Weer veel socialisatie
Bezoekje aan de club
Gisteravond heeft Paul Yuno meegenomen naar de club. Voor mij is dinsdag een avondje dogdance trainen met Ronja en in de trainingshal les geven – aan zeer zelfstandige trainers, dus heel relaxt. Op een gegeven moment begint Ronja enorm naar het raam te trekken. Ik begrijp er niets van, tot ik uit het raam kijk. Daar zit Paul! Ik heb Ronja de hal uitgelaten en ze rende vrolijk naar Paul. Yuno kreeg even de grombehandeling, volgens mij lang niet zo gemeend als het klonk. En volgens Yuno ook niet, die was alleen maar heel vrolijk dat ze ons zag tussen al die andere vreemde honden.
Ze had het in het begin weer even moeilijk gehad en had veel geblaft, compleet met pronk. Gelukkig kwam ze ook weer snel tot rust. Wel heeft ze Lancashire Heeler Bindy (1 weekje ouder) weggegromd (je bent mij veel te druk), om zich vervolgens om te draaien naar een Labradoodle waar ze mee wilde spelen. Een goeie riemactie van diens eigenaar voorkwam dat Yuno door een paar enthousiaste poten geplet werd. Rare pup!
In de trainingshal was ze niet bepaald onder de indruk van de drukte. Ze blafte (erg fijn in de hal), maar vooral omdat ze heel graag naar Bumper wilde. Bumper is niet voor niets zo genoemd – ook al is hij inmiddels wat tot rust gekomen – maar hij is erg lief met pups. Yuno heeft hem al leren kennen. We laten Bumper maar lekker verder trainen. Dan is het tijd om naar huis te gaan en de indrukken te verwerken.
Goed voor de nachtrust
’s Avonds had ik dan ook heel weinig moeite toen ik haar de bench in schoof. Yuno ging direct liggen en sliep ongetwijfeld even later alweer. ’s Nachts werd ik heel even wakker van haar: ze was in haar dromen heftig aan het blaffen :-). En om 6 uur heb ik haar zelf gewekt om haar mee naar buiten te nemen. Resultaat: een grooooote plas en direct een keutel. Een kwartier later volgde nog meer. Knappe puppy!
Voor mij weer een bevestiging: ik slaap het beste als Yuno een vermoeiende avond heeft gehad. Oftewel, een vermoeide pup geeft een blije eigenaar 
.
Rondje dierenzaak
Voordat de regen losbarst moet ik nog even naar het dorp voor voer. Met Yuno erbij gaat het er een hele stuk harder doorheen. De kleine meid eet op een dag bijna net zoveel als Kari en Ronja samen! Ik zet Yuno achterop de fiets en ga op pad. De dierenzaak was natuurlijk weer erg leuk. Daarna ben ik nog even op de markt rustig langs de kant gaan zitten, zodat Yuno kon kijken. Na gisteravond wilde ik het ook weer niet overdrijven. Maar: madam blaft best veel. De redenen variëren nogal, ik schat dat ze gaan van “Ho, wat leuk, met het vrouwtje op stap” naar “Heu, dat is best een beetje spannend”. En misschien de irritantste reden: vrouwtje, ik LIG, kijk mij nou, KOEKIE!
‘In de bench’ voor de lunch
Paul vertelde toen ik thuis kwam dat Yuno dat ‘kijk mij nou, KOEKIE’ gisteren met de bench deed. (Terwijl ik dat ruim een week niet geoefend heb, dus grappig dat ze dat uit zichzelf ineens aanbiedt). Ze ging in de bench zitten, keek hem strak aan en… blafte! Hij is er nog ingetrapt ook, in zoverre dat hij wel heeft gewacht tot ze stil was, maar hij gaf haar toch wat lekkers.
Ik besloot daarom vandaag maar weer aan de bench te werken, en wel een eerste beginnetje te maken met commando toevoegen. Na terugkomst uit het dorp moet Yuno toch eten, dus heb ik haar lunch hier maar weer voor gebruikt. Ronja en Kari hadden een makkelijke taak: op het kussen blijven liggen.
Ik begon met in de bench gaan met wat aanwijzingen, belonen. Het volgende hapje legde ik gratis buiten de bench neer zodat ze het ‘erin gaan’ weer kon herhalen. De tweede keer dat ik dat deed, keek Yuno strak naar het lekkers maar bleeft in de bench zitten. Ik besloot het net iets anders aan te pakken: haar belonen voor blijven zitten in de bench, de anderen ondertussen te voeren, als ze er nog in zat, nog een beloning in de bench. Als ze er uit was gekomen, weer belonen voor het ingaan van de bench, onderweg zei ik dan “in de bench”. Binnen de kortste keren kon ik op en neer lopen naar haar bakje op zo’n 4 meter afstand voor een nieuw voorraadje voer, terwijl zij in de bench bleef zitten. Soms beloonde ik haar daarna opnieuw in de bench, soms riep ik “kom” om het hierkomen te oefenen, en om haar daarna weer naar de bench te laten gaan – dus vanaf 4 meter van de bench! Nog genoeg te leren, maar een heel erg leuke sessie.
Foto’s en video’s in het verschiet
Ondertussen ben ik vandaag flink bezig geweest met de foto’s en video’s van de afgelopen tijd. Hopelijk kan ik ze morgenavond uploaden op het blog. Ondertussen al serie van vanavond:
