Zondag 6 oktober

Vannacht was het even mis met Yuno, maar met recht. Ze moest overgeven. En aansluitend naar buiten, lichte diarrhee. Gelukkig niets ernstigs, tijdens de ochtendwandeling poepte ze alweer stevig.

Kootwijk

Na het ontbijt de hondjes ingepakt en op pad naar Kootwijk. Daar treffen we Bonnie. Ik was vast vooruit gelopen met Kari, Ronja en Yuno om ze uit de weg te houden van de kuddes moutainbikers die op deze prachtige oktoberzondag het fietspad onveilig maakten. Op een gegeven moment hoorden de doggies het geblaf van Bamske, Nissa en Pelle en weg waren ze! Yuno zag ik op 50 meter aarzelen. Toen ik riep, keek ze naar mij, naar waar Ronja en Kari heengerend waren, weer naar mij… Ik riep nog een keer en zo hard als haar pootjes konden kwam ze aangerend. Knappe uk!

Spetsenlawaai

Al snel kwam het lawaai van elkaar weer terugziende Spetsen naderbij. Zo snel als mogelijk was – erg lastig als ze steeds met de anderen willen rennen en spelen – deed ik mijn honden hun halsbanden af. En gingen Bonnie, Paul en ik met 6 Spetsen op pad. Yuno en Pelle hadden elkaar al heel snel gevonden en blijkbaar herkend. Ronja en Nissa gingen ook weer over op hun achtervolgingsspelletjes. Toen de heftigste kennismaking voorbij was, begon Ronja met haar andere hobby: politie-agentje spelen voor het jonge gespuis. Nissa mist deze instincten duidelijk, of weet ze niet duidelijk ten uitvoer te brengen.

We wandelen een eind het zand op en spreiden een kleed uit in de zon bij een duintje met bomen voor schaduw voor de honden. Normaal gesproken wandelen we hier een paar uur, maar met de pups doen we dat maar niet. En weer zie je allerlei interacties tussen de honden zich afspelen.

Gedrag en interacties

Yuno en Pelle

Yuno en Pelle zoeken elkaar echt veel op en rennen behoorlijk wat af. De ene keer rent Pelle achter Yuno aan, de andere keer is het andersom. Degene die achternagezeten wordt vindt dat aan de staart te zien niet helemaal geweldig, maar aangezien de rollen geregeld worden omgedraaid, blijft het allemaal leuk. Pelle zit op een gegeven moment erg aan Yuno te ruiken en begint een beetje stoer te doen. Ontdekt hij nu dat hij reu is? Op een gegeven moment lijkt het tweetal zelfs te flirten.

Yuno’s moeder Nissa

Af en toe speelt Nissa met Pelle. Dan hangt zijn staart beslist laag. Iel meisje dat ze nog altijd is met 3,5 jaar kan Nissa behoorlijk lomp doen en speelt ze graag hard. Met Ronja heeft ze een stuk minder in te brengen.

Ronja de regeltante

Ronja loopt her en der, de ene keer bij de persoon die koekjes uitdeelt schooeiend, de andere keer met Nissa kibbelen om een stuk wortel (“van mij!”), de andere keer het spel tussen Yuno en Pelle afbrekend.

Kari de graafmachine

Kari graaft in het mulle zand – wat ik liever niet heb, want dat levert hem altijd een blessure aan zijn linker voorpoot op. Een andere reden dat ik dat liever niet heb is dat hij het net aan de rand van het kleed doet, dat onder het zand, de dennenaalden, takjes en mossen komt te zitten. Alles is hordroog en straks vast weer makkelijk afgeklopt, maar toch liever niet knul.

De 15-jarige Bamske (Kari’s moeder) ten slotte kijkt wie de meeste koekjes uitdeelt. Of ze staart naar Kari, die daar na 11 jaar nog steeds niet mee om kan gaan. Dan wordt mijn stoere bink ineens helemaal onzeker, wat bij hem helaas gepaard gaat met geblaf, net zo’n beetje alle andere emoties :-). Jaja, mammie heeft nog altijd de wind eronder bij hem.

Yuno & Bonnie

Tijdens de diverse koekjesuitdeelsessies laat Yuno zich best aardig door Bonnie aaien – hoewel nog niet verder dan de schouders. Maar ze doet bij Bonnie ook veel minder afstandelijk dan bij andere mensen. Ze blaft niet! Bonnie weet zelfs een likje van haar te krijgen! Misschien een wat ongedwongener setting dan normaal, maar ik denk dat ze Bonnie toch wel degelijk nog herkent vanuit het nest.

Vermoeidheid

Allemaal zijn ze de paar uurtjes dat we er zitten steeds ergens mee bezig. Op een gegeven moment zie ik dat Yuno’s gangwerk wat minder moeiteloos is dan toen we aankwamen. Eigenlijk alsof ze best moeie spiertjes heeft. Hoog tijd om terug te gaan.

Terrasje

Na afloop van de wandeling gaan we nog even op een terrasje zitten met het stel en wat te eten. Na al het uitdelen aan de honden zijn ook wij wel aan iets stevigs toe.

Het is best moeilijk voor zo’n serie spetsen om rustig te blijven als er allerlei honden het terras opkomen en weer verlaten. Het is een prachtige zondag, prima terrasjesweer, en dat in oktober. Dus is het druk. Na wat kleine mislukkingen met als resultaat 5 honden die reageren, hadden we uiteindelijk de juiste slag te pakken. Paul waarschuwde als er een hond aankwam. Ik pakte snel een handjevol piepkleine brokjes. En net als de hond op het terras in zicht komt, voerde ik eerst Kari en Yuno (die reageren het eerst en het hefstigst) en dan Ronja. Terwijl zij de brokjes bij elkaar snuffelden, liep de andere hond gewoon voorbij. Bonnies honden zaten iets gunstiger aan de andere kant van de tafel.
Normaal vervloek ik die piepkleine (puppy)brokjes omdat ze zo moeilijk te hanteren zijn. Ze zijn ongeveer zo groot als grof kattengrit. Maar in deze situatie zijn ze erg handig omdat de honden er lang over doen voor ze ze allemaal gevonden hebben.

De twee moeilijkste momenten waren eigenlijk nog toen eerst Paul, en later ikzelf naar het toilet gingen. Kari en Ronja hadden hier niet zo’n problemen mee, maar Yuno heeft haar roedeltje wel heel erg graag bij elkaar. Misschien was het nog wat erger nu ze moe was. Dat is nooit het beste moment voor emotionele stabiliteit in moeilijke situaties. Maar al met al hebben ze zich ondanks al die tijd toch vrij netjes gehouden.

Foto’s

Door de drukke weekends de laatste tijd ben ik een hele tijd niet aan foto’s toegekomen. Intussen heb ik wat achterstallig onderhoud gepleegd. De foto’s zijn bij de betreffende blogs geplaatst. Dit zijn de volgende:

Wil je het nòg makkelijker, kijk je op de pagina Yuno’s foto’s > 4 maanden oud ;-).