Cursus Basis II en workshop behendigheid

Basis II

De afgelopen maanden was er weer genoeg te beleven. Zo heeft Yuno de cursus Basis II gelopen en gehaald. Een intensieve cursus, 2x in de week. En meteen was me duidelijk dat ze inderdaad veel meer aandacht had. Hoewel het nog niet altijd vlekkeloos gaat, is het inmiddels echt wel makkelijker om haar erbij te halen en te houden. Ik was erg trots op haar.

Diploma en keurig puntenlijstje

Agility

Daarnaast heb ik met Ronja en met Yuno een 4-daagse workshop behendigheid gedaan bij Henk en Ietje Postma (Buzgiz) in Friesland. Voor Yuno was het echt haar kennismaking. Erg leuk om te zien hoe zo’n jonge hond de beginselen bijgebracht wordt. Bij de sprongen ligt de lat eerst op de grond en later schuin op 1 legger, de andere kant op de grond. Het gaat er vooral om dat de hond leert tussen de staanders door te rennen en daar misschien een hupje te nemen. Er wordt bijna direct al begonnen met sprongen vanaf de achterkant nemen, dus dat je je hond leert omsturen, en allerlei andere “moeilijke” zaken waar je in standaardcursussen pas na jaren een keer aan toe komt. Voor de hond blijft het door de lage lat lekker makkelijk terwijl de baas staat te klungelen om met zijn handling de bedoeling duidelijk te maken en vervolgens de extra hulpen (zoals echt om de sprong heen gaan met je hand met speeltje) al snel wat af te gaan bouwen. Zodat de hond al bijna direct leert om vooruit naar de sprong toe te gaan, wat vooruit te werken, weg van de baas.

We hebben alle toestellen wel gehad, maar met sommige hebben we alleen een allereerste start gemaakt, zoals de slurf en de band, en andere ging Yuno al erg snel erg goed, zoals verschillende soorten tunnels (doorzichtig, licht en zwart) steeds meer in de bocht. De A-schutting kon Yuno al vrij snel prima, nog wel in iets verlaagde stand. De kattenloop hebben we alleen nog aan de afloop gewerkt. En bij de wip… tja, daar schrok Yuno van en hebben we een heleboel stapjes terug moeten doen – zomerprojectje.

De paaltjes had ik van tevoren wat aan gewerkt via de 2×2 methode van Susan Garrett. Alleen was ik niet verder gekomen dan 2 paaltjes waar Yuno tussendoor moest rennen, wat ze ook deed, en steeds juiste insteek vinden. Aan 4 echte paaltjes zag Yuno geen enkele kennis. En ze verzon van alles om ermee te doen, ondanks dat ik haar met voer lokte: moet ik ze targetten? Met de neus? Met de poot?

Huiswerk voor mezelf: enthousiasme voor tussen 2 staanders van een sprong doorrennen op (steeds meer) afstand en wennen aan gewiebel onder je poten. Verder moet ik dus ook nog dringend verder aan de slag met de paaltjes.

Foto’s van de workshop

Eerste loopsheid

Zo’n 2 weken voor de agility-workshop in Friesland werd Yuno loops… Ahem. Normaal gesproken zou ze gaan logeren bij Bonnie, Toch besloot ik de gok te wagen. Ronja was pas rond de 19e dag op haar hoogtepunt, en Yuno’s moeder Nissa was ook behoorlijk laat.

In het hotel waar we verbleven aangekomen hadden we een leuke verrassing: we zaten in de bruidssuite! Erg leuk, maar hoewel de badkamer een deur had, was de andere kant open. OK… Op dat moment was er niet zoveel loos. Kari is een volle reu en had wel veel belangstelling, maar was ook heel goed te hanteren tot nu toe. Tijdens de workshop had een enkeling wel eens wat interesse in waar Yuno had gezeten, maar verder geen overdreven reacties.

Een week nà de workshop begon Kari ineens neiging te krijgen Yuno te klemmen. Omdat hij nu wel heel hardnekkig was, hebben we ze vanaf dat moment steeds gescheiden gehouden. Er volgden nog 4 of 5 uiterst vermoeiende dagen. Yuno was wat teneergeslagen omdat Kari steeds zo raar en heftig opdringerig deed. En Kari was doodmoe van de stress van dat aantrekkelijke meisje in zijn huis, waar hij niets mee mocht doen. Arme mannetje, hij had helemaal rood doorlopen oogjes, grote pupillen en wallen onder de ogen.

Ik heb Kari steeds meegenomen als ik met Ronja ging trainen en ze daarna samen lekker lang uitgelaten. Dan kwam hij even tot rust. Maar thuis gekomen was dat direct weer afgelopen!

En toen was ook weer ineens afgelopen. ’s Morgens al ietsje minder overspannen reacties, en ’s middags snuffelen en… tsja, eigenlijk viel dat best wel tegen, ze rook toch echt niet meer zo bijzonder. Nog eens proberen, snuffelen… Nee, echt niet.

Hoera, die fase was weer voorbij! Volgende keer komt ze wel echt logeren hoor Bonnie! En dan krijgen we Yuno’s broertje Pelle als ruil.

De dagen na de loopsheid leek Yuno helemaal euforisch dat het allemaal voorbij was. Ze was bijzonder fur-fee-lund, hing Ronja geregeld in de rug en wist zelfs Kari zover te krijgen dat hij haar op haar nummer zette! Eens kijken of ze nu last krijgt van schijnzwangerschap… en ja hoor, weer een week later voel ik ineens opgezette tepels. Yuno is ook heel aanhankelijk. Maar verder fleurig genoeg. Hopelijk blijft dat zo…