Maandag 7 oktober

Deze nacht waren er geen verstoringen en ’s morgens ging alles min of meer zijn normale gangetje. Opnieuw bleef Yuno alleen met Kari terwijl Paul en ik naar ons werk gingen, met Ronja in de gang. En opnieuw geen onaangename verrassingen bij thuiskomst, maar een kalme pup die wel een groooooooote plas deed toen Paul haar buiten liet. Knap opgehouden!

Welke reactiviteit?

Nog een aangename verrassing: ondanks de socialisatie zaterdag en het weerzien met haar familie zondag, toch best veel drukte voor Yuno, hebben we vandaag geen extra reactiviteit gezien. Sterker nog, Yuno was hard aan het werk om met aandacht, netjes meelopen en supersnel terugkomen haar koekjes te verdienen. Een heel contrast met sommige andere dagen of wandelingen, waarin haar aandacht vasthouden hard werken is.

Zou ze nu wennen aan die drukke weekends en er daardoor mee om leren gaan?

Hoe dan ook valt Yuno’s reactiviteit, als ze zo’n bui heeft, vooral op omdat haar kritische afstand dan zoveel korter is dan waar ze inmiddels mee heeft leren omgaan. Als ze eerst al vol overtuiging stond te blaffen als er iets aan het eind van de straat was, is dat nu gereduceerd tot zo’n 5 meter of minder. Ook kunnen we haar er nu goed uithalen, meestal door vrolijk haar naam te roepen.

Als de bliksem hierkomen!

Ook het hierkomen is een plezier om te zien. Als je “Yuno, kom!” roept, gooit ze haar kont om en komt met een onmiddellijke 180 graden draai zo snel haar pootjes haar kunnen dragen naar ons toe rennen. Als Paul en ik samen zijn, zie je onderweg de berekenende blik: “wie grijpt nu als eerste naar zijn/haar buidel”. Prachtig en grappig om te zien.

Dinsdag 8 oktober

’s Ochtends is Yuno wat meer afgeleid dan gisteren. Ze is meer bezig met snuffelen en potentieel lekkere hapjes op straat zoeken. Ik heb laatst ook ontdekt dat ze kauwgom lekker vindt. Als ze de kans krijgt, schraapt ze het zo van de straat :-(. Maar als ik steeds vrolijk haar aandacht blijf eisen en die goed beloon met lekkers, verlegt ze haar aandacht steeds meer naar mij. Yes!

Middagwandeling

Op Facebook stond er een bericht dat er in het Balijbos bij Noord-Aa vergif gevonden was. Nu lopen wij in het Pijnackerse Balijbos, maar toch hebben we de honden maar voor ons gehouden tijdens het lopen. Lastig hoor! Op een gegeven moment reageerde Paul geïrriteerd omdat hij Kari per ongeluk geschopt had. Ka’tje liep te dicht voor hem. Daardoor kregen de Spetsen nog meer de neiging om liever ACHTER ons te lopen. Paul maakte het weer even goed met Kari en op vriendelijker, maar nog steeds dringende wijze hielden we toch vol dat ze voor ons moesten lopen. Thuis gekomen lijkt het bericht niet te kloppen: Radio West wist er in ieder geval niets van, en die volgen de politieberichten op de voet.

Pogo-Golden

Op een gegeven moment komt een vrouw met een Golden Retriever aanlopen. De hond springt enorm hoog naast haar op en neer, waarschijnlijk om het balletje in haar werpstok vragend. Yuno rent grommend op ze af, maar dichtbij gekomen doet die pogo-Golden haar toch de ankers uitwerpen, even een tel nadenken en zich omdraaien naar ons. Tegelijkertijd roepen we haar en ze komt weer aangesjeesd. De vrouw vond het blijkbaar een spectaculaire hierkomspurt, ze maakte er zelfs een opmerking over. Hihi, best trots op de kleine koter !

Tandjes

’s Middags zijn Ronja en Yuno aan het spelen. Bekkenspelletjes. Dat Yuno nu grotendeels volwassen tandjes heeft, is hoorbaar: iedere keer als de gebitten elkaar raken, hoor je het getik van de tanden tegen elkaar. Enerzijds grappig, maar ik word er een beetje kriegelig van. Die tanden moeten bij jullie beiden liefst nog een heel leven lang mee doen, dames!

[Toon slideshow]