Zondag rustdag – of toch niet?

Vannacht heb ik weer bewust een aantal minder dringende waarschuwingen van Yuno genegeerd. Toch onderbreekt het je nachtrust – wat word je daar duf van! Ik leef met Paul mee, die dit 2 weken achter elkaar heeft gehad. Vanaf de komende week gaan we de diensten even afwisselen – Paul heeft maandag, donderdag en vrijdag vrij, ik dinsdag en woensdag.

Ronja toch weer even jaloers

Deze keer kwam Ronja als eerste naar beneden, maar nog niet op een tijdstip dat ik bereid was om het feest weer te laten beginnen. Yuno had ik na het laatste ‘rondje tuin’ vrij gelaten. Die keek in het begin wel even naar Ronja en ging ook even naar de (glazen) deur, maar besloot daarna dat het bij mij toch veel comfortabeler was. Ik kan me de jaloeziegevoelens van Ronja voorstellen, maar dat is dan jammer. Op het moment dat ik de deur open doe, is het wel te merken. Miss Sunshine is nog narriger dan anders met haar begroeting en ook daarna pakt ze ieder speeltje waar Yuno wat mee wil doen gewoon af. (Later op de ochtend kan ik het deels “goedmaken” als ik op de grond zit, weliswaar met Yuno op schoot, maar Ronja komt bij me liggen en geniet heerlijk als ik haar aangeboden buik kroel.)

 

Ontmoeting en opspringen

Tijdens de wandeling komen we een bruine Labrador tegen. Kari rent vooruit, maar zonder spanning, meer puur geïnteresseerd (hij heeft iets tegen vooral zwarte Labradors). Hij weet het op een of andere manier allang: het is een teefje. Yuno laten we haar gang gaan. En zij gaat eigenlijk direct op het Labje af, maar houdt ook afstand als zij haar snel benadert. Ze is vriendelijk, hoewel niet heel geïnteresseerd in Yuno. Een goeie ontmoeting. Al snel lopen we allemaal weer door.

Een eind verderop springt Yuno ineens weer tegen me op zoals ze dat met onze wandelingen alleen wel eens doet. Weer niets in zicht dat in onze ogen dat steunvraaggedrag rechtvaardigt. Paul vindt het ook niet zozeer op steun vragen lijken, maar meer op aandacht vragen. Of is het bedelgedrag? Toch krijg ik haar met iets lekkers in mijn hand alleen maar tot zitten, niet tot opspringen. Wel is aandacht gegarandeert als ze zo tegen me opspringt. Even over nadenken wat ik hier weer mee aanmoet…

Later thuis, na het eten, staat ze me op de mat voor de achterdeur heel indringend aan te kijken. Ineens dringt tot me door dat ze gehurkt zit, dus ik snel op haar af en zet haar snel buiten. Daar blijkt dat ze buiten al keurig een keutel heeft neergelegd, maar wel met een beetje diarrhee erachteraan. Op de deurmat 2 kleine druppeltjes. Had ze tijdens de wandeling misschien kramp? Haar eten heeft ze anders supergretig naar binnen gewerkt en geen molecuul in haar bakje achtergelaten.

Nou ja, de tijd zal leren wat hier aan de hand is, of niet.

 

Benchtijd

Na een tijdje met haar en Ronja gekroeld te hebben, besluit ik wel dat het benchtijd is. Yuno kijkt even beduusd om zich heen, maar na een minuut of wat gaat ze zonder commentaar liggen en lekker dromen. Tja, ze heeft van gisteren natuurlijk nog steeds het nodige te verwerken.

 

Stofzuigen en trainen tegelijk

Mijn vinger jeuken om te trainen met Yuno, maar dan wel iets nuttigs. En ik bedenk een oplossing voor het aanvallen en blaffen naar de zuigmond van de stofzuiger. Dus ik pak de stofzuiger en steek de stekker in het stopcontact. Yuno is al wat achterdochtig, maar houdt zich stil. Ik laat de zuigmond op en neer bewegen op het tapijt, stofzuiger is UIT. Extra attentie. Ik hou het ding stil en zeg “zit”. Yuno gaat direct zitten, klik beloon. Het brokje heb ik een beetje weggegooid, dus ze is overeind gekomen om het te pakken. Ik laat de zuigmond weer op en neer gaan en zeg “zit”. Nee, die is nog te moeilijk, dat ding vraagt al haar aandacht. OK, weer stilhouden, “zit” en klik/beloon voor het uitvoeren. Nu geef ik het lekkers zo dat ze kan blijven zitten. Ik laat de zuigmond weer op en neer gaan, 1 keer, en ze blijft zitten! Klik/beloon natuurlijk. Dit herhaal ik nog een keer of twee. Dan weer vragen om te gaan zitten als de stofzuigermond beweegt. Ja, nu kan ze het! OK, stofzuiger aan en weer door dezelfde stapjes. Ja, dat doet ze! Dan ga ik echt zuigen. Tussendoor beloon ik Yuno voor blijven zitten. En dat doet ze! En wel zo dat ze op een gegeven moment in de weg zit. Dus ik lok haar naar de andere kant, zodat ik verder kan zuigen. Oei, het “pad” waar de zuigmond net is geweest oversteken is nog wel erg moeilijk, zelfs als ik haar lok, maar ze doet het. K/B. Ik zuig verder en Yuno blijft steeds netjes. Soms vindt ze het even spannend, maar ze blijft zitten. En ik beloon haar natuurlijk geregeld tussendoor. Als ik door de kamer ga, komt Yuno me achterna. En iedere keer laat ik haar weer zitten en houdt ze het vol terwijl ik verder zuig, haar tussendoor belonend. Het gaat allemaal steeds soepeler. En als ik klaar ben, heeft ze niet één keer geblaft of de zuigmond proberen aan te vallen. Knappe pup! Zitten en zelfbeheersingsoefeningen, ze beginnen nu binnen een paar dagen al hun vruchten af te werpen!!!

 

Zelfbeheersing bij de voordeur

Oh ja, zitten bij de voordeur kan ze – met een “aanloopje” met belonen voor blijven zitten terwijl ik de deur beetje bij beetje opendoe – ook al behoorlijk goed. In onderstaande foto van een paar dagen geleden blijft zij zitten terwijl ik Ronja naar buiten laat om te gaan plassen. Ze is op dat moment ook al blijven zitten terwijl Kari zijn beurt had gehad. Wat een superpup!

 

En nog wat traininkjes

Terwijl Paul Kari en Ronja uitlaat, besluit ik thuis te blijven met Yuno. Ze heeft gisteren en vanochtend best wat fysieke inspanning gehad en flink wat socialisatie met de wandelingen (ook alleen met mij) en het uitje.

Ik bedenk dat ik nog verder wil met het ‘in de bench gaan’. In ieder geval dat ik erbij sta en misschien wat met het deurtje rommel, open, dicht enz. Het gaat geweldig goed, vooral omdat ik een paar klikkansen laat liggen (ik probeer te snel afstand te nemen en wil dan tegelijk dat ze ook opnieuw gaat liggen) en de kleine meid toch doorzet.

Dan wil ik de handtouch nog wel weer eens oefenen. Dat is al een hele tijd geleden. Met het stofzuigen reageerde ze zeker in het begin moeizaam op haar weglokken met een lege hand. In het begin is Yuno wat traag. De video terugkijkend (zo nuttig om jezelf te filmen) klikte ik bij haar 2e poging niet, omdat ze mijn hand net niet aanraakte. Volgens mij ging ze daardoor haar zit-blijf (van het stofzuigen) uitproberen. Daarna werd het wel vlotter, maar ik zou toch nog graag meer enthousiasme zien. Toch lang geen slechte sessie.

Na de handtouch wil ik wat enthousiasme erin brengen, dus volg ik het op met een aantal keer hierkomen: door het huis rennen en Yuno roepen. Nou… meestal is ze al bij mij voordat ik me om kan draaien en roepen, maar dat mag de pret niet drukken, we hebben samen een feestje.

Als laatste besluit ik het sjorren en loslaten weer eens te oefenen. Op het eind reageert ze goed op puur het woordje “los”, maar in het begin moet ik eerst nog heel even mijn andere hand met lekkers laten zien. Ook vaker oefenen, zodat ze ook bij de eerste keer “los” haar kaken ontspant. Maar ze doet het zò goed!

Van de benchtraining en de handtouch zie je hieronder de video’s.

Kun je de video niet goed bekijken, klik dan hier voor de YouTube-versie

 

Kun je de video niet goed bekijken, klik dan hier voor de YouTube-versie

 

Maar nog steeds energie

En dan denk je dat je wel genoeg hebt gedaan op zo’n dag. Maar ’s avonds heeft Yuno een werkelijk verschrikkelijk drukke bui. Ronja uitdagen, Kari uitproberen, blaffen… Dus… maar weer even trainen. Naar haar kussen? Ik pak het kussen uit haar bench. Het is duidelijk dat ze het kussen herkent van de benchtraining. Ze biedt eigenlijk direct het gewenste gedrag aan: er met 2 pootjes op, gaan zitten, even later gaan liggen, blijven liggen. Het weer opzoeken als ik het brokje verder weg gooi. En als ik het kussen verplaats. Soms zie je haar hersentjes kraken, vooral als ik het kussen eigenlijk nèt te ver weg heb gegooid. Maar ze blijft puzzelen en probeert dan weer iets, meestal het goeie. Knappe pup.

Neemt niet weg dat je niet kunt blijven trainen, en Yuno is nog làng niet klaar. Ronja besluit het van me over te nemen door haar uit te dagen met een speeltje dat ze helemaal niet wil afgeven. Oh hoera, ja, dat werkt uitstekend Ron! NIET dus, dat is olie op het vuur gooien. Uiteindelijk hebben we het speeltje afgepakt en allebei aangegeven te stoppen. Daar waren ze blijkbaar aan toe, want zelfs Yuno liet zich na meerdere vermaningen stoppen.

Om buiten op het rubberen matje gaat Yuno weer ergens op kauwen, maar in ieder geval geeft dat meer rust en een stuk minder lawaai!