Hoera!

Autorit

Gisteren (zaterdag) was weer een pittig dagje voor Yuno. Wij zijn op bezoek geweest bij mijn moeder.

Allereerst kwam de eerste lange autorit met zijn allen samen op de achterbank. En dat nog wel in de nieuwe auto, die ietsje kleiner is dan de vorige. Voor Yuno hadden we in het midden een klein rond kattenmandje neergelegd met lage zachte randen. Een klein beetje extra afbakening die tegelijkertijd voor niemand extra ruimte inpikt. De autorit was geen enkel probleem. Binnen de kortste keren lagen ze alle drie te slapen.

 

Rennen en spelen in grote tuin

Mijn moeder heeft een heel grote tuin. Het ritueel bij aankomst is dat Kari en Ronja rennend en blaffend in de rondte sjesen. Waarschijnlijk gewoon blij om uit de auto te mogen en genieten van een plek waar ze dan ook nog eens hun energie heerlijk kwijt kunnen. Behalve een groot grasveld, lopen er allemaal paadjes tussen de voorste beplanting en de struiken voor het hek. Deze paadjes zijn altijd bijzonder in trek (bij de honden èn bij de kleinkinderen). Het voelt natuurlijk heerlijk kruipdoorsluiptdoor. Yuno hobbelde wel mee met de twee anderen, maar durfde er nog niet op volle snelheid voor te gaan. Ze had toch wel respect voor het misbaar van Ka & Ron. Een misbaar dat ik in verband met de buren nooit te lang laat duren, althans het lawaaigedeelte ervan. En in stilte rondrennen is ook altijd nog leuk.

 

Smetteloos witte vloerbedekking

Vervolgens hebben we het huis verkend. Aangezien ik Yuno nog niet vertrouw qua zindelijkheid en mijn moeder smetteloos witte vloerbedekking heeft, heb ik Yuno direct vanuit verschillende plekken in huis de weg naar de tuin laten zien. Ze begon in ieder geval goed door keurig op het gras te plassen. En… dat heeft ze het hele bezoek volgehouden, knappe meid. Aan het eind van de dag hebben we weer een aantal keutels van haar in de tuin ontdekt, dus ook dat heeft ze zelfstandig buiten gedaan.

 

Lesje beleefd bedelen

Met de lunch hebben de honden geweldig gebedeld voor korstjes. Gaan liggen en/of te blijven liggen levert steeds wat op – dat soort bedelen leren we graag aan.

 

Als door een wesp gestoken

Later op de middag wilde ik gaan trainen. Ik zette de spullen buiten klaar, waaronder Ronja’s attributen voor dogdance. Ineens zie ik Yuno een rare beweging maken en tegelijkertijd een wesp bij haar wegvliegen. Oh jee. Yuno rende naar het gras en begon met haar kop over het gras te wrijven, en met haar pootjes langs de rechterkant van haar koppie te vegen. Snel op internet nagezocht welk huismiddeltje het beste werkt tegen wespen: azijn! De azijn opgezocht en op een stuk keukenpapier. Terug bij Yuno, die inmiddels mee naar binnen was gekomen. Die begon kuchgeluiden te maken. Ik was even bang voor zwelling bij Yuno’s luchtwegen – en gaf het idee van de azijn gelijk maar op. Hoe kun je die aanbrengen aan de binnenkant van een bekkie, terwijl je geen idee hebt WAAR ze is gestoken. Ik heb wel nog haar halsbandje afgedaan.

Verder dan dat ging de reactie niet, dus ging ik maar aan de slag met trainen. Het opzoeken en -peuzelen van brokjes was natuurlijk een grote afleiding van eventuele irritatie, dus het hele incident met de wesp waren we allemaal snel vergeten. Ook later heb ik geen rare dingen kunnen constateren. Als ze echt gestoken is, heeft ze duidelijk niet veel gif binnengekregen.

 

Trainen: ‘andere kant’ en ‘wachten’

Met Yuno heb ik geoefend op ‘andere kant’, waarbij ze achter me langs naar mijn andere kant moet gaan, dus van links naar rechts of van rechts naar links. Handig tijdens het wandelen, als ze aan de verkeerde kant loopt.

Kari en Ronja kennen daarnaast ook nog de ‘wissel’, waarmee ze voor mij langs kruisen. ‘Andere kant’ is voor Yuno tot nu toe echter prima. Soms zou ik willen dat ik ze een commando had aangeleerd voor de zijde waar ik ze wil hebben. Als Kari en Ronja ieder aan een kant lopen en ik zeg ‘andere kant’ tegen de een, wil de ander dat commando ook nog wel eens opvolgen. Met als gevolg dat ze dan allebei achter me langs kruisen en ik ze nog steeds niet allebei aan één kant heb.

Mijn lichaamstaal helpt de situatie een tweede keer wel duidelijk te maken, dus we komen er altijd wel uit, maar het zou handiger kunnen. ‘Andere kant’ en ‘wissel’ zitten nu echter in mijn systeem, en bovendien ben ik heel slecht met links en rechts, dus leer ik het Yuno toch maar weer op deze manier aan…

Daarna heb ik met haar nog geoefend met ‘wachten’, zowel zittend als liggend. Deze moet ik toch nog gefaseerder doen, want op de 10 herhalingen ging het toch zo’n 3 of 4 keer fout, veel te vaak. Dus: kleinere stappen en geleidelijker opbouwen.

Ook Ronja en Kari hebben natuurlijk hun trainingsbeurten gehad. Hier genoten ze allebei zichtbaar van, zelfs Kari was lekker fanatiek, ook met spelen. Wel wil ik met Yuno erbij wel met een fysieke barriere gaan werken: een riem waaraan ik haar vastzet of een konijnenhekje. Yuno heeft veel te veel lol met tussendoor lopen, al loopt ze niet zo vaak echt in de weg: daarvoor heeft ze teveel respect gekregen voor mijn voeten en de boze blikken van Kari en Ronja. Maar toch stoort ze, vooral als ik sprongen met de andere twee wil oefenen.

 

Terugrijden

Aan het eind van de dag zijn we weer teruggereden. Bij het inladen maakte Kari het even iets moeilijker dan nodig door in het kattenmandje middenin te gaan liggen (waar hij aan alle kanten overheen vloeit :-)). Aangezien ik de honden ieder aan hun eigen veiligheidsgordel c.q. gordelslot vast heb zitten en ze graag op een vast plek op de achterbank heb voor de rust, vond ik dat een minder goed idee. Dus Kari gevraagd om op zijn eigen plek te gaan zitten. Nou vooruit, dat kon toch ook wel. OK, orde op zaken en tijd om op pad te gaan.

Kari en Ronja sliepen al snel. Tot mijn verbazing lag Yuno nog hele stukken met de oogjes open. Aangezien die van mij dichtvielen, weet ik niet hoeveel ze uiteindelijk geslapen heeft onderweg ;-).

 

Thuis: direct uitlaten en naar bed

Thuis aangekomen heb ik Yuno eerst maar snel in de tuin gelaten, waar ze een grooooooote plas deed. Knappe pup! Snel daarna hebben we alle honden uitgelaten, Paul Kari en Ronja en ik langs een andere route Yuno. Onderweg heeft ze nog een grote keutel neergelegd. Mooi zo! Thuis gekomen had ik verwacht dat ze wel direct zou instorten, zodat ik haar in de bench kon zetten. Welnee! Eerst ging Yuno nog uitgebreid op een kauwbot knagen. Gezien mijn plannetje voor de nacht besloot ik nog even te wachten, al zat ik inmiddels te knikkebollen. Al gauw hoor ik haar bij de drinkbak. Als ik opsta om haar naar de bench te begeleiden, loopt ze er uit zichzelf al zomaar in. Huh? Hee, knappe pup! Ik geef haar een beloning, doe het deurtje dicht en ga naar boven.

Ja, vannacht wordt de eerste nacht dat Yuno samen met Kari en Ronja alleen beneden slaapt, zonder een van ons erbij. Hoe zal het gaan?

 

GEWELDIG! TOP! HOERA!

Nou, heel simpel: het is geweldig gegaan! Geen enkel commentaar toen ik naar boven ging. En iets na zessen word ik uit mezelf wakker. Ik hoor helemaal niets in huis. Ik kom beneden, en Yuno ligt inderdaad nog rustig in de bench. Als ik naar de achterdeur loop om deze alvast open te zetten, geeft ze welgeteld één protestblafje. Als ik haar eruit laat, gaat ze rekkend en strekkend maar vlot naar de tuindeur, naar buiten en doet daar een grooooooote plas. En binnen een paar minuten een grote keutel erachteraan. Wat een knappe puppy! Ik ben zo enorm trots op de kleine meid! Paul komt even later ook naar beneden. Hij had de babyfoon en heeft ’s nachts niets gehoord. Behalve dan de babyfoon zelf, die middenin de nacht begon te loeien omdat de batterijen op waren (krijg je als je iets heeeeeel lang niet gebruikt). Echt een heel knappe meid.

Nu maar hopen of dit de komende nachten ook zo goed gaat. Beneden slapen doen we vanaf nu niet meer, maar het is wel zo prettig als Yuno ons voorlopig een aantal ononderbroken nachten gunt.

 

Zindelijkheid

Met de zindelijkheid heb ik in ieder geval de indruk dat Yuno het allemaal beter kan ophouden. Ze gaat minder vaak naar buiten en produceert dan grotere plassen. Het is ook alweer zeker een week geleden dat ze een ongelukje binnen heeft gehad. Met de tuindeur open gaat alles in ieder geval prima. Als het kouder wordt en ik de deur dichtdoe, is wel een volgend experiment: begrijpt ze nu ook al dat ze het echt niet binnen moet doen en zal ze dan alles ophouden?

 

Rustdag gepland

Voor vandaag hebben we verder geen bijzondere plannen. Yuno heeft sinds dinsdag iedere dag een uitje gehad, naar de club, naar de markt, naar het tuincentrum, weer naar de club en gisteren dus naar mijn moeder. Teveel is ook niet goed, daar kan een pup erg druk van worden. Vandaag dus maar een rustdag inlassen. Maar wel zorgen dat ze vanavond moe is voor het naar bed gaan!