Speurles 5 – een paar pittige uitdagingen

Dinsdag 19 mei

Tijdens ons lesuur is het droog, maar er zijn vandaag af en toe buien gevallen, er waait een stevige wind (kracht 4 of 5), is rond 16 graden en heel soms is er zon. Wisselvallige omstandigheden dus.

Spoor 1

Lang geasfalteerd fietspad. De wind is in ons gezicht. Voor ons uit loopt een man. Ik hou Yuno een beetje in zodat hij langzaam op grotere afstand komt. Hij slaat een gravelpad in naar rechts. Op die plek aangekomen geef ik Yuno meer lijn om de kruising te kunnen verkennen. Ze gaat eerst rechtdoor, maar niet met veel overtuiging. Ze gaat het gravelpad in en trekt me mee. Niet overdreven, maar genoeg dat ik denk dat ze het spoor heeft. Dus ik ga mee. Na zo’n 15-20 meter gaat de snelheid er wat uit, maar ze loopt nog door tot een klein graspaadje naar links. Hier schiet ze met volle vaart in en overtuigt me dat dit het echt is, dus loop ik met haar mee. Ze sleurt me weer terug naar het fietspad. Zo’n 30 meter verderop vinden we Lilian aan de rechterkant.

De afsteker heeft Lilian niet gemaakt, maar we zijn erdoorheen gekomen. Waarschijnlijk had Yuno de verwaaiing geroken in het graspaadje, want feitelijk zat Lilian bovenwinds op dat moment.

~   ~   ~

Spoor 2

Het volgende spoor loopt verder langs dit fietspad. Na zo’n 20 meter is er een T-kruising met een volgend fietspad, allemaal asfalt. Op de splitsing scharrelt Yuno voor mijn gevoel wat rond – wel op zoek naar geur, maar ik heb haar wel eens duidelijker gezien. Dan kiest ze het rechterpad. Ik loop met haar mee. We komen bij een grindpaadje. Ik geef haar wat lijn zodat ze kan onderzoeken zonder dat ik haar onbedoeld en onterecht hints geef door met haar mee te moeten lopen, wat Yuno als bevestiging kan zien dat dit pad de bedoeling is terwijl dat misschien helemaal niet zo is.

Yuno gaat het grindpad met enig enthousiasme in, maar na een paar meter vertraagt ze al. Ik had tevoren begrepen dat Lilian hierheen zou gaan, maar Yuno geeft anders aan en gaat weer terug naar het fietspad, waar ze binnen zo’n 2 meter vol overtuiging in de riem gaat hangen. Ik loop met haar mee. Zo’n 10 meter na dat zijpad geef ik aan Lilian door dat we nu rechtdoor zijn gegaan. Op dat moment komen er ook fietsers langs. Even later vinden we Lilian.

Nabespreking

Lilian vond dat ik Yuno nog te veel lijn gaf zo dicht op de fietsers, terwijl ik ook nog met de microfoon bezig was. Ik weet dat Yuno niet achter fietsers aan zal gaan en was er meer op bedacht dat iemand in het groepje fietsers Yuno over het hoofd had gezien. Maar Lilian gaf me wel de mogelijkheid ter overweging dat zij aan de linkerkant van het pad had gelopen en Yuno was daarheen gedoken, achter de geur aan. Die had ik niet bedacht, nee. Verder vond ze dat ik te snel na het zijpad naar de microfoon had gegrepen. Het informeren van Lilian, een nieuw element in deze les, kan ik rustig 20 tot 40 meter na zo’n pad doen, als Yuno weer lekker op gang is met speuren, er geen afleidingen zijn en geen andere zaken die ik nog moet regelen, zoals lijnvoering enz.

~   ~   ~

Spoor 3

We gaan weer verder langs dit geasfalteerde fietspad. Bij de start blijft Yuno stilstaan. Ik wacht af en zie dan pas de jogger die aan komt rennen. Yuno blaft, waarop ik tussen haar en de jogger stap en haar verder de berm in begeleid. Ze accepteert mijn hulp en is stil. De jogger is nog niet voorbij of Yuno gaat aan de slag. Heeft ze nou bewust gewacht tot de afleiding voorbij was voor ze begon???

Een heel lang stuk sleurt Yuno me voort, af en toe kleine spoortjes naar links besnuffelend. We lopen een of twee kruisingen voorbij, die ik na gepaste tijd aan Lilian meld. Op een gegeven moment is de fut er even wat uit, maar dan pakt Yuno het spoor toch weer op en gaat ze verder langs het fietspad. En vindt Lilian.

Nabespreking

Lilian geeft aan dat dit spoor lastig is omdat het zo’n lang recht stuk is (ik schat zo’n 200-300 meter). Dit spoor is om Yuno te helpen haar concentratie op te bouwen. Er kunnen allerlei redenen zijn dat ze op een gegeven moment inzakt of stopt tijdens het speuren. Het kan heel goed aan de omstandigheden liggen.

We hebben het er nog even over wat te doen als Yuno overduidelijk aan een afleiding ruikt, zoals poep op het fietspad of haar neus even diep in het gras begraaft. Ik mag best op een rustige manier Yuno op zo’n moment aangeven verder te gaan. En misschien is ons “loop maar door”-commando hier bruikbaar. Maar eens mee experimenteren. Toch, ook al heeft Yuno wel dingen besnuffeld onderweg, over het algemeen zijn dat maar heel korte momentjes, 2 seconden is al lang, dus ik zie geen reden om me hier echt zorgen over te maken. Maar ik wil graag wel de grenzen weten wanneer ik Yuno wel en niet iets kan aangeven voor deze gevallen. Met zo’n nieuwe discipline vind ik dat altijd weer lastig om te bepalen.

~   ~   ~

Spoor 4

Tevoren heeft Lilian heeft aangegeven dat ze aan de linkerkant van het pad zou lopen, zodat ik Yuno’s lichaamstaal kon beoordelen, afhankelijk of zij links of rechts op het pad loopt. Dan kan ik haar gedrag leren lezen aan de hand van deze voor mij “te weten” situaties en later gebruiken als ik het niet kan weten.

We gaan weer verder langs dit fietspad. Opnieuw heeft Yuno een flink startprobleem, en deze keer zijn er geen afleidingen waaraan ik dat kan koppelen. Behalve een extra commando als ze mij aankijkt, probeer ik haar vooral niet te helpen. Dan zet ze een stapje, en nog eentje, en gaat ze toch weer aan de slag. Eerst lijkt ze niet helemaal overtuigd en dan gaat ze toch steeds sneller en meer in het tuig hangen. Maar nog altijd is ze niet echt op stoom. We komen bij een splitsing naar rechts. Zo’n 30 meter verderop zitten een paar eenden op het pad. Yuno trekt er niet naartoe. Maar ook niet rechtdoor. Ze drentelt een beetje, snuffelt her en der wat maar niet echt met overtuiging. Dan blijft ze gewoon staan. Ik weet het ook niet – moet ik haar helpen, of niet? Ze komt even naar mij toe, kijkt me aan. Ik weet nog niet helemaal wat ik moet doen en geef haar nog eens rustig het zoek-commando. Dan zet ze een stapje rechtdoor, en nog eentje, en begint wat vooruit te lopen. Ze is nog niet echt overtuigd, maar ze is in ieder geval weer op gang. Maar hoe meer meters ze maakt, hoe overtuigder ze raak en hoe harder ze gaat trekken. Best een lang eind sleurt ze me voort langs het fietspad. Iedere keer als ze haar neus omlaag dipt, wil ze nog harder vooruit. Ja, de fanatieke meid is er weer!

Dan komt er een aarden paadje rechts dat we al eens eerder gehad hebben. Wat laat bedenk ik dat ik haar meer lijn moet geven zodat ze kan onderzoeken. Yuno duikt echter met veel enthousiasme bijna direct in het paadje. En bij de splitsing nauwelijks 5 meter verder gebruikt ze gegeven de lijn ook weer om even te ruiken waarna ze met overtuiging opnieuw naar rechts gaat. Ik loop braaf achter haar aan. We volgens het grindpad. Yuno onderzoekt een paar kleine wildpaadjes links en rechts, maar houdt de vaart er goed in (hoewel ik altijd haar snelheid bewust ook weer een beetje temper om haar tijd te geven plotselinge richtingsveranderingen te bemerken). We gaan met de bocht mee naar rechts. Bij een bruggetje gaat Yuno even iets langzamer, maar direct na het bruggetje gaat ze vol overtuiging een soort inhammetje naar rechts in, waar Lilian zich inderdaad verstopt heeft.

Nabespreking

Na haar aarzelende start en het moeilijke punt tussendoor heeft Yuno het toch allemaal weer supergoed opgepakt! Wel merk ik achteraf dat ik grote stukken van de route vergeet om echt specifiek op haar lichaamstaal te letten.

Lilian geeft aan dat ik het Yuno best even mag laten uitzoeken. Maar ze moet ook weer niet de moed verliezen en ontmoedigd raken. Veel honden gaan dan verschillend gedrag vertonen, reuen gaan vaak even plassen, haar eigen hondje gaat erbij zitten, anderen gaan andere dingen besnuffelen… Liefst net voordat de hond zover is, kun je de hond aan de riem kort bij de halsband vastpakken en rustig terugleiden naar waar je weet dat het spoor is en daar eventueel een paar metertjes langs lopen. Dit is wel een ‘last resort’, liever heb je dat de hond zelf het probleem oplost, maar je wilt ook je hond niet zover overvragen dat hij de lol in het speurspelletje verliest.

Als ik aangeef hoe moeizaam de start en later de herstart was, is dat voor Lilian wel een teken dat Yuno al behoorlijk moe is. Ze vertelt dat ze de moeilijkheidsgraad dan ook al behoorlijk opgevoerd heeft ten opzichte van vorige keer, met langere sporen langs rechtere stukken! Ik heb zelf ook het gevoel dat Yuno het asfalt veel lastiger speuren vindt dan de grindpaden. Het volgende spoortje zal Lilian in ieder geval niet al te moeilijk maken.

~   ~   ~

Spoor 5

De start op het grindpad is een stuk vlotter dan op de laatste paar spoortjes op asfalt. Oftewel: Yuno gaat direct lekker vlot van start. Na zo’n 50 meter is er links een strook die naar een groot veld leidt. Ik zie een eind verderop een vrouw lopen, waarschijnlijk met hond, maar dat kan ik niet zien door het hoge riet en andere begroeiing. Is Yuno daardoor in verwarring gebracht? Ze gaat in ieder geval die kant op. Na zo’n 10-15 meter is haar enthousiasme voor het veld alweer getaand. Ze snuffelt wat doelloos, links, rechts, nee, geen overtuiging. Ze komt naar me toe en loopt me voorbij naar het grindpad. Ik probeer er heel erg op te letten dat ik mijn lichaam steeds naar haar richt, en vooral niet naar waar ik vermoed dat het spoor loopt. Bij het pad gaat Yuno bijna direct overtuigd naar links (oorspronkelijk rechtdoor). Op wat kleine wildpaadjes na waarbij Yuno voor de meeste toch even licht afwijkt om ze snel te checken, gaat het pad rechtdoor. Tot een kruising met een fietspad. Yuno staat even stil en gaat dan met redelijke overtuiging naar rechts. Ik vermoed dat we rechtdoor moesten, maar loop braaf met haar mee (ik heb me immers al eerder vergist!). Na zo’n 15 meter vertraagt Yuno wat, na zo’n 25-30 meter staat ze echt stil. Lilian meldt al dat we rechtdoor hadden moeten gaan en dat ik haar misschien moet helpen. Maar ik zie Yuno al zelf terugkomen. Ik richt mijn lichaam weer op haar om haar geen hints te geven. Ze loopt me voorbij, gaat door naar de kruising, aarzelt maar kort en neemt dan het juiste pad (oorspronkelijk rechtdoor). En na enkele tientallen meters is daar inderdaad Lilian.

Nabespreking

Knappe meid, ze wat al behoorlijk moe en dan wist ze nog deze 2 fouten zo helemaal uit zichzelf te herstellen. Ik ben behoorlijk trots op mijn meisje! Lilian geeft ook aan dat ze het heel erg goed doet als je bedenkt dat ze nog maar zo kort bezig is met speuren, en dat ze een behoorlijk doorzettings- en concentratievermogen toont met haar acties.

Zoals beschreven waren de sporen waren deze keer een stuk langer (zo’n 150 tot ik denk wel 300 meter per keer) en lastiger dan de vorige lessen, terwijl er toch aardig wat wind stond (hoewel in het bosgedeelte veel wind wegvalt). Opnieuw een bevestiging dat dit een prima sport is voor de kleine Yuno.