Woensdag 18 december

 

Oeps!!!

Yuno is ’s avonds vaak wat onrustig. Mogelijk omdat ze net te weinig te doen krijgt. De uitlaatrondjes zijn voor haar niet echt vermoeiend, pas als ze echt veel met andere-dan-de-eigen-honden heeft moeten optrekken zoals bij de Spetsenwandeling OF na een training is ze echt moe. En ik kom gewoon niet iedere dag aan trainen toe, ook al probeer ik haar minimaal dagelijks een traptraining te geven.

Ook woensdagavond was het zover. Vaak geef ik Yuno en soms Ronja erbij dan nog een minirondje zodat de dames kunnen plassen en eventueel poepen. Deze keer was Yuno zo vervelend in huis dat ik overtuigd was dat ze moest poepen. Maar hoe ik ook aandrong, de kleine meid hield het bij een keer plassen, ondanks het voorbeeld dat haar oma haar gaf.

OK. Of toch niet. Binnen bleef ze onrustig. Paul liet haar toch nog maar even de tuin in, maar nee, ze hoefde niets. Maar op een gegeven moment geef Paul, die net uit de keuken terugkwam, een enorme brul: zat Yuno toch te poepen! We waren allebei erg kwaad en dat merkte Yuno erg goed, net als de andere twee. Ze kozen het minste van twee kwaden, letterlijk, en gingen met zijn allen aan mijn voeten zitten. Maar Yuno’s oortjes waren helemaal weg. Even later hebben we het wel weer goedgemaakt met haar.

Toch was ik ergens blij dat we haar eindelijk op heterdaad konden betrappen na haar twee eerdere acties de afgelopen weken. En door onze reactie (bleef verbaal, maar wel kabaal, iets dat we zelden doen) heeft ze hopelijk toch de link gelegd dat dit echt niet binnenshuis hoort. Al helemaal niet als je alle gelegenheid hebt gekregen om het buiten te doen!

Nou ja, we zullen wel zien of het nu echt tot Yuno is doorgedrongen.

 

Donderdag 19 december

Als Yuno ’s avonds weer onrustig is, besluit ik haar tijdens een reclame even tussendoor een traptraining te geven in plaats van een rondje uit (maar haar daarna wel scherp in de gaten te blijven houden).

Na een aantal dagen zonder trap oefenen was ik benieuwd wat Yuno nog wist. Het over de eerste tree heen lopen ging nu heel soepel, beide kanten op. Dus tijd om het moeilijker te maken. Ik zette mijn knieën tegen de tweede tree aan en lokte Yuno van rechts naar links naar de tweede tree. Ho, wel weer heel moeilijk! De eerste tree op ging prima, de voorpootjes op de tweede tree ook nog, maar die achterpootjes… Uiteindelijk heb ik net als bij de eerste tree een keer de achterpootjes erop getild. Nu stond Yuno in de lengte op de 2e tree, wat ik graag wilde, dus belonen, belonen, belonen.

En dan… moet ze ook maar gelijk leren om de trap àf te lopen. Dus iets lekkers op de eerste tree. Yuno bukt en rekt en strekt met haar nekkie. Ik laat haar een paar succesjes, want dit vindt ze duidelijk alweer heel spannend. Uiteindelijk leg ik zo’n 3-4 voertjes net vòòr de trap, en één op de eerste traptrede. Die onderaan de trap doen het hem. Eerst nog wat aarzeling, maar dan, keurig via de eerste tree, hupt Yuno de trap af.

Heel keurig, want Ronja’s eerste neiging was in het begin: al die treden vind ik wat eng of onnodig, weet je wat, dan sla ik ze maar gewoon over! Yuno doet dit dus nu direct heel erg netjes.

Na dit moeizaam bereikte succes was het gelijk tijd om op te houden.

De traptraining hielp overigens uitstekend voor Yuno’s onrust. De rest van de avond was ze rustig en ze heeft verder niet meer aangegeven naar buiten te hoeven, loos of echt.

 

Zaterdag 21 december

Zaterdag regende het zo’n beetje de hele dag, dus trainen hebben we in de woonkamer gedaan.

Met Yuno heb ik gewerkt aan de naast-beweging (pivot), waarbij ik me concentreerde op het zijwaarts gaan van Yuno’s achterhand. Ze doet de beweging na wat los oefenen buiten al steeds vaker, maar soms raakt ze in de war en gaat meer achteruit. Dit hebben we nog nooit officieel geoefend, maar doet Yuno gewoon erg makkelijk, vooral als ze niet opgepakt wil worden :-). Of ze denkt dat ik haar aan de ‘andere kant’ wil hebben (achterlangs mij naar mijn andere zij gaan). Ze doet me een beetje aan Humphrey, mijn Malteser, denken in onderstaande video: een tikje chaotisch. Misschien dat ik Yuno een platformpje ga geven waar ze met haar voorpoten op moet staan, en met haar achterhand omheen moet draaien. Dat geeft meer de precisie die ik uiteindelijk wil. Ik zie wel, we staan hierin aan het begin.

Met het om de pion heen gaan (wijd) was Yuno lekker enthousiast en de snelheid komt nu steeds beter in. Het spelen dat ik soms als beloning gebruikte, hield ik korter dan anders. Yuno keek een beetje verbaasd, misschien moet ik dat geleidelijker afbouwen. Anderzijds, ik merkte geen gebrek in motivatie daarna.

 

Maandag 23 december

Maandag was het prachtig weer met een heerlijke temperatuur, dus heb ik lekker buiten getraind met het stel, op het pleintje voor ons huis. Ronja deed het top en met Kari heb ik veel plezier gehad, maar met Yuno was het echt vechten om haar aandacht. Misschien kwam het door de wind, iets dat haar ook tijdens wandelingen enorme afleidt. Maar ik merk wel vaker dat Yuno juist voor ons huis altijd heel alert en wat afgeleid is, klaar om op van alles te reageren wat er gebeurt. Door de katten die er geregeld komen?

Ik heb er tot nu toe ook nog weinig met haar getraind – maar eens wat vaker gaan doen. Ik probeerde met Yuno het volgen te doen, maar het was bepaald geen succes. Schiet me net te binnen, misschien moet ik bij haar de 1-2-3-methode gaan gebruiken: 1 stap volgen, klik/beloon, 2 stappen, klik/beloon, net zolang tot het ergens fout gaat, dan gaan we weer terug naar 1 stap. Bij Kari werkt dit zelfs goed met loopse teven…

 

Dinsdag 24 december

 

Verhuizinkje

Sinds 2 nachten slaapt Yuno nu op zolder, samen met Kari en Ronja. De eerste nacht was ze wat onrustig, likken en zichzelf krabbelen, een paar keer van het bed af springen. Ook Kari was licht onrustig. En Ronja stikjaloers: die vlijde zich heel demonstratief tegen mij aan. Dat doet ze ’s morgens wel vaak, maar niet ’s avonds voor het slapen of middenin de nacht.

De tweede nacht ging al een stuk beter. Nog steeds was Ronja wat demonstratief, maar al minder. Kari was veel rustiger. En Yuno ook! Een flinke vooruitgang in één nacht. Als Yuno volledig gewend is, zal Paul ook terugkomen nu hij dankzij de behandeling van zijn apneu weer goed kan slapen en bonusje voor mij: niet meer zal snurken.

 

Training: liggen en wijd

Dinsdag hoosde het de hele middag, zodat we hebben weer lekker binnen getraind. Met Yuno heb ik gewerkt aan liggen-en-wachten en aan de wijd (om pion). Met het liggen heeft Yuno soms de neiging om snel op te springen. Dat heeft ze vandaag maar één keer gedaan, heel netjes. Wel bedacht ze op een gegeven moment dat ik haar ‘plat’ nog mooier zou vinden. Daarvan had ze binnen 2 herhalingen door dat dat niet was wat ik vandaag wilde (slim grietje). Een rustig, puur informatief ‘nee’ en reset van de oefening was genoeg om het haar duidelijk te maken. De tweede keer ging ze plat toen ik achter haar om wilde lopen: met het draaien van haar hoofd en de oefening al in haar koppie, verwachtte ik het al een beetje. In de herhaling bleef Yuno dus keurig liggen. Heel knap, want achterom lopen is bij een onervaren hond altijd best een moeilijke oefening.

Bij het om de pion heen lopen maakte ik het Yuno te moeilijk: EN een grote afstand (1,5 meter nu nog) EN achteruit stappen terwijl ze naar de pion moest lopen… Het gaf bij Yuno aarzeling en te veel mislukkingen. Ze bleef toch nog gemotiveerd doorwerken, maar volgende keer maak ik het toch weer makkelijker voor haar.

Traptraining

Yuno’s traptraining vordert gestaag. De 2e tree had ze op een gegeven moment van rechts naar links volledig onder de knie. De andere kant op leek me eerst niet nodig, het ging mij er vooral om dat ze ook naar beneden leerde gaan. Tot we naar de 3e tree gingen en ik bedacht dat onze trap naar rechts draait en ze hem dus juist aan de linkerkant zal moeten nemen. En die linkerkant vond ze best eng om op te lopen. Aha, dus weer even terug naar de 2e tree, nu de andere kant op. Eén sessie en het ging al heel vlot.

Een volgende keer gingen we weer naar de 3e tree. De eerste keer was weer heel moeilijk, zowel op als neer. Maar, direct bij het opgaan wist Yuno zich op de 3e tree al zo te wringen dat ze goed om stond om weer naar beneden te gaan! En het naar beneden gaan heeft ze weliswaar een tijdje over geaarzeld, maar niet zo lang als bij de 2e tree EN ze nam weer keurig iedere tree op weg naar beneden!
De tweede trainingssessie met de 3e tree ging direct al veel makkelijker. Nog één, misschien twee sessies tot Yuno ook die derde tree op haar slofjes doet en we kunnen naar de 4e tree.

Ik geniet ervan dat ik met deze vrije dagen eindelijk de tijd heb om zo’n beetje dagelijks met mijn hondjes te trainen.