Donderdag 30 januari

Ik durf het bijna niet te schrijven, maar na Ronja’s gieractie lijken de darmen hier eindelijk tot rust te zijn gekomen. Afgelopen dinsdag hebben Ronja’s darmen ook de kaas die ik naast de worst had meegenomen haar darmen niet tezeer te ontrieven. Afgelopen zaterdag had Yuno 1x wat zachter ontlasting na de les, maar daar bleef het bij. Back to normal? Afkloppen maar!

Les 2 Basiscursus

De les afgelopen zaterdag ging stukken moeizamer dan de week ervoor. Ik moest weer flink werken voor Yuno’s aandacht. Zat het weer tegen (REGEN)! Of lag het eraan dat de baas in de kantine zat? De wind speelde in ieder geval een rol: daardoor vlogen de treibballen in het veld ernaast alle kanten op, iets dat Yuno duidelijk fascineerde. Hoe dan ook, het lukt allemaal wel, maar Yu’tje is bepaald niet het makkelijkste hondje dat ik ooit heb gehad.

Traplopen

Het traplopen heeft Yuno inmiddels helemaal onder de knie. Een paar weken geleden had ze al geleerd om helemaal naar boven te lopen. Dat was voor haar al een verovering. Gisteravond heeft ze dan eindelijk de eerste tree naar beneden ook geleerd. Al een aantal sessies kon ze vanaf de laatste tree prima omlaag lopen. Maar vanaf de overloop? Voorpootjes op die laatste tree, en weer terug. Voorpootjes op de laatste tree en neus bijna op de voorlaatste tree, en weer omhoog. Kost toch best kracht in de rug, blijkbaar heeft Yuno daar genoeg spieren opgebouwd.

Toen ik duidelijk zag dat ze alleen vanaf de overloop een probleem had en voor de rest de trap echt goed, zonder angst of aarzeling kon aflopen, heb ik haar uiteindelijk een aantal keer gedwongen: zo bovenaan de trap vastgehouden dat ze niet achteruit kon, alleen maar vooruit. En dan koos ze vlot genoeg eieren voor haar geld. Zodra ze op gang was, was het geen probleem. In totaal heb ik dat hooguit drie keer hoeven doen, verdeeld over twee sessies. Gisteravond was de laatste keer. Daarna ging ze zo’n 4 treden omlaag, waar ik haar flink beloonde. En doordat ik dwars op de trap zat, kon ze alleen maar weer omhoog. En daar kwam ze nu helemaal uit zichzelf weer naar beneden om weer een nieuwe beloning te incasseren, en weer omhoog. Na zo’n 5 herhalingen vond ik het mooi geweest.

Vanochtend nog even samen met haar naar beneden gelopen. Na de wandeling ging ze weer mee naar boven. Toen de baas naar beneden ging met Ronja en Kari, drentelde ze helemaal zelfstandig achter hen aan naar beneden. En weer naar boven, want daar was ik. En weer naar beneden, want daar was vast weer iets interessants te beleven. En weer naar boven, want ik was nog niet klaar.

Kortom, het typische gedrag van een hondje dat net heeft ontdekt dat ze iets nieuws kan dat haar veel voordeel oplevert. Prachtig!