Speurles 4
Dinsdag 12 mei 2015
Dit is de tweede les zonder Paul. Het weer is zonnig, met een aardige wind (uit het westen), temperatuur rond 17 graden. Het is voor het eerst dat we zoveel wind hebben. En het is warm genoeg om Yuno tussendoor een beetje in de schaduw te houden en vooral niet te vergeten haar geregeld te laten drinken.
~ ~ ~
Spoor 1
Het eerste spoor start op een open veld, in een grasspoor. Dit volgt Yuno netjes. Ik hou haar tempo wat extra in als we een grindpad dwars over het veld naderen. Yuno gaat eerst rechtdoor naar het volgende veld. Ik blijf staan. Dan gaat ze naar links richting een bruggetje, een paar meter verder. Ik doe een stap mee. Dan gaat ze de andere kant op, dus naar rechts en gaat flink in het tuig hangen. Ik loop mee. We hebben de wind goed in de rug.
We lopen over het pad op een bosstrook af. Er zijn twee aarden zijpaadjes het bos in. Yuno bekijkt dat naar rechts, maar nee. Dan naar links. Dit pad heeft 2 inlooppaadjes en Yuno pakt de achterste poot daarvan. Nee, volgens haar is dat het niet. Ze trekt me vervolgens rechtuit voort. Lilian had van tevoren de situatie geschetst. We moesten zo’n zijpaadje in. Ik loop een klein stukje met Yuno mee, maar rem haar af en sta dan stil. Yuno komt terug. Op dat moment ga ik op de riem staan, waardoor ze een snok krijgt – lekker onhandig! Ze kijkt me aan. Als ik haar aangeef om door te gaan, doet ze dat ook. Yuno bekijkt het enkele pad nog een keer, nee, echt niet. Dan loopt ze iets verder de ene poot in van het andere pad – en gaat ineens weer in het tuig hangen. OK, ik loop achter haar aan. Op het aarden pad stiert ze behoorlijk door, al kijkt ze ook af en toe om. Ik hou haar snelheid een beetje in, zeker als we aan de rand van het bos komen. Daar aangekomen hoeft Yuno maar heel kort de lucht zoeken, dan sleurt ze me rechts en nog een keer rechts. Lilian gevonden!
Nabespreking
Wind van achteren is heel moeilijk voor de hond, omdat de geur voor je uit geblazen wordt. En in dit geval dus ook rechtuit werd geblazen.
Bij het zijpaadje had Lilian de eerste poot genomen, en die had Yuno in eerste instantie overgeslagen. In de tweede poot vond ze blijkbaar geen of niet voldoende geur.
~ ~ ~
2e spoor
Het volgende gaat over hetzelfde grote grasveld als vorige week, maar nu vanaf de andere kant. Er is een flinke wind vanaf links. Het eerste deel van het spoor loopt over het graspaadje aan de rechterkant van het veld. Dan komt er een splitsing met 2 uitgesleten paadjes over de tweede helft van het grote veld, een dat de linkerkant van het veld volgt, en een de rechterkant. Yuno gaat eerst naar rechts. Maar ze komt snel terug en neemt de linkergroef. Na zo’n 15 meter aarzelt ze weer. Ze baant zich al snuffelend toch een weg naar het rechterpad. Ik volg haar braaf. In de rechtergroef blijft ze lopen. Dit paadje wordt onduidelijker en stopt zo’n 15 meter voor het einde van het veld, maar Yuno gaat over het gras vastberaden verder. Ik vertraag alvast wat met het pad in zicht en aan het einde van het veld blijf ik staan terwijl zij onderzoekt waar we heen moeten. Kort gaat ze naar links, maar nee, dan toch naar rechts. En met vastberadenheid! Dus ik loop haar achterna. We volgen het grindpad tot een T-kruising. Rechts lopen 2 mensen en een Duitse Herder. Daar gaat Yuno ook heen. Ik loop met Yuno mee. Na zo’n 10-15 meter krijg ik seintje dat we te ver door zijn geschoten en om langzamer, nog langzamer te lopen en dan stil te staan. Yuno blijft ook stilstaan. Ik leid haar terug naar de kruising. Daar onderzoekt ze eerst rechtdoor vanaf waar we nu staan bekeken, en dan gaat ze naar rechts (dit was oorspronkelijk voor ons rechtdoor geweest). Na een paar flauwe bochten vinden we Lilian. Het laatste stuk heeft Yuno weer vol overtuiging opgepakt, dus na het terughalen van haar fout met de Duitse Herder.
Nabespreking
Lilian vertelt dat het steeds langzamer lopen, steeds meer de snelheid eruit halen, een goeie oplossing is als je twijfelt of je hond het spoor heeft of een afleiding zoals de DH volgt. Bij een afleiding maak je het gat tussen jezelf en de DH groter, en bij een fout krijgt de hond de kans om na te denken of wat hij doet nog correct is. De DH was als visuele stimulans moeilijk voor Yuno om te negeren. Maar ze liet zich volgens Lilian heel goed helpen, pikte het spoor weer goed op bij het kruispunt en toonde daarmee een mooi doorzettingsvermogen.
Ik vertel dat Yuno op het veld de rechtergroef nam op het veld. Lilian vertelt dat ze het linkerpad genomen had. Yuno had dus de verwaaide geur gevolgd. Dat is niet de bedoeling en voor de volgende keer iets om alerter op te zijn volgens Lilian. Nu hadden we het geluk dat Lilian aan het eind van het veld naar rechts ging. Als ze naar links was gegaan, waren we waarschijnlijk in de problemen gekomen omdat Yuno zo’n 10-15 meter had moeten overbruggen voor ze het spoor weer kon vinden.
Als riemtips krijg ik mee om de riem bij kruisingen wat meer laten vieren om Yuno kans te geven om te onderzoeken, bijvoorbeeld bij kruisingen of punten waar ze twijfelt. Dan versterk ik haar ook niet in een mogelijk foutief spoor door met haar mee te lopen, maar kan ik stil blijven staan tot ik het gevoel heb dat ze het zeker weet.
Als Yuno ineens snelheid maakt omdat ze spoor oppikt, moet ik de lijn even wat laten vieren zodat ik zelf soepeler meekom en er niet zo’n knal op de riem komt, wat voor ons beiden onprettig is. Met Yuno’s 10-12 kilo’tjes valt het nog wel mee voor mij, maar met een grotere hond zou het toch anders voelen.
Als ik moeite heb om Yuno’s lichaamstaal te lezen, kan ik ook een beetje meer naast haar gaan lopen in plaats van recht achter haar. De riemlengte geeft daar mogelijkheden voor. Dan kan ik beter zien hoe diep ze haar hoofd dipt, of ze haar bek open heeft of niet, enz.
~ ~ ~
3e spoor
Nadat ik Yuno Lilians geur in het zakje laat ruiken en omschakel op het tuig zeg ik “Zoek!” Yuno blijft even stilstaan. Dan zet een stapje, en nog eentje. En komt dan op stoom. We lopen het grindpad waarop we gestart zijn uit. Yuno gaat bij de splitsing naar rechts, bruggetje over, nog een bruggetje, onderweg bekijkt ze een aantal paadjes links een rechts maar besluit bijna direct dat het spoor niet die kant op gaat. Bij een graspaadje vlak voor een volgend bruggetje gaat Yuno naar rechts. We hebben de wind recht in ons gezicht nu. Liep Yuno op het pad goed door, nu begint ze me echt voort te sleuren voor zover haar relatieve gewicht dat toelaat. Ik zie Lilians hoofd een heel eind verder boven het riet uitsteken. Ziet Yuno haar of doet ze dit puur op de aangewaaide lucht? In ieder geval sleurt ze me fanatiek de zeker 50 meter tot Lilian voort.
Nabespreking
Mooi fanatiek werk, ondanks de vermoeidheid die Yuno nu echt uitstraalt. Haar moeizame start, die ik aan Lilian beschrijf, is daar ook een teken van. Ik waarschuw Lilian wel dat Yuno haar mogelijk heeft gezien, in ieder geval toen we al op het graspad waren, ook al bleef ze heel goed stilstaan. Yuno is gewoon heel gevoelig voor zeker bewegende dingen als fietsers, auto’s wandelaars, juist op flinke afstand, veel meer dan dichtbij. Voor Lilian maakt dit het wel veel moeilijker om ons op afstand in de gaten te houden en bij te sturen.
~ ~ ~
4e spoor
Tijd voor het laatste spoor. Gezien Yuno’s vermoeidheid besluit Lilian dit spoor heel simpel te houden. We beginnen vlak voor de kruising. Als we willen beginnen, komt er eerst nog een Duitse Herder over het pad dat we moeten nemen aan, maar hij gaat rechtdoor. Mooi, hoeven we voor hem geen ontwijkende manoeuvres te doen. (Wel begin ik me af te vragen hoeveel Duitse Herders er in dit gebied niet rondlopen). Wij starten. Yuno gaat eerst even naar rechts, waar de DH net naartoe verdween. Ik geef haar wat lijn om te onderzoeken. Ze komt terug en pakt het linkerpad. Dit volgen we een heel stuk. Er zitten wat flauwe bochtjes in, maar verder is het rechttoe, rechtaan. Bij de eerste kruising gaat Yuno naar rechts en daar is Lilian al! Ook dit laaste spoortje heeft ze weer netjes uitgewerkt!
Nabespreking
Dit laatste spoortje was dus een wat eenvoudiger spoor om Yuno goed af te laten sluiten. Maar Lilian – die het hele uur weer flink moeite heeft gedaan om haar stem en bewegingen rustig te houden om te voorkomen dat Yuno naar haar gaat blaffen – maakt de spoortjes langzaam langer en moeilijker met bijvoorbeeld haaksere bochten. Zo kan Yuno beetje bij beetje haar uithoudingsvermogen en vooral concentratievermogen opbouwen. In ieder geval begint ze soms wat fanatieke trekjes te krijgen tijdens het speuren.
~ ~ ~
Boeken en filmpjes
Op weg terug naar de auto’s vertel ik Lilian dat ik twee boeken besteld heb over speuren, van Iedere hond kan speuren van Henk Bouman en K-9 Trailing, The Straightest Path van Jeff Schettler. Deze laatste auteur gaf Bonnie mij door. Ook zijn Youtube-kanaal is erg de moeite waard. Lilian raadt daarnaast nog het boek van Cor Oldenburg aan. Voorlopig nog materiaal genoeg voor mij om door te nemen dus!
Bij de auto geeft Lilian, na mijn toestemming, Yuno een gedroogd kippennekje. Dit gaat grif naar binnen. Zodra het op is kijkt Yuno op en blaft om meer. Het blijft een portret!
~ ~ ~
Foto’s van eerdere speurlessen (en heel andere dingen die we met onze honden doen) zijn te vinden op onze fotosite: