs al een heel klein beetje extra afstand opbouwen tijdens deze sessie. Alleen vind ik haar nog niet snel genoeg gaan. Ze loopt haar rondje heel bedachtzaam. Eens nadenken wat ik daaraan kan doen… misschien een betere beloning waar ze meer voor “gaat”?

Met het staan is bij Yuno ineens het kwartje gevallen. Ze gaat bijna niet meer zitten! En als ze staat, kan ik zelfs beginnen met mijn voeten te schuifelen, of nadat ze mij aankijkt echt duidelijk een aantal tellen te wachten voor ik haar klik voor het blijven staan. Op het laatst lok ik haar een aantal keer in de zit, om haar vervolgens de ‘staan’ te vragen. Uit zichzelf geeft ze hem niet, maar na een paar tellen nodig ik haar met mijn handgebaar (een handtouch op de rug van mijn hand) uit om overeind te komen. Ook als ze zo mooi blijft staan, zeg ik het woordje al geregeld. Op dit moment benoem ik het staan alleen nog, ik vertel haar alleen nog maar hoe deze pose heet.
Geweldig veel vooruitgang in 1 dag, en in 1 sessie.

De kussensessie van gisteren blijkt overigens wel te hebben geholpen, al kunnen we er nog wel een aantal gebruiken. Yuno zit tijdens de sessies met Kari en Ronja veel vaker op haar kussen, blijft er langer op zitten. En als op zeker moment Ronja’s koekje voorbij komt terwijl Yuno’s koekje dichterbij Ronja uitkomt, nemen beide dames de tijd om te bedenken dat het praktischer is om te “ruilen”. Waarbij ik met allebei erg blij ben: Ronja is de laatste tijd erg snaaierig naar lekkers van anderen.

Oeps

’s Avonds zie ik Yuno bij de achterdeur een duwtje geven. Nee, dicht. Ze hijgt niet en insisteert niet, maar ik hou haar toch maar in de gaten. Ze loopt naar het tapijt, en door naar achter de bank. Ik ben blij als ze op het juiste moment aan de andere kant vandaan komt, qua timing geen onderbreking gehad onderweg. Ik wacht af of ze nog een keer iets aangeeft, maar nee. Ze gaat gewoon recht voor de achterdeur zitten plassen! Uiteraard begin ik te schreeuwen, vooral om te zorgen dat ze stopt. Yuno kijkt me met grote schrikogen aan, maar plast wel door. Buiten aangekomen (heeeeel snel) blijkt dat ze blijkbaar niets meer overhad. GRRR! Dat zijn wel al te subtiele signalen jongedame, zelfs toen ik met aandacht keek zag ik geen heel duidelijk teken dat je nu onmiddellijk naar buiten moest. Dat moet echt beter!

Nou ja, zoals gezegd, het moet allemaal nog inpendelen met die dichte deur.

[Toon slideshow]