Feestochtend

Vannacht heb ik (Sandra) voor het eerst in twee weken bij Yuno geslapen. Kari en Ronja waren met Paul mee naar boven gegaan. 1 Yuno-piepje ergens vroeg in de nacht, dat ik heb genegeerd. En een iets aanhoudender piepblafje rond 4.30 uur, waaraan ik toch maar gehoor heb gegeven. En Yuno draaide een grote keutel, netjes op het terras. Iets later kwam Kari naar beneden, wat ik maar weer heb genegeerd. Yuno reageerde er gelukkig ook niet echt op. Iets voor 6 uur meldde Yuno zich weer. Netjes buiten geplast. En daarna heb ik Kari de kamer ingelaten, waarna ook Ronja naar beneden kwam denderen. En toen kon het feest beginnen!

Ochtendfeest!

Spelen, spelen, spelen, over mij heen, op mij, liefst op mijn gezicht – na mijn bezwaren gingen ze bij mijn voeten verder. Yuno met Ronja, Kari met Ronja, tussendoor Kari met Yuno, waar Ronja dan weer tussenkwam. Aangezien ik echt nog niet helemaal wakker was, heb ik behoorlijke delen gemist. Maar heel mooi spel tussen Ronja en Yuno.

Op een gegeven moment kwam de zaak tot rust. Heel even. Yuno ging lekker tevreden op een kauwbotje knagen. Ja maar, dan wil Ronja dat ook hebben. Dus die gaat op een hoekje knagen, steeds iets dichter bij Yuno’s bekkie, tot zij ineens het bot heeft. Niet vreemd dat Yuno dan even verontwaardigd moet blaffen. Op mijn bezwaar stopt ze daar gelukkig ook mee, en gaat kijken of ze het botje kan terugveroveren. En zo gaat dat een tijdje heen en weer. Dan pak Yuno haar speeltje, dat Paul voor haar bij de dierenzaak in Leidschenveen had gekocht. En vindt het piepje. Ronja pakt het speeltje vast, Yuno laat niet los, dus dat is samen sjorren aan dat ding. En Ronja verovert het, niet op trekkracht, maar op intimidatie. Ze sjort namelijk steeds maar kort, en dan stapt ze op Yuno in. Dan heeft Ronja het speeltje en vindt het piepje. Yuno weet het andere eind te pakken te krijgen en vindt ook aan die kant een piepje. Zitten ze samen ieder op een piepje te bijten, wel grappig, piepjes in 2 tonen. Maar dat duurt niet lang, want natuurlijk wil Ronja Yuno’s piepje. En begint het feest weer van voren af aan.

Sorry, ik was nog te slaperig en stijf van het andere matras om maar te overwegen om dit op video te zetten, maar zelfs door mijn slaapdronken oogspleetjes was dit echt een feest om mee wakker te worden ;-).

Heerlijke ochtendwandeling

Net toen ik besloot op te staan, stond ook Paul beneden. Mooi, dan kunnen we op pad met de honden. Lekker vroeg in de ochtendkoeltje, met mooie plaatjes in de Balij om van te genieten. Maar het is wel al flink klam, het belooft weer een benauwde dag te worden. Yuno laten we weer een eindje langer meelopen, tot ze achter ons blijft lopen in plaats van met Kari en Ronja mee te hobbelen. Ik maak aanstalten om haar tuig te pakken om haar weer in de rugzak te zetten. Ze staat zelfs tegen me op, zo graag wil ze erin! Na 5 minuten in de rugzak is ze haar vermoeidheid echter alweer vergeten en is er het eerste wieuw-blafje dat ze eigenlijk weer met de anderen wil lopen. Jammer dan. Ik hou haar rustig en beloon haar rust af en toe met wat lekkers. Ze wordt wel steeds onrustiger, maar het is nog heel goed te doen.

Dame met een willetje

Tot ik haar vlak bij huis uit de rugzak wil halen. Ze wil er NU uit! En dat uit ze niet alleen met wat geworstel (dat valt nog wel mee ook), maar met een boos gegrom dat ze nog niet onmiddellijk los is! Pardon? Tsja, boze puppy’s blijven toch echt nog even vastzitten hoor. Ik kijk eerst nog even of ze genoeg wil kalmeren dat ik haar toch nog neer kan zetten, maar nee. OK, dan lopen we weer verder. 10 meter verderop is ze dan toch rustiger en kan ik haar loskoppelen. Ik vraag haar bij me te komen zodat ik ook haar tuig uit kan doen. Nou, nee dank je. Is goed, dan kom ik je even halen. Ik hou haar even bij me tot ze echt stopt met worstelen – het tuig laat ik nog even om, in deze bui wil ik niet het halsgedeelte over haar oren trekken. En bovendien, tuig af is voor haar iets fijns en ik wil haar niet belonen voor deze dwarse bui.

Thuis gekomen roep ik haar opnieuw bij me. Heeee, de oortjes doen het weer. Ik besluit het uitdoen van het tuig te klikken, met de nadruk op (1) rustig gedrag, (2) gefrunnik aan het tuig kalm accepteren, (3) tuig achter de oren rustig accepteren zonder achteruittrekneigingen, (4) tuig op de oren rustig accepteren zonder achteruittrekneigingen. En stap 4 kon ik mooi meerdere keren klikken en belonen. Belonen met lekkers èn tuig weer van de oren af. Straks nog een keertje oefenen. Dan het afdoen van de rugzak en rustige exits daaruit oefenen.

Dan krijgen de honden eten – waarschijnlijk had Yuno ook honger, dat ze zo lelijk deed, en is het hoog tijd voor de pup om uit te rusten. Oh nee, toch nog niet. Eerst mijn ontbijt. Hoor ik naast me een klein blafje. Ik kijk omlaag en zie een pup mij heel nadrukkelijk aankijken en heel nadrukkelijk ***liggen***, zie je niet dat ik mooi LIG baas? Ik lach, geef mijn seintje voor einde trainingssessie (2 lege, gespreide handen) en kijk met een brede glimlach naar mijn scherm. Dit is wel een heel leuke vorm van bedelen :-).
(Blijkt achteraf dat Paul haar iedere keer voert als ze gaat liggen als hij zit te eten, zoals ik in het begin ook deed – knap meisje dus!)

En inderdaad, DAN is het tijd voor diepe rust!

Shopping & socialiseren

’s Middags hebben we een druk programma. Een aantal tuincentra langs om tegels en muurstenen te bekijken voor onze voortuin. Die is nu een woestenij na ophoogwerkzaamheden en het vernieuwen van alle leidingen in de hele buurt (gas, water, riool, elektra, en gelijk glasvezel erbij) en na meer dan 20 jaar hier wonen vinden we het tijd voor een totale vernieuwing van onze tuin. Het valt me nu wel erg op dat Yuno naar alles wat onbekend is staat te blaffen. Tja, voor haar zijn al die dingen ook nieuw en potentieel een bedreiging. Eerst staat mijn hoofd er niet naar om continu alles met haar te onderzoeken. Als bij mij het knoppie omgaat, is Yuno veel rustiger: heeft ze eenmaal iets kunnen bekijken en zelf kunnen constateren van het OK is, dan is het ook goed. Bij het eerste tuincentrum zijn we eigenlijk al klaar: ze hebben gewoon wat wij willen hebben.

Dus besluiten we naar Nootdorp te gaan in plaats van een ander winkelcentrum. Voor de socialisatie en ik weet dat ze in de dierenzaak daar K9 Naturals verkopen, een gevriesdroogd voer dat als snelle of makkelijke vervanging kan dienen voor kant-en-klaar versvlees (KVV). Dat scheelt als je eens een keer bent vergeten het KVV uit de diepvries te halen, of als je een weekend op pad gaat. Het is natuurlijk zaterdag en best druk. Toch laat ik Yuno zoveel mogelijk die dingen onderzoeken die ze niet vertrouwt. En dan kunnen we meestal weer snel doorlopen. Als Paul even een winkel binnengaat, blijven Yuno en ik rustig aan de zijkant van de winkelstraat staan, Yuno rustig tussen mijn voeten zodat ze alle tijd heeft om alle indrukken in op te nemen. Bij de dierenzaak hebben ze deze keer eens niet de lekkerste botten in de onderste schappen liggen. Yuno vindt het allemaal interessant, maar loopt makkelijk met mij (en mijn brokjes ;-)) mee.