Vrijdag 15 november

De puppycursus is nu natuurlijk afgelopen. Om Yuno’s socialisatie buiten de normale dingen om wat te blijven onderhouden, zijn Paul en Yuno meegegaan naar de club, waar ik met Ronja behendigheidsles had. Gewoon rustig aan de grote tafel in de kantine zitten. Je legt niet echt eer in met die twee Spetsen samen: Ronja dramblaft omdat ze aan het werk wil – al kwam ze al wel aardig tot rust uiteindelijk. Misschien wel heel goed om dit vaker met haar te doen. En Yuno blaft soms om te drammen, soms om iemand of een andere hond op afstand te houden. En dan steken ze elkaar liefst nog aan ook. Maar we hebben ook rustige momenten gehad, echt waar!

Yuno laat zich nog steeds niet uit zichzelf aaien, al heb ik inmiddels wel door dat dit aanzienlijk beter gaat als ze eenmaal aan iemand gewend is. Klinkt misschien logisch, maar Kari heeft er jaaaaaaren over gedaan ;-). Bij de ene persoon gaat dit heel snel – ik denk aan mijn zus – bij een ander iets langer, en bij sommigen heel lang. Hoe rustiger de persoon en hoe minder die eigenlijk van haar wil, hoe sneller het gaat.

Zaterdag 16 november

Zaterdagochtend hadden Paul en ik nogal wat boodschapjes te doen, zowel in Delft als hier in het dorp. Toen we thuiskwamen rook ik een raar luchtje. Ik kon echter niets ontdekken. Volgens Paul een stresshijgluchtje. Van wie het af kwam, weten we niet.

Wel was Yuno behoorlijk tegen ons aan het opspringen. Paul wilde haar voor laten plassen, maar wilde de beurt eerst aan Kari geven, want die gaf ook aan te moeten. Yuno is meestal wel redelijk goed te besturen bij de voordeur al moet je haar wel scherp in de gaten houden, maar deze keer vloog ze overal tussendoor naar buiten en ging na 2 meter in de voortuin plassen. Normaal gesproken loopt ze door naar een van de plantsoenen zo’n 10 meter verderop. Blijkbaar moest ze wel heel erg dringend. Knap van haar dat ze het zo goed had opgehouden.

Trainingswandeling

Het was hoog tijd om weer eens wat aan training met Yuno te doen. Dus nam ik haar ’s middags met de wandeling alleen mee, in plaats van mee te gaan het Balijbos in met Paul, Kari en Ronja. Bij de flats hebben we lekker geoefend. Ik begin me nu met Yuno steeds meer op duur-oefeningen te focussen. Ze is zo fladderig met haar aandacht, het ene moment vol geconcentreerd, het volgende vliegt haar aandacht naar van alles in de omgeving. Dus ik wil kijken of ik haar concentratie en zelfbeheersing meer kan oefenen.

Zit-en-wacht

Voor de zit-en-wacht wissel ik vaak criteria af. Als ik afstand van Yuno neem, kom ik meestal heel snel ook weer terug. Als ik wil dat ze langer zit, blijf ik dichterbij. Als er afleiding is, blijf ik zeker dichterbij en beloon ik haar voor iedere goeie beslissing. Het mag alleen allemaal wel nog een stuk stabieler.

Volgen

Yuno heeft een behoorlijke voorkeur voor aan mijn rechterkant lopen, en volgt daar ook veel mooier. Gewoon omdat ik rechts ben, mijn voertjes meestal in mijn rechterhand heb en de riem in mijn linker. En uit een riemhand kunnen vast geen voertjes vallen, denkt Yuno blijkbaar. Dat ik haar links als ik eraan denk zoveel mogelijk aan mijn broeknaad beloon is niet genoeg. “Als ik eraan denk” is voor Yuno duidelijk niet vaak genoeg. Maar, ze komt steeds beter en vaker links lopen, en als ik geen riem in mijn linkerhand heb, loopt ze daar ook behoorlijk netjes.

Oogcontact en zen

Nog een mooie concentratie-oefening, oogcontact. Yuno kan echt met haar oogjes in de mijn boren. Tot ongeveer 4 seconden is ze daar heel goed in. Langer lukt steeds vaker wel, maar duidelijk moeten we hier nog aan werken. De combinatie met zen – voertjes op de grond – is voor Yuno geen probleem. Sterker nog, het is voor haar een duidelijke motivator om nog harder haar best te doen.

Om paal heen

Even iets luchtigers. Bij de flat hebben ze palen om de erbovengelegen balkons te steunen. En daarvoor is een dikke betonnen plaat van zo’n 70x60cm, vast bedoeld om te voorkomen dat lompe bestuurders de palen omrijden als ze hun auto in de garage manoeuvreren. Mooi om Yuno omheen te leren lopen. Nuttig voor behendigheid straks, maar voor nu een leuke fun-oefening.

Yuno begrijpt er eerst weinig van. Waarom wappert die hand daarboven aan de achterkant van die paal? Ze gaat tegen de betonnen plaat aan staan. Hmm, levert niets op. Dan loopt ze aarzelend om de betonnen plaat heen, en vervolgens ook om de paal, klik/beloon! We spelen hier lekker mee verder, tot ze behoorlijk vlot om de paal heen gaat.

Spelen? Moet ik echt even inkomen hoor baas!

Als ik als beloning Yuno’s speeltje gooi, rent ze er even achteraan, snuffelt en loopt dan weer in mijn richting. “Yo, waar blijft mijn lekkers?” Met wat aanmoediging loopt ze terug naar het speeltje, maar oppakken…? Maar als we even samen gespeeld hebben met het speeltje, rent ze erachteraan, pakt het op en brengt het terug. OK… Wat ga ik hiermee doen… ?

Eindelijk moe

Na de training is Yuno eindelijk weer eens lekker moe. Blijkbaar heeft ze dit denkwerk echt nodig om tot rust te komen in huis (duh!). Nu nog bij mezelf de energie gaan vinden om dit toch echt veel vaker met haar te doen.