Trap op
Zaterdag na de Basiscursus had Yuno ’s middags toch weer wat dunnige ontlasting. Maar de eerstvolgende keer weer helemaal goed.
Het is denk ik niet meer dan normaal dat dit incidenteel gebeurt. Volgens mij moet ik het meisje nu maar eens als volledig genezen zien.
En weer lekker trainen: oogcontact en zit naar staan
Ondertussen trainen we natuurlijk lekker verder.
Oogcontact is heel grappig. Voordat ze helemaal zover is om de oefening echt even in rust te doen net na het krijgen van de beloning, is Yuno nog aan het kauwen en wiebelt ze op en neer met haar hoofd. Ik heb moeite om haar oogjes te volgen, maar ik zie toch genoeg om te weten dat zij ook op die momenten stinkend haar best doet om mij toch VOORAL TE BLIJVEN AANKIJKEN. We zitten nu ergens tussen 5 en 8 tellen, wat ik beetje bij beetje wil uitbouwen naar 15 of 20 tellen. Mijn doel hierbij is helpen haar concentratievermogen op te bouwen. En het leuke is, ik merk in de les duidelijk dat we hiermee bezig zijn, want Yuno biedt het oogcontact steeds vaker en steeds langer spontaan aan! En afgelopen les bleef ze er ook beter met haar aandacht bij, al kon dat ook aan de afwezigheid van de baas liggen.
Behalve oogcontact ben ik weer bezig met posities op de plank. Momenteel leg ik vooral veel nadruk op het staan. “Staan” leek voor Yuno te betekenen, overeind komen en dan weer zitten, of liggen. Bij het woordje “staan” kijkt ze me eigenlijk ook heel geconcentreerd aan, maar als ik geen gebaar maak, doet ze… NIETS! Blijkbaar heeft het er nooit ingezeten of is het grondig weggezakt. Toen ik zit naar staan naar zit naar staan ook nog eens rechts naast me wilde oefenen, bleek dat geen handige zet: Yuno wil me graag aankijken (hadden we daaraan gewerkt dan ;-)) en gaat daardoor gruwelijk scheef zitten. En met een niet-bestaande ‘staan’ raakte ik natuurlijk geïrriteerd tijdens de training.
Volgende sessie: ik op de grond, plankje schuin voor me, en weer aan de slag. Het ging aanzienlijk beter dan los naast me, al viel het me nog wat tegen. Maar bij Yuno kwam het plezier weer terug en ik zag duidelijk dat ze erg haar best deed, dus toch een goed vervolg.
De volgende dag weer, nu met plankje rechts naast me. Yuno had even moeite om het plankje te vinden, maar had vervolgens heel snel door dat erop blijven veel verdiende. Weer aan zit naar staan naar zit gewerkt. Met tussendoor steeds meerdere kliks en beloningen voor het vasthouden van de eerder gevraagde positie, ik wil niet dat ze gaat leren dat het vragen om één van de posities betekent dat ze aansluiten automatisch een andere inneemt. Weer kijkt ze me op het woordje “staan” heel geconcentreerd maar totaal blanco aan (wat bedoelt ze daar toch mee?????). Het gebaar heb ik echter al heel snel afgebouwd naar een vrij klein gebaar dat ik rechtopstaand kan maken. En haar staan is in de loop van de sessie heel mooi stabiel geworden.
Trap op
Nou, maandagochtend wilde ik Yuno aanlijnen om te gaan wandelen. En ik kon haar niet vinden. Kast open. WC open. In de woonkamer gekeken en geroepen. Tot ik naar boven keek bij de trap. Ja hoor, daar staat ze! Zelf naar boven geklommen!
Ze was natuurlijk al een aantal keer helemaal naar boven geklommen tijdens de trapsessies. Ook is ze al eens naar de 9e tree geklommen en weer omlaag gehuppeld tijdens zo’n sessie. En het ging allemaal ook wel lekker soepel de laatste keer. Maar dit had ik nog niet verwacht. Ach, altijd leuk als de hond uit zichzelf zo’n sprong voorwaarts maakt.
Sindsdien loopt ze zelf naar de eerste verdieping. De eerste paar keer heb ik haar daar nog met lekkers beloond, maar na een paar keer ook al niet meer. Het grappige is dat ze steeds helemaal uit haar dak gaat, tegen mij opspringen. Toch wel spannend baas, maar wel heel leuk! Gekke meiske. Dat zal wel overgaan, neem ik aan.
Naar beneden heeft ze nog geen enkele neiging getoond. Die set treden heb ik haar ook nog nooit omlaag laten gaan. En dat hou ik nog even zo. Eerst deze vaardigheden maar eens goed zeker maken. Net als dat we de (gladde) zoldertrap voorlopig nog niet gaan doen.
Wel grappig om te zien: als Yuno naar boven komt, is Ronja altijd een beetje fel op haar. Niets extreems, maar ik heb het gevoel dat het Oma niet zint dat Yuno weer zelfstandig een nieuwe barrière weet te nemen.