Drukke dagen

Een makkelijke nacht!

Zeker voor mij (Sandra) is dat heel lang geleden, een makkelijke nacht met Yuno. Toen ik haar in de bench zette, bleef ze direct stil. Ergens in de loop van de nacht gaf ze een paar blafjes. Rustig verteld dat ze weer moest gaan liggen. En ze was zo weer stil. Rond 5 uur gaf ze weer wat – dringender – blafjes. Even in de tuin gelaten. Flinke plas, waarna ik haar weer in de bench heb geschoven. Daar was ze het niet erg mee eens, maar toch was ze vrij snel stil. Tijdens haar blaffen vonden Kari en Ronja het hun tijd: Kari installeerde zich achter mijn knieën, Ronja voor mijn buik. Heel gezellig en rustgevend, maar in slaap kom je dan niet meer.

Kari was al vrij snel weg – hij heeft het altijd snel warm. En Ronja keek op een gegeven moment heel strak richting Yuno’s bench. Wat nou weer? Ze sloop erheen. Blafje van Yuno. Ik riep Ronja terug en de rust was er direct weer. Wat was dit nou voor actie??? Ik zal er wel nooit achterkomen.

Ondertussen begon Yuno toch wel vaker te blaffen. Ik besloot te wachten tot ze een halve minuut of wat stil was geweest en haar er dan weer uit te laten, definitief deze keer. Yuno kwam vrolijk mee de tuin in en deed daar een grote boodschap. Daarna lag ze eerder op mijn matras dan ik. Toen ik haar opzij schoof, heeft ze even ontzettend lief met Ronja gespeeld, grotendeels bestaand uit onderling snuffelen. Toen dat spel drukker werd, vroeg ik Ronja ermee te stoppen. En de rust keerde snel terug. Yuno ging op mijn benen liggen. Lekker rustig weer. Behalve dat ze de hik had. Even later ging ze op een botje kauwen terwijl de rest rustig blijft liggen.

Drukke dag achter de rug

Yuno heeft gisteren (maandag) een druk dagje gehad. Eerst moest ze ’s middags naar de dierenarts met Paul en Ronja. Beide dames moesten geënt worden. Wel een mooie gelegenheid om haar weer te wegen, 5,2 kg. Ze is sinds ze bij ons is in een maand dus 2 kg aangekomen. Een stuk beter dan 1 kg in 1 week!

Vrij snel na thuiskomst ging ze met Paul en mij mee naar garage. Op de heenweg was het best warm, zonder airco in auto. Yuno protesteerde dan ook wel lichtjes. Bij de garage zelf bleef ze netjes op mijn schoot zitten terwijl er allerlei formaliteiten werden afgehandeld. Yuno bleef rustig, maar ondanks de prettiger temperaturen dan buiten was het toch best warm voor ons allebei. Dus nam ik haar mee naar buiten. Even kijken of ze nog iets moest, maar dat hoefde niet. Wel nog het liggen met haar getraind, met tussendoor af en toe het hierkomen. Het liggen vordert toch wel leuk, het lijkt nu op commando te komen.

Eindelijk waren de formaliteiten klaar en konden we naar huis. In onze nieuwe 2e hands MET airco. Hoera! Een stuk aangenamer! Toen ik Yuno thuis van de achterbank haalde, viel me wel ineens op dat ze toch haren loslaat. Niet vreselijk, maar ik had het gewoon niet eerder gemerkt. Op die superschone donkere bekleding viel het natuurlijk wel op.

’s Avonds ging ik zelf op pad om les te geven en daarna met Kari behendigheid te lopen. Dit seizoen hebben we door allerlei omstandigheden erg veel lessen gemist: te snel te warm, gewoon te warm voor het uur wachten, loopse tevengeurtjes, zijn hechtingen… Het was voor ons allebei dan ook weer een enorm plezier om weer eens samen te lopen, Kari was zeker het eerste half uur goed betrokken. Na verhuizing naar het andere deel van het veld was dat iets minder vanwege de toch weer erg lekkere tevengeurtjes, maar toch hebben we ook toen samen de nodige lol gehad.

Thuis had Yuno na een tijdje slapen ondertussen toch weer het nodige gespeeld en geklierd. Samen met de drukke dag zal dat de goeie nacht ook wel verklaren.

Terug van het workshopweekend

Nog even wat verder terug in de tijd, naar de zondagmiddag. Na een heel geslaagd workshopweekend, waarin ik weer het nodige heb geleerd, opgefrist en genoten van leuke medetrainers was het tijd om weer naar huis te gaan. We werden ‘niet met een lege maag’ op pad gestuurd. Nou, ik heb maar even Paul gebeld dat ik geen avondeten hoefde :-). En de temperaturen waren aanzienlijk fijner dan op de heenweg, 24 graden versus 35 is toch veel aangenamer!

Dat neemt niet weg dat Ronja aardig sjagrijnig was bij het weerzien met de puppendame. Terugslag of gewoon heel erg moe? Ik vermoedde al het laatste, wand dat was ik zelf ook! En dat bleek de volgende ochtend ook al. Paul rapporteerde dat ze vroeg ’s morgens heel lief samen gespeeld hadden, zelfs met zijn drieën.

Ik had half gedacht, half gehoopt dat Kari in weekend eindelijk met Yuno zou gaan spelen. Ze hebben het wel gezellig gehad samen, maar van echt spel was geen spraken. Misschien heeft Kari er op zijn leeftijd, ondanks zijn superfitheid, geen zin meer in.

Even wat foto’s van de afgelopen week

Terug naar vanochtend

Dit verslag heb ik grotendeels vanochtend vroeg op bed nog ‘voorgekookt’. Dat viel niet altijd mee: Ronja en Yuno waren inmiddels weer aan het spelen, dus geregeld een stoot tegen mijn hand van een van beide dames. Of Yuno gaf even gauw een ‘swipe’ met haar tong over het beeldscherm. Of de hele tablet even beschermen als ze erg lomp werden samen.

Heel gezellig wakker worden, maar er was dus wel even een goeie redactieslag nodig!

Weer werken voor de kost

Yuno getraind voor haar eten: liggen en… blijven zitten terwijl Ronja en Kari worden getraind. Dat laatste deed ze heel erg goed. Volgens mij een van de eerste keren in de woonkamer, dus zonder de barriere van de drempel van de buitendeur. En ze bleef ongeveer 80% van de tijd netjes zitten!

Het liggen lijkt ondertussen aardig op commando. Gisteren hadden we het natuurlijk ook geoefend bij de garage. In het begin kreeg ik er wel gratis ongeduldig geblaf bij. Ik heb maar direct een nieuw regeltje ingesteld; alleen STILLE ‘gaan liggens’ krijgen een klik en beloning! Toen Yuno dat regeltje begreep (heel snel), kon ik me op een volgend punt concentreren. Omdat ik het liggen veel met overeindhalen met het voertje had getraind omdat ik me op het ‘GAAN liggen’ concentreerde, veerde Yuno nu onmiddellijk overeind bij de klik.

Ik besloot dat het tijd was voor iets meer rust in deze oefening. Eerst probeerde ik sneller te voeren. Maar om vanuit rechtopstaan omlaag te duiken om Yuno te voeren voor zij overeind veerde, dat lukte me gewoon niet. Dus ben ik zelf wat lager begonnen door te hurken. Dat ging al beter, al kwam ze me nog te vaak overeind op het moment dat ik haar voerde. Dus besloot ik de klik te gaan uitstellen. Kun je blijven liggen als ik (vanuit stand) iets door mijn knieën ga? Ja? Klik/beloon. Nee? Even overnieuw, ietsje makkelijker. Heel simpel, en de niet-klik verstaat Yuno inmiddels ook al heel goed: deze actie was NIET een klik waard, dus… Binnen de kortste keren kon ik vanuit staan eerst op mijn hurken gaan voor ik haar voor blijven liggen kon klikken – en dan alsnog snel voeren om. Bij het voeren veerde ze vaak alsnog overeind terwijl ze de hap nam, ook al gaf ik deze laag. Maar tegen het einde van de sessie bleef ze ook tijdens het kauwen liggen, wat direct aansluitend weer een klik-en-beloon opleverde.

En weer had ze een bak voer helemaal zelf verdiend!

Gevieren op stap

De middagwandeling besloot ik weer met 3 spetsen aan de riem te doen. Het vraagt veel geduld, veel lekkers voor het goeie gedrag, veel op strepen staan, veel Yuno van rechts naar links leiden als Kari en Ronja links zijn, en veel van links naar rechts leiden als… Kortom, ze vindt het waarschijnlijk een beetje druk tussen Ronja en Kari in. Toch toont ze het niet als ze ertussenin loopt. Er is ook nog een stukje waar de straat direct grenst aan het gras met een stoeprand ertussen. Hier wil ik dat de honden op de “stoep” lopen. En dit ging Yuno lang niet slecht af! Al met al een prima wandeling die steeds soepeler verliep. Voor een tweede keer zeker niet ontevreden. Trots op het hele stel.

Bijna stofzuiger vermoord

Uit de oude auto zijn nog een aantal uitstekende en volledig herbruikbare dekens gekomen. (Wil je investeren in echt goeie overtrekken, stoelhoezen en dergelijke, kijk dan bij Over the Top. Sommige spullen gaan nu voor de tweede, andere voor de derde auto mee. Het enige waar ik aan twijfel zijn de voorstoelhoezen. Daar heb ik een hap uit moeten knippen in verband met de zij-airbags van de vorige auto. Als ze bij deze auto op dezelfde plek zitten, kunnen ze gewoon weer mee. OK, reclamemodus uit ;-)). Tijdens het zuigen was ik natuurlijk ook Yuno aan het trainen op ‘zit daar ergens en verdien iets’ in plaats van ‘val de stofzuiger aan’. Bijna klaar houdt de stofzuiger er ineens mee op. Oeps, dichte zuigmond op dichte deken (met rubberen achterkant) is blijkbaar wat veel gevraagd.

Gelukkig gaat hij een tijdje later spontaan weer aan – het blijkt in dit geval een omkeerbaar proces.