In het bos daar zijn de beren…

Vroeg op…

Vanochtend was het hele huishouden weer vroeg wakker. Ikzelf (Paul) had er nog het meeste moeite mee, want ik heb niet echt goed geslapen. Aangezien Yuno een beetje hyper was (Oorzaak? Geen idee!), besloot ik haar mee te nemen voor een wandeling apart. Uiteindelijk zijn we samen de polder in gegaan, in de hoop dat de baas een beetje wakkerder zou worden. Het was voor Yuno de eerste keer dat ze alleen (zonder R. en K.) het bos in ging. En dat was toch wel een beetje te merken: ze bleef de eerste 50 meter keurig op zes uur achter me lopen, af en toe met haar neus tegen mijn kuiten tikkend. Niet om te drijven, maar om contact te houden, “je bent er toch nog wel baas?”. Ze vond het toch wel een beetje overweldigend, zeker het eerste stuk wat onder de bomen doorloopt.
Na het eerste stuk wijken de bomen en wordt het wat overzichtelijker. En Yuno krijgt dan ook wat meer zelfvertrouwen: ze komt naast me lopen en blijft daar ook rustig doorlopen. Hee! Gratis volgtraining! Klik (tongklak) en beloon! Yuno kijkt de eerste keer wat glazig naar boven en laat het koekje van haar neus afketsen. De tweede keer is ze al wat meer geïnteresseerd, en de derde keer lijkt het erop alsof ze het begrijpt. Mooi!

De rest van de ronde krijgt ze gaandeweg meer vertrouwen en loopt ze ook hele stukken voor me uit. Omdat het zo vroeg is, komen we geen andere mensen of honden tegen. Uiteindelijk komen we op het eind van de wandeling weer op een donker stuk uit, maar Yuno blijft deze keer stoer voor me lopen. Nadat we de brug over zijn, zet ik haar weer vast. Knappe pup!

Thuisgekomen zitten er nog twee spetsen op hun wandeling te wachten. Aangezien ik me nog niet in topvorm voel, neem ik hun ook maar mee voor een lekkere polderwandeling. Kortom: honden én baas zijn de dag goed begonnen. Nu de rest van de dag nog wakker blijven .

Borstelbeurten

Ik zie dat Sucky langzaam moeite krijgt met de hoeveelheid haar die van de honden af komt. Zijn bakje zit nu iedere keer overvol. Waar hij het vandaan haalt? Nou ja, van de grond natuurlijk. Dus besluit ik Kari en Ronja even goed te borstelen en hier met Yuno ook op te oefenen.

Bij de volwassen honden begin ik met de dubbele herderhark. Daar komt heel veel ondervacht mee vanaf, dus beiden zijn aardig aan het ruien. Zelfs Kari, die tussen echte ruiperiodes door weinig haren loslaat. Na de herderhark is de pennenborstel aan de beurt. Weer komen er ettelijke “kussentjes”, een borstelvol haren dat een dik kussentje vormt, vanaf. Bij Ronja nog wat meer dan bij Kari. En als laatste zuig ik ze dan nog even af met de stofzuiger op ongeveer 2/3 sterkte.

Ook Yuno heb ik geborsteld. Het verbaast me dat ik van een pup toch nog wat afkrijg met een gewone harenborstel. En Yuno heeft het gepresteerd om een hele serie keren achter elkaar stil te staan terwijl ik haar met het borstelmondstuk kort aanraakte – aangesloten op de stofzuiger, aan, op de laagste stand. Heeeeeel netjes kleine meid!

Tandjes

Ik ben nog bezig met de kin-oefening en Yuno over haar bekkie kunnen pakken. Vandaag wilde ik naar aanleiding van de foto’s kijken hoever haar tandjes nu zijn. Resultaat: de 2 voorste boventanden zijn echt door, de 2 ernaast komen er nu ook hard aan. De kleine meid is dus goed aan het wisselen.

Het tandjes kijken vroeg wel even wat geduld en doorzetten, maar uiteindelijk accepteerde Yuno het best netjes en ze heeft er natuurlijk weer wat mee verdiend!

Puppycursus

Ik wist het natuurlijk al, maar tijdens de cursus valt me weer op dat Yuno best eenkennig is, ook voor een Spets. Door iemand anders geaaid worden? Mijn buurman heeft het hele uur op een goeie manier (voertjes geven, rustig benaderen) erg hard zijn best gedaan. Ze vond hem wel steeds leuker worden, maar verder dan snuffelen aan zijn hand kwam Yuno niet. De instructrice Yuno laten vasthouden voor het hierkomen – nou, ondanks het zorgvuldig overhandigen straalt Yuno straalt een afgrijzen uit… Op tafel betast worden: vooral in de ogen kijken vindt ze verschikkelijk en deze instructrice is daar ook erg gedoseerd mee. Ze laat zich wel overal betasten, maar kruipt het liefst helemaal in me.

Yuno is beslist niet zo eenkennig als Kari toen die jonger was, maar volgens mij is er voor ons wel wat werk aan de winkel. Waar we bij Ronja heel erg op mensen gingen socialiseren vanwege onze ervaringen met Kari en dat bij Ronja eigenlijk nauwelijks nodig was, hebben we dit bij Yuno weer wat teveel laten sloffen.

Natuurlijk zijn er ook zeer positieve noten. Yuno was veel relaxter rondom de andere pups dan vorige week, geregeld nog afgeleid (duh, ’t is een pup!) maar minder blafferig, en super met de oefeningen.

Op de terugweg in de auto zat Yuno met haar kop naar de hoek bij het portier. Eerst dacht ik dat ze misselijk was, maar ze bleek gewoon bijna in slaap aan het vallen te zijn en dat ze zat te knikkebollen. Maar om een of andere reden wilde ze niet gaan liggen (misschien zat haar tuigje dwars?). Het zag er in ieder geval erg vreemd uit.

[Toon slideshow]

Angstperiode?

Paul beschreef Yuno’s gedrag in het bos vanmorgen al, en ook met een paar andere dingen merkten we het: Yuno is wat sneller onder de indruk vandaag. Een angstperiodetje of gewoon een minder dagje?  Op zich niet vreemd, dergelijke periodes komen wel vaker voor in de loop van een puppenleven.

Afronding dag

Paul heeft Yuno uitgelaten terwijl ik de laatste spullen bij elkaar pak voor de behendigheidswedstrijd waar ik morgen met Ronja aan meedoe. Nu nog even wachten tot ze tot rust komt – daar verwacht ik geen enkel probleem mee, na de cursus vanavond!

2e les puppycursus: hierkomen