3e Speurles, eerste keer zonder Paul

Vrijdag 8 mei 2015

Vandaag kon Paul voor het eerst niet meegaan naar de speurles. Pelle, Yuno’s broertje, is te logeren, en hij kan in de vreemde omgeving niet zo goed alleen blijven.

De afgelopen keren was het voor mij iedere keer de vraag: zoekt Yuno nu Paul of Lilian? Vorige week was ze beduidend lauwer toen ze Lilian alleen moest opzoeken. Maar toen liep Paul ook achter ons, wat haar mogelijk afleidde. Nou ja, dat was één vraag waarop we vandaag antwoord zouden krijgen!

~ ~ ~

1e spoor

Tijdens het wachten voor het eerste spoor blaft Yuno toch nog een paar keer, maar niet zo erg als vorige keer week. Spelen is ze opnieuw niet echt voor in de stemming. En voertjes… mwah, vooruit dan.

Het spoor start hetzelfde als het 4e spoor vorige week. Dus eerst zo’n 15 tot 20 meter gras, daarna een geasfalteerd fietspad. Ik moest weer het tempo lager houden om Yuno de kans te geven om op het asfalt het spoor vast te houden. Dat lukt. Op het asfalt wil Yuno naar rechts, maar er komen net een aantal fietsers aan. Voor de veiligheid hou ik Yuno even terug. Als we verder kunnen, pakt Yuno het spoor weer goed op. Na zo’n 20 meter begint ze ineens te blaffen. Geen hond, mens of fietser in zicht. Ik bedenk dat ze misschien het spoor kwijt is en mogelijk uit frustratie blaft. Het is ook haar reactie als ik haar in de training aangeef dat iets dat zij dacht te begrijpen, niet blijkt te kloppen (en op mensen, honden, paarden en allerlei andere dingen ). Alleen blaft ze niet naar mij, maar meer in het algemeen. Hoe dan ook, dit duurt maar een paar seconden en dan gaat ze alweer verder. Blijkbaar heeft ze het spoortje toch weer opgepakt.
Bij de plek waar vorige week Paul en Lilian waren kijkt ze misschien even opzij, maar loopt eigenlijk zonder haperen door. Rechts komt een aarden paadje. Yuno snuffelt eerst wat aarzelend, loopt het paadje een meter of wat in en gaat vervolgens weer in het tuig hangen. Hierheen! Dus ik volg haar braaf. Na zo’n 5 meter volgt een grindpad. Ik zie Lilian over de begroeiing links van mij op een bankje zitten. Yuno gaat rechts het pad op. Volgens Lilian wees mijn hele lichaamstaal naar links. En Yuno aarzelt ook. Op haar neus of op mijn lichaamstaal? Hoe dan ook, zij gaat naar links, volgt volgens mij nog haar neus en ziet dan Lilian zitten.

Nabespreking

Lilian vond het juist goed dat Yuno naar rechts ging. Voor haar een teken dat ze haar neus en niet haar ogen aan het gebruiken was.
Ook over Yuno’s reactie op de fietsers was ze erg te spreken. De fietsers zijn nog niet voorbij of Yuno gaat alweer aan het werk.
Ze geeft me ook wat tips hoe om te gaan met dit soort afleidingen als je ze ziet aankomen – zoals vertragen om te zorgen dat de afleiding al voorbij is op het moment dat jij op dat punt bent. Het moeilijkste is een afleiding op een kruising, een verandering van oppervlak enz., dus bij een nieuw begin. Daar is het spoor even moeilijker op te pakken. Middenin een lange lijn is makkelijker mee om te gaan voor de hond, dan is het makkelijker om het werk weer op te pakken. Des te knapper dat Yuno na de fietsers zo vlot weer aan het werk ging.
Over het blaffen dacht ze dat het inderdaad een mogelijkheid was dat Yuno de geur even kwijt was, als er geen andere triggers in de buurt waren. Niet de meest efficiënte respons van Yuno als dat zo was, maar we zouden wel zien hoe het verder ging.

Maar het allermooiste: Yuno had bijna net zo fanatiek naar Lilian gespeurd als vorige week toen Paul mee was met haar als ‘verdwaald persoon’! Ze sleurde nauwelijks minder, en deed beslist evenveel haar best voor de haar minder in-en-in-bekende geur!

~ ~ ~

Afleidingen goed doorstaan

Ook bij een volgend spoor toont Yuno dat ze na afleiding snel weer aan het werk kan en wil. Op het einde van een spoor kwamen we plotseling een Duitse Herder tegen en op nog geen 10 meter waren er nog een paar andere honden. Yuno had de meeste moeite met de DH. Maar toen die zo’n 10-15 meter verder was gelopen, ging Yuno alweer aan de slag. En heel kort daarna had ze Lilian ook gevonden, dus een mooie beloning voor haar doorwerken. Knap Grietje!

~ ~ ~ 

Grasveld

Een volgend spoor liep over een groot grasveld. Het gras was redelijk opgeschoten, waardoor in de platgelopen paadjes geultjes ontstonden. Lilian vertelde wat over Yuno’s mogelijke gedrag, wel of niet in het geultje lopen, dat ervarener honden vaker naast het geultje lopen. En ze vertelde hoe het paadje zich verderop zou splitsen naar links en naar rechts.

Terwijl Lilian het spoor uitloopt, komt ze drie mensen met een hond tegen. Via de portofoon laat ze me dit weten, en ook dat deze mensen bij de splitsing vanaf het andere paadje waren gekomen. Zij zouden dus haar spoor overlopen. Bij de splitsing zou voor Yuno een moment ontstaan waarop de geuren die ze tot dat moment had gevolgd zich zouden splitsen. Zou ze Lilians geur blijven volgen of dat van de 3 mensen met hond? Maar eerst liepen die mensen nog op ons af, terwijl Lilian al het sein gaf dat we konden starten.

Met Lilians lessen over hoe om te gaan met afleidingen in gedachten, besloot ik te wachten tot de mensen en de jonge Labradoodle (o.i.d.) ons voorbij waren. Dit gaf ik aan Lilian door en zij vond dit een goeie keus. Het eerste deel van het spoor vond Yuno inderdaad makkelijk, gezien het tempo dat ze inzette. Bij de splitsing gekomen ging zij vlot naar rechts. Maar na zo’n 5 tot 10 meter ze begon ook wat te aarzelen. Ik kon me ook niet meer herinneren wat Lilian had uitgelegd over hoe ze zou lopen. En de vorige week had zij aangegeven dat ze liever had dat ik haar bij twijfel opriep dan dat ik Yuno te zwaar de fout in liet gaan, dus riep ik Lilian over de portofoon op of dit het goeie pad was.
Yuno viel nu helemaal stil, misschien ook omdat ze Lilians stem over de portofoon hoorde. Vervolgens begon ze aarzelend dwars over het gras naar het linkerpad te gaan – mogelijk in eerste instantie op mijn lichaamstaal. Ik had het niet kunnen zeggen, aangezien ze voor mijn gevoel van afleidend geurtje naar afleidend geurtje ging (keutels, wat dan ook). Maar ze liep de goeie kant op, en Lilian gaf via de portofoon aan dat we zo verder konden. Toen ze dichterbij het platgetreden paadje was, had ze dat vlot gevonden en bleef daar ook. Wat aarzelender dan op het eerste stuk, leidde ze me verder richting bosrand. Daar gekomen leek ze voor mijn  gevoel wat te dwalen, dus zei ik nog een keertje “Zoek!”. Ze vond een modderpaadje, liep daar zo’n 2 meter in en ging weer in het tuig hangen. Daarheen! En ja hoor, daar was Lilian ook.

Nabespreking

Lilian gaf aan dat ik na de splitsing op lichaamstaal en door de portofoon Yuno al indicaties had gegeven over het fout gaan en de juiste richting. Blijkbaar vindt ze Yuno nu zover dat ze best zichzelf uit haar fouten mag redden – dat zal nog wel binnen grenzen zijn, maar de grenzen zijn blijkbaar al verlegd. Tot waar? Dat is het moeilijke van een nieuwe discipline: je weet niet waar je de grenzen moet leggen. Ach, dat zullen Yuno en ik beiden al doende moeten leren.
Verder was mijn Zoek! op het laatst totaal loos. Wat ik voor wat doelloos dwalen aanzag, was volgens haar een hondje dat heel hard aan het werk was om de geuren te onderscheiden om de juiste eruit te halen. Ja, ik heb duidelijk nog heel veel te leren.

~ ~ ~

Laatste spoor

Het laatste spoor start op een grindpad. Ik zie aan Yuno dat ze behoorlijk moe is. Terwijl we wachten tot Lilian haar spoor heeft uitgelegd, laat ik Yuno nog wat drinken, zoals ook al eerder tussendoor. Ze neemt een paar slokjes, maar meer ook niet.
Als we aan de slag mogen, laat ik zoals gewoonlijk Yuno Lilians geur ruiken, schakel ik om van halsband naar tuig en geef ik het commando Zoek! Yuno blijft staan. Aarzelt. Doet voorzichtig een paar stapjes. Komt dan op stoom en hangt weer in het tuig. Ze volgt het grindpad. Bij een zijpaadje links gaat ze het paadje in. Die doet ze behoorlijk vastberaden, dus ik volg haar braaf. Na zo’n 10 meter loopt het paadje dood. OK… Yuno twijfelt niet lang en gaat het paadje weer terug af tot het grindpad. Daar gaat ze linksaf. Andere zijpaadjes links en rechts bekijkt ze even – of beter, besnuffelt ze even. Waarna ze vastberaden het grindpad weer verder volgt.
Bij een T-kruising gaat Yuno eerst naar rechts, hooguit zo’n 2 meter. Maar snel besluit ze dat links het juiste pad is, al lijkt ze nog niet geheel overtuigd. Rustig gaat ze naar het bruggetje, dat ze met haar neus laag oversteekt, en gaat ze het eerste stukje pad op. En dan pikt ze weer snelheid op. Zo’n 20 meter verderop vinden we Lilian na een flauwe bocht in het pad.

Nabespreking

Lilian was erg te spreken dat Yuno die zijpaden besnuffelde voor ze verder liep. Liever een hond die 20 seconden een moeilijk punt onderzoekt en dan de juiste route pakt, dan een hond die doorstoomt waarna er veel tijd nodig is om te achterhalen waar hij fout ging en het juiste spoor weer op te pikken. Zou Yuno haar secure moeder Nissa achternagaan wat dit betreft?

Ook haar gedrag bij het bruggetje vond Lilian heel mooi. Eerst zeker zijn van haar zaak, en toen ze een klein eindje over het bruggetje was, wist Yuno het zeker: dit pad volgen! Waarna ze weer op snelheid kwam.

Dit was het laatste spoortje van vandaag. Lilian en ik zijn beiden verbaasd dat Yuno zo hard gewerkt heeft en zoveel motivatie had om Lilian te zoeken. Ook heeft ze allerlei afleidingen prima doorstaan. Ja, ze raakte wel even afgeleid, maar zodra de afleiding ons voorbij was, ging Yuno direct weer aan het werk. Ook is ze continu flink blijven werken, terwijl ze zeker bij het laatste spoor duidelijk heeeeeeel moe was. Je zag haar tempo wat omlaag gaan, maar volgens Lilian was dat heel normaal, aangezien haar concentratievermogen ook verminderd was. En dan vind ik het knap dat Yuno haar tempo omlaag bracht om toch vooral die geur te kunnen blijven volgen. Het ziet er toch echt naar uit dat we Yuno’s sport hebben gevonden. Wat een knap klein meisje!

~ ~ ~

Vandaag hebben we meer sporen gelopen dan ik hier heb beschreven. Een aantal zijn bijna helemaal uit mijn geheugen gewist. Blijkbaar is er dan ook niet heel veel opmerkelijks gebeurd onderweg. Al met al worden de spoortjes steeds wat langer, en met steeds meer bochtjes en kleine listigheidjes.

Ik merk dat ik zelf nog heel veel te leren heb. Bonnie heeft me een link toegestuurd met filmpjes waar zij veel aan heeft, waarin o.a. de lichaamstaal van de hond tijdens het speuren becommentarieerd wordt. Maar eens naar gaan kijken.

Deze week natuurlijk geen foto’s van het speuren.
Foto’s van eerdere weken (en heel andere dingen die we met onze honden doen) zijn te vinden op onze fotosite:
images.doghouserock.nl