Klaar voor nieuwe socialisatiesessie

Vandaag is Yuno alweer 5 maanden oud. Wat vliegt de tijd!

Rustiger tijden

Vanochtend heeft Yuno opnieuw geen kik gegeven tot ik haar uit de bench haalde. En toen eigenlijk nog niet. In het donker haal ik haar uit de bench, en het enige dat ik hoor is het gerammel van haar gestuiter. Niet eens tegen het deurtje aan, want van puppy af aan heb ik haar geleerd: voetjes tegen de tralies = mijn handen weg van het deurtje of deurtje weer dicht als ik het al open begon te maken. De trend de goeie kant op lijkt nu echt door te zetten.

Reactiviteit zakt weer

Tijdens de ochtendwandeling is Yuno weer veel makkelijker bij de les te houden. Ik kan haar bijna stil met haar langs iemand van een hoveniersbedrijf wandelen, terwijl hij vol belangstelling naar Yuno kijkt (denk ik, want hij vraagt of dit een jong hondje is – waarschijnlijk vanwege mijn lok- en juichgeluidjes onderweg :-D). Ook op andere potentiële blafbronnen reageert Yuno niet of nauwelijks. Blijkbaar is haar reactiviteit als reactie op zondag alweer bijgetrokken.

Mee naar de club

Aangezien Yuno weer een beetje bij lijkt gekomen van zondag, besluit ik haar mee te nemen naar de club. Omdat ik zoveel spullen bij me heb, neem ik mijn opvouwbare bolderkar mee. Het pad naar het clubhuis oplopen blijkt met de bolderkar erbij – of is het Ronja erbij? – een stuk lastiger. Yuno is weer in racemodus: zodra ze een beloning heeft geincasseerd voor 2 tellen naast me lopen, sjeest ze weer vooruit. Ik hou koppig vol: we lopen samen het pad op, ik word niet voortgesleurd door mijn pup. Het ineens stilstaan levert me wel iedere keer die bolderkar achter tegen mijn benen op, gelukkig is hij licht en redelijk afgerond.

Kantine

Met Ronja en Yuno, maar zonder bolderkar moet ik de lange weg door de kantine nemen naar de trainingshal. Ronja begint te bleren, maar uiteindelijk weet ik beide dames op een redelijk  ordentelijke en stille wijze erdoorheen te loodsen. In de hal laat ik ze allebei los, maar met de riem om en ga de bolderkar via een zijdeur binnen halen. Ik haal wat drinken voor de honden en mezelf, waarbij ik Yuno meeneem. Ze blijft op een enkel blafje na vrij rustig.

Naast elkaar volgen

Terug in de hal vallen de twee dames even een tel mooi in volgwerk naast elkaar. Dat beloon ik direct, en besluit hier even aan te werken. Binnen de kortste keren lopen Ronja en Yuno best aardige stukjes netjes naast elkaar. Yuno weet zowaar aan de buitenkant mooi naast Ronja te blijven. Dit vind ik redelijk bijzonder: Kari en Ronja willen als ze aan de buitenkant lopen altijd voor de ander komen om zo dichter bij de beloning te zijn. Het heeft me aardig wat training gekost om dit goed te krijgen. Yuno heeft blijkbaar direct door dat die beloning ook aan de buitenkant vanzelf naar haar toe komt.

Met Evelien werken

Evelien komt binnen en met een handvol lekkers laat ze Yuno naar zich toe komen. Ronja doet haar beste om spel te bederven door iedere keer koekies voor Yuno weg te kapen, dus ik neem haar iets verder weg mee. Evelien probeert ook zit en liggen, maar Eveliens cursisten komen binnen en Yuno kan haar aandacht er niet bij houden. Zelf beloon ik nog wat voor in de buurt van Evelien komen, Evelien aankijken. Dan neemt Evelien het weer even over en doet nog een paar keer de kin-oefening. Tegen die tijd komt Paul binnen om Yuno op te halen en Evelien moet natuurlijk les geven.

Verplicht knuffelen

Ik besluit Yuno nog heel even mee de kantine in te nemen naar de dogdancers uit mijn groep die er al vroeg zijn. Ik drop Yuno in de armen van barmedewerkster Ellen. Yuno straalt nou niet bepaald genoegen uit, maar blijft wel netjes zitten en ontspant wel enigszins. Later neem ik haar over, waarop ze weer de nodige knuffels en aandacht van anderen krijgt. Yuno kijkt niet bepaald blij, zit veel te tongelen, maar blijft qua gedrag heel rustig. Dan is het mooi geweest. Ik breng haar terug naar Paul, die haar weer meeneemt naar huis.

Knap gedrag bij de avondwandeling

Tijdens de avondwandeling heeft Yuno behoorlijk aandacht voor mij. Heel knap, we komen 2 kleine zwarte of donkere hondjes tegen. Ik vraag Yuno’s aandacht en die krijg ik. Op een afstand van 5 meter beginnen de ander twee te blaffen en Yuno laat zich natuurlijk niet onbetuigd. Maar ze reageert wel bijna direct als ik haar bij me roep en al belonend zorg ik dat de andere twee op een veilig afstandje langs kunnen, zonder dat ze het gevoel hebben te moeten blaffen. Het duurt wel even, baasje heeft blijkbaar geen haast. Maar Yuno houdt haar aandacht goed bij mij. Tot ze voorbij zijn, dan moet Yuno nog een keertje blaffen. Altijd nog even het laatste woord :-).