Nu eens niet over Yuno

Puur genieten

Dinsdagavond is dogdance-trainingsavond met Ronja. Heerlijk genieten met mijn hardwerkende meisje terwijl wij flink oefenen voor onze volgende dans. Onze eerstvolgende nieuwe dans gaat op 16 maart in première. Dan hebben we weer een wedstrijd bij ons op de club (KC Delft, voor wie dat niet zou weten). Gisteravond had ik een bijzondere lekkernij bij me: knakworst, uit zo’n mini-blikje voor honden. Schijnt exact hetzelfde te zijn als voor mensen. En normaal gebruik ik het niet omdat het niet houdbaar genoeg is.

Voor de zekerheid had ik daarnaast een grote hoeveelheid Rodi-worst bij me. Niet omdat ik bang was dat Ronja de knakworst niet lust – het is haar favoriete versnapering. Maar omdat ik knakworst toch wat zout vind en het normaal nooit geef. De knakworst was voor het extra, de extra goeie prestaties en het extra lang doorgaan en de extra nieuwe oefeningen. Jackpotvoer dus. Ronja was gisteravond inderdaad wel ongelooflijk fanatiek. In het begin zelfs iets tè, ze werd er blafferig van. Na het eerste kwartier een stuk beter.

Na het werken aan onze nieuwe dans voor maart, hebben we ook nog heerlijk nieuwe oefeningen uitgeprobeerd en getraind. Ik ben echt van de langetermijnplanning voor dogdance en denk al flink na voor onze nieuwe dans hierna (eerste uitvoering vaag gepland voor ergens in 2015 :-)). De muziek weten we al, heel grote lijnen van de dans ook, maar ik ben ook nog veel ideeën aan het verzamelen. Waar we met de maart-dans wat aan precisie zullen doen, zal de 2015-dans een beetje het thema afstandswerk hebben.

Hoe dan ook, Ronja en ik hebben weer veel plezier gehad samen en een paar prachtige doorbraken gehad met nieuwe oefeningen.

Maar dan…

Of het aan de knakworst lag of aan iets anders (je weet het soms gewoon niet), vandaag was het payday, en hoe! Toen Paul thuis kwam van zijn werk, kreeg hij de schrik van zijn leven. Als we gaan werken, zitten Yuno en Kari altijd in de woonkamer, Ronja in de gang. Yuno en Ronja gaan anders veel teveel keten samen, niet goed op hun net gevulde magen ’s morgens.

En het was duidelijk dat Ronja bijna overal in huis was geweest – wat ze overigens ook mag. Maar ze had diarrhee, en hoe! De halve gang lag onder, inclusief de muren. Gelukkig gelukkig gelukkig had ze zowel de beklede trap als de beklede overloop boven overgeslagen. Maar op de eerste verdieping had ze ook nog in twee kamers en in de badkamer rondgespoten – gelukkig kamers met zeil en de badkamer natuurlijk met tegels.

Paul is haar eerst gaan uitlaten en de arme meid heeft het eerste kwartier steeds krom gestaan omdat ze nog steeds moest, en weer, en weer. De verspreiding in huis is ook puur een gevolg van paniek omdat ze het perse NIET in huis wil doen. Paul heeft mij gebeld en gelukkig kon ik weg op mijn werk, dus ik ben maar naar huis gesneld om assistentie te verlenen.

Er is heel wat spuitmiddel en WC-papier doorheen gegaan, maar we hebben alles nu wel gehad. Hopen we. Pas na een flinke dosis frisse lucht zullen we wel weer verdachte geuren kunnen waarnemen.

Waar ik normaal nog wel eens boos wil worden om ongelukjes (ook al laat ik het de hond zo mogelijk niet merken), kreeg ik deze keer met iedere vondst alleen maar meer medelijden met de dame.

Na alle ruimerij heb ik Ronja nog eens uitgelaten. Ze was helemaal verguld met de extra uitlaatronde en heeft continu naar mij opkijkend met me meegelopen. Soms heb ik bij Ronja het gevoel dat ik zoveel adoratie echt niet verdien. Maar goed, ze hoefde alleen maar te plassen, dus hopelijk zijn haar darmen na dit enorme alarm ook direct weer tot rust aan het komen. Voor haar avondeten heeft ze eenderde portie gekregen, maar eens kijken hoe het valt.

Het mindere kwaad

Overigens had Yuno, wellicht aangezwengeld door Ronja’s paniek, ook in de woonkamer gepoept. Hoewel eigenlijk de ernstiger transgressie, was haar poep volledig stevig, op één plek en heel makkelijk op te ruimen. Hoewel ernstiger (en niet de eerste keer in de afgelopen weken), viel haar misstap daardoor volledig in het niet tegenover de productie van haar oma.

Ook aan Kari was te merken dat Ronja’s paniek hem raakte. Hij was erg opgefokt toen Paul thuiskwam. Gelukkig heeft zich dat bij hem uitsluitend in wat extra geluidsbarrières geuit.