Spiegeltje spiegeltje…
Na een rustige avond gisteren schrok ik vanochtend iets voor de wekker wakker. Niet van Yuno, de schrik was dat ik mijn echte wekker was vergeten te zetten terwijl ik extra vroeg op mijn werk moest zijn. Laat mijn Yuno-wekker het nu net vanochtend afweten 🙂 🙂 :-). Ook altijd wat te klagen, die baasjes.
Maar waarom ze nu langer doorsliep terwijl ze de dag ervoor het zo rustig had?
Through the Looking Glass?
De klerenkast is bij ons 1 grote spiegelwand. Op dag 2, in ieder geval op de eerste dag dat Yuno mee naar boven ging, heeft ze daar al uitgebreid kennis mee gemaakt. Blaffen, haar spiegelbeeld aanvallen, speelbuigingen, enz. Helaas hebben we het bij Yuno niet op video kunnen zetten. Bij onze vorige honden was dit eenmalig. Oh, dat is die rare wand, negeren maar. Soms doen ze het een tweede keer, in veel mindere mate, maar daarmee was bij iedere hond tot nu toe de kous af.
Joschka was tot nu toe onze enige hond die de spiegel inzette om er ons mee in de gaten te houden. Andersom had hij dat ook feilloos door. Ik weet dat meer honden dit doen, maar Kari en Ronja hebben het spiegelbeeld altijd bijna volledig genegeerd. Bij de eerdere honden is me het gedrag nooit zo opgevallen, maar toen hadden we ook niet zo’n grote spiegel.
Wat ik in ieder geval nog nooit heb gezien, is wat Yuno vanochtend deed: naar Kari’s spiegelbeeld kijken terwijl hij in de deuropening lag, en vervolgens heel bewust naar Kari zelf. En vervolgens blaffen. Dit herhaalde ze ettelijke malen, ook met andere dingen. Ze was ook ineens weer naar zichzelf aan het blaffen.
Je zou willen weten wat er op zo’n moment in zo’n koppie omgaat. Mijn interpretatie is dat ze ineens een stap in haar ontwikkeling heeft gezet dat zoiets haar niet alleen opvalt, maar dat ze er ook genoeg over na kan denken dat ze er zo door geïntrigeerd is. En dat ze het eigenlijk ook een beetje eng vond. Beetje Alice in Wonderland-achtig voor haar?
Borstelbeurt
Ik vind het weer tijd voor een borstelbeurt. Ronja is als eerste aan de beurt, daarna Kari. Deze keer heeft de borstelhond aanzienlijk meer verdiend dan de 2 die eromheen hangen. Waarbij Yuno heel knap van de voertjes afblijft die ik steeds op het dekseltje van het voerdoosje leg, gewoon op de grond.
Als ik met hen klaar ben, zuig ik Kari, Ronja en mezelf nog even af. Als ik met Kari begin, komt Ronja al naar voren: eigenlijk had zij verwacht als eerste te mogen. Geen idee waarom, normaal vind ze dat zuigen niet zo bijzonder, het is dat er koekjes te verdienen vallen.
Als ik met hen klaar ben, richt ik me op Yuno. Eerst zet ik de stofzuiger uit en borstel haar zo met de bostelmond vast aan de slang. Geen enkel probleem (natuurlijk koekjes verdienen). Dan zet ik de stofzuiger op de laagste zuigstand, neem een handvol koekjes, en ga haar voor het eerst met de stofzuiger aan borstelen. Yuno trekt zich even een stapje terug maar doet gelijk dat stapje weer naar voren: daar zijn de koekies! Nou, daar verdient ze er op sneltempo een hoop van terwijl ik haar ondertussen afzuig met de borstel. Wat een superknappe puppy!
Plat
Na de borstelbeurt besluit ik nog even met Yuno te beginnen de oefening ‘plat’, waarbij ze op haar zij moet gaan liggen. De aanleiding is dat ze een raar streepje op haar buik heeft tussen haar achterpootjes. Ik kan prima haar voorpootjes optillen tot ze op haar achterpootjes staat en er dan bijvoorbeeld zalf op doen. En vanmiddag accepteerde ze het erg goed (met behulp van koekies) dat ik haar op mijn gestrekte benen op haar rug legde en er talk op deed (het voelde wat vochtig). Maar het is voor haar en voor ons wel zo makkelijk als ze uit zichzelf plat gaat, waarna je uiteindelijk ook dit soort dingen kunt doen, of bijvoorbeeld ook de buik borstelen.
De eerste keer lokte ik Yuno vanuit het liggen met voertje. Eerst haar neus naar haar elleboog, zodat ze op één heup ging (klik/beloon), vervolgens haar neus richting haar schouder. Iedere keer als ze ietsje dieper wegzakte richting op haar zij liggen, leverde haar dat een klik/beloon op, tot ze helemaal op haar zij lag, klik/jackpot. Vervolgens hetzelfde met een lege hand. Een stuk moeilijker, dus leverde het haar meer op. Desondanks kon ik minder vaak klikken – misschien nog iets te moeilijk. Aan de andere kant geeft die lege hand haar meer kans om na te denken. We hebben het lekker kort gehouden, uiteindelijk lag ze bijna op haar zij. Even mooi een of twee nachtjes over laten slapen, goed kans dat ze de volgende zomaar een flinke stap vooruit maakt. En misschien helpt het dat ik Ronja daarna ook deze oefening op commando heb laten doen. Zou Yuno het weten af te kijken? Wie weet…
