Speurles 8 – de smaak weer te pakken!
Dinsdag 21 juli 2015
Vandaag is het warm (volgens voorspelling zo’n 24 graden), droog, zonnig en er staat behoorlijk wat wind. Een extra moeilijkheidsfactor is dat de bermen eerder op de dag gemaaid zijn, waardoor de geur van gemaaid gras zelfs voor ons mensen behoorlijk sterk is. En vanwege het prachtige weer is het erg druk in het gebied.
Maar eerst even een korte samenvatting van de vorige lessen.
~ ~ ~
Lessen 6 en 7
Tussen les 5 en 6 zat een aardig aantal weken door onze vakantie en een paar weken daarna waarin het enige voor mij mogelijke speurtijdstip in de week helaas niet goed uitkwam. Na die break had Yuno aanzienlijk meer moeite om aan het begin van de spoortjes de geur op te pakken. Eerder stond ze al te stieren aan de start, nu stond ze alleen maar. Met een beetje wachten en vrij beperkte hulp van mij door haar soms een paar metertjes naar voren te helpen, kwam ze wel weer op gang. Soms sleurde ze me behoorlijk voort, soms had ze echt haar tijd nodig. En soms sleurde ze me behoorlijke einden voort, maar wel langs het verkeerde pad! De meeste fouten (ook de mijne!) wist Yuno vaak heel mooi zelfstandig te herstellen. Maar als haar dat niet lukte… Tja, dan moest ik haar toch echt helpen. Dat is voor mij ook weer iets nieuws dat ik echt moet leren – en dat ging lang niet altijd soepel.
Tel daarbij klungelacties van mezelf op, zoals tot twee keer op één spoortje toe een waterflesje uit mijn tas laten vallen, op de riem staan, mijn mond niet kunnen houden… Plus een slang die op een paar meter van Yuno het pad overstak… En dan nog wat mensen die juist vlak voor een kruising Yuno strak aankijkend uit een pad komen… Tja, dat gaf allemaal de nodige afleiding die we nou net niet konden gebruiken.
Al met al was het geweldige enthousiasme dat Yuno voor onze vakantie liet zien een beetje weg. Het warme en benauwde weer, de moeilijker spoortjes en meer drukte zullen hier allemaal debet aan zijn geweest. Yuno en ik vonden het nog wel nog steeds leuk, maar het deed mij toch wat minder dan voor de vakantie.
~ ~ ~
Les 8
Zoals gezegd, het is prachtig weer en veel drukte bij de Reeuwijkse plassen met zwemmers, wandelaars en fietsers.
Eerste spoor
Na een korte afleiding van een paar grietjes in badpak komen Yuno en ik uit op een fietspad. Volgens Yuno loopt het spoor hier aan de rechterkant van het pad. Aan de andere kant van hetzelfde pad komt een dame ons tegemoet met een Newfoundlander, netjes kort aan de riem, de hond aan haar rechterkant in de berm. Ik hou Yuno ook rechts van mij waar het spoor loopt, het pad is bijna 3 meter breed, dus geen probleem. Omdat Yuno zich een beetje druk maakt om de hond, hou ik haar rustig kort naast me en laat ik haar even zitten, waarbij ik met mijn rug naar het koppel toe ga staan als beschermende barrière voor Yuno. Tot mijn verbijstering zie ik naast me ineens een enorme kop vlakbij Yuno verschijnen. Ik zet mijn kont tussen de Newf en Yuno, en nog eens, en kijk dan verbaasd achterom. Die hond zat toch vast??? Ja hoor, maar mevrouw was haar hond braaf achternagelopen naar Yuno toe! Blijkbaar drong er van mijn herhaalde blokkeeracties dan toch eindelijk iets tot haar door (Yuno hield zich rustig, tezeer onder de indruk van de hond om commentaar te leveren), want ze vroeg “is ze vals of zo?” Er zal best iets van irritatie in mijn stem hebben doorgeklonken toen ik zei “Nee, ik wil gewoon niet dat uw hond bij de mijne komt. We zijn aan het werk”. Met een zwaar gepikeerd “nou, het is een hondenwereld hoor, laat ze toch lekker” liep ze gelukkig verder.
Yuno was gelukkig bijna direct over de hond heen en kwam weer wat op gang, zij het moeizaam. Fietsers (waarbij ik haar kort moet houden om te voorkomen dat ze er niet-nadenkend voor de wielen loopt) en wandelaars (waar ze altijd wat achterdochtig mee is) haalden haar geregeld uit de concentratie. De verleiding van grindpaden opzij was groot. Die moesten we niet hebben, maar ik gaf Yuno ook op aanwijzing van Lilian wel enige ruimte om ze te onderzoeken. Deze wist Yuno vrij goed zelfstandig op te lossen, met slechts kleine aanwijzingen van mij. Geen makkelijke omstandigheden voor de kleine meid. Na nog een paar bochten in het fietspad troffen we Lilian aan, mooi bij een plekje waar Yuno wat in de plas kon poedelen om af te koelen, iets geholpen door lekkers dat ik in het water gooide.
~ ~ ~
Spoor 2
Het volgende spoor ging over een grindpad. Yuno ging in eerste instantie aardig goed aan de slag, maar bij een grasstrook en daarna een uitloper van de plas waar veel wind speelde, werd ze toch onzeker en bleef ze staan. Ik besloot haar mee terug te nemen naar de laatste plek waar ze eerder de geur nog leek te hebben, maar ze pakte niet echt op. Vervolgens leidde ik haar toch weer verder langs het pad waar ze de geur inderdaad weer vond – achteraf bezien had ik dit direct moeten doen. Nog geen 15 meter verder komen uit een zijpad twee grietjes met een pony aan. Ik hield Yuno maar weer kort naast me, want dit was toch wel heel spannend. De speurriem slingerde nog over het pad waarover de pony liep, dus die hield ik angstvallig stil. Het laatste wat ik wilde was dat het beestje daarvan zou schrikken. Gelukkig niets aan de hand, en het stelletje ging verder over het pad waar wij ook heen moesten, maar gingen na zo’n 10 meter rechtdoor in plaats van linksaf, waar wij heen bleken te moeten gaan. Yuno herstelde heel snel van deze afleiding en nam, zelfs na de korte aanzet van 10 meter, correct het pad linksaf in plaats van hen achterna te gaan. Knap gedaan! En gelukkig vond ze Lilian vrij kort daarna als mooie beloning voor dit mooie stukje speurwerk.
~ ~ ~
Met Lilian bespreek ik hoe ik beter met al die afleidingen om kan gaan. In het dagelijks leven neem ik vroegtijdig de leiding, vraag ik Yuno aan mijn andere kant te lopen of laat ik haar daar zitten als de afleiding moeilijker is, terwijl ik haar met lekkers beloon voor kalm gedrag en extra als ze mij ook nog aandacht kan geven. Dat kan niet tijdens het speuren, want dan haal ik haar volledig uit de concentratie. Ik weet dus even niet goed hoe ik ermee kan omgaan in deze voor mij nieuwe discipline, om Yuno wel te helpen, maar zonder haar volledig uit het werk te halen.
Volgens Lilian hangt het deels af van het soort afleiding, hoe moeilijk en gevaarlijk het voor Yuno is, enz. In de meeste gevallen zal het het beste zijn om haar erlangs te leiden aan een korte riem, liefst over het spoor. Waar dat loopt, kan ik dan aan Lilian vragen. Bij hele moeilijke afleidingen word je soms helemaal van het spoor afgedwongen. Maar daarna kan ik Yuno dan weer aan een korte riem over het spoor leiden tot ze de geur weer op weet te pikken.
~ ~ ~
Derde spoor
Dan is het alweer tijd voor het laatste spoor. En voor het eerst zie ik weer de fanatieke Yuno van voor onze vakantie. Geen weliswaar vastberaden draf, maar met 2 achterpoten tegelijk stuwend sleurt Yuno mij voort over het spoor. Ik zie haar veel met haar hoofd dippen, en nu dringt tot me door dat ik dat de laatste tijd ook veel minder heb gezien. Bij twee velden waar de wind wat van opzij komt, gaat Yuno even een vijftal meter het veld op of hier nu het spoor heen gaat, maar dan gaat ze toch weer rechtdoor over het pad. Bij een T-splitsing gaat Yuno eerst linksaf onderzoeken (ik geef haar zoals altijd op splitsingen ruim riem), dan komt ze terug en gaat het pad rechtsaf besnuffelen. Maar dan gaat ze toch weer redelijk overtuigd terug naar links om er even later weer vol voor te gaan. Dab moet ze ineens poepen. Om er daarna bijna direct weer vol voor te gaan.
Ineens herken ik bij Yuno het enthousiasme voor dit spelletje terug, waardoor ik er ook weer zo enorm blij van werd. Door dit laatste spoortje heb ik, juist door het ontbreken ervan de afgelopen weken, een veel helderder beeld hoe een ècht overtuigde en hardwerkende Yuno eruit ziet. Het is misschien niet mogelijk om het altijd zo te hebben, maar volgens mij hadden we allebei dit spoortje nodig als boost voor ons plezier.
De afgelopen keren heb ik geen verslagje gemaakt, vooral omdat de dinsdagmiddag aan het begin van het drukste deel van de week voor mij valt – ik heb dan pas tegen het weekend weer wat tijd om erover te schrijven. Maar dit laatste spoor was weer zo ouderwets genieten van Yuno’s enthousiasme, dat mijn vingers jeukten om het vast te leggen.