Restant maart

Vrijdagochtend 14 maart 2013

Yuno loopt met Paul op en kotst ineens over zijn sloffen. Gelukkig niet al tezeer geraakt. Terwijl we opruimen, vinden we nog een kotsplek en nog een. Zijn Yuno en Ronja nu allebei bezig?

15 maart 2014 ~ Zaterdagochtendstress

Yuno springt op de bank en kotst vandaaruit de achterkant van de bank onder, over mijn broek heen (want ik stond achter de bank), langs de achterkant omlaagdruipend, op de (gelukkig) tegelvloer.
Broek afgesopt en omkleden maar, want dat wordt dadelijk vernikkelen op het veld (eerste uur Basiscursus met Yu’tje). Terwijl ik me omkleed en we de zooi opruimen, kotst ze er nog 4x achteraan. En niet zo’n beetje. Verbijsterend wat er allemaal uit zo’n klein hondje kan komen. En waarschijnlijk kwam alles gisteren dus uit Yuno alleen en had Ronja er niets mee te maken!

Yuno kijkt inmiddels weer fleurig uit haar oogjes. Maar even kijken hoe het gaat. Zou ze dadelijk honger hebben, op de cursus?

Prioriteiten

Morgen heb ik een dogdance-wedstrijd met Ronja. Ik ben het zilveren strikje kwijt dat bij mijn kostuum hoort. Ik zoek het hele huis af. En uiteindelijk, na logisch nadenken, vind ik het (hoewel niet op een heel logische plek).

Maar dat gebeurde dus tegelijk met Yuno’s kotspartijen en het opruimen daarvan, terwijl ik me moet haasten om op tijd bij de cursus te zijn. Prioriteiten stellen?

Meer aandacht

Hoe dan ook, het overgeven hielp wel met de Basiscursus. Yuno had aanzienlijk meer aandacht voor mij dan vorige week, een van de meest frustrerende weken tot nu toe. Aan het eind van de les bedacht ik een nieuwe truc. Aandacht betekent klik, lekkers en je mag weer even rondkijken. Want dat rondkijken is voor Yu’tje toch wel een essentieel iets.

Later bedenk ik er nog bij dat ik vòòr Yuno ga staan als ze iets wil zien. Mijn aankijken is klik, lekkers en ongestoord mogen kijken naar wat dat ook is. Ik koppel er “kijken” en “watch” aan vast: bij kijken mag Yuno om zich heen kijken, als ze naar mij kijkt benoem ik dat snel met watch.

Eens kijken of we daarmee tot afspraken kunnen komen… Blij met deze ingeving gaan we weer naar huis.

Wéér naar de club

Vroeg in de middag zijn we alweer terug bij het clubhuis. Dit moet wedstrijdklaar worden gemaakt voor de dogdancewedstrijd morgen. Yuno heb ik meegenomen. Dit is voor haar een goeie ervaring. Ik zie haar in de loop van onze bezigheden steeds wat losser worden. Als mijn commissiegenoten de treibballen naar de zolder gooien waar ik ze opvang, vindt Yuno dat maar niets. Luid blaffend gaat ze om de hoek staan in de trainingshal. Maar daar herstelt ze ook weer snel van als ik eenmaal beneden ben.

In de loop van de middag gaan Paula en ik samen naar buiten. Snowy, Paula’s kruising Shih Tzu daagt Yuno uit tot spelen. Hoewel Snowy kleiner is, vindt Yuno haar eerst toch wel indrukwekkend. Maar beetje bij beetje komt Yuno los en als snel crossen de twee meiden om ons heen. Af en toe komt Yuno nog even veiligheid zoeken, maar dan vooral om vandaaruit weer in de tegenaanval te gaan. Snowy is een goed speelkameraadje voor Yuno. Klein genoeg dat Yuno haar leuk vindt, en indrukwekkend genoeg dat Yuno haar niet gaat opdrijven, wat bij andere kleinere honden nog wel eens gebeurt.

Aan het einde van middag is het meiske flink moe, maar dit is echt goed voor haar geweest.

Dogdancewedstrijd ~ zondag 16 maart

Vandaag heb ik voor het eerst sinds lange tijd weer een dogdancewedstrijd met Ronja. Een gloednieuwe dans, dus dat wordt weer even kijken hoe dat loopt. Tussen de middag gaat Paul Kari en Yuno uitlaten en Ronja ophalen. Dat is het voordeel van een thuiswedstrijd, dan kun je je hond later “bestellen”. Als Paul met Ronja naar de club wil vertrekken, begint Yuno zo te huilen dat Paul maar besluit om haar mee te nemen. Op de club begint Yuno te blaffen zodra ik met Ronja wat afstand neem. Paul gaat dus maar met de kleine meid wandelen als ik me met Ronja ga voorbereiden op onze routine.

Ook als Paul terugkomt en zijn fotograaftaken weer oppakt, is het voor mij hard werken om de dames samen rustig te houden. Terwijl ik de routines bekijk die ik wil zien. Nu mijn routine achter de rug is, heb ik hier eindelijk de rust voor!

En Ronja? Die heeft het ge-wel-dig gedaan, ver boven mijn verwachtingen!

Cursusochtend ~ zaterdag 22 maart

Het is weer cursusochtend. Deze keer ga ik met een (nog grotere) variatie aan lekkers op pad: frikandel, kaas, gedroogd hart, en jerkyachtig hertenvlees. Ik heb afwisselend het hele arsenaal nodig, afgewisseld met spelen, om Yuno erbij te houden, maar ik heb wel de indruk dat het vrij goed gaat, in ieder geval qua aandacht. Alleen blaft Yuno nog enorm naar de andere honden in de groep en soms ook daarbuiten – en naar de instructeurs! De instructeurs geven haar al weken iets überlekkers geven voor het betasten en het hierkomen. En het werkt! Het staan en betasten lukt nu op de grond bijna net zo goed als op tafel en Yuno laat zich voor het hierkomen meelokken. Dus we maken beslist meters! Alleen gaat Yuno’s blaffen naar de instructeurs voor “ik vind jou spannend” naadloos over in “kom op met die koek”. Jaja, de dame weet wat ze kan krijgen en dan wil ze het, en wel nu! De balans is misschien een beetje doorgeslagen, maar ik ben blij met de gemaakte vorderingen.

Wat de andere honden betreft hebben we straks tijdens het examen volgens Yuno niet genoeg meters tussen ons en de andere honden. Zij vindt zo’n 15 meter net voldoende afstand. Maar tijdens het hierkomen en het voorlangs/achterlangs is die afstand echt wel een stuk kleiner. Nu gaat het voorlangs/achterlangs nog wel redelijk, als de langslopende hond zich kalm houdt. En ik bijna continu achteruitloop als ik zelf rond moet. Zou dat aftrek opleveren 😉 ? Maar bij het hierkomen, als de honden om beurten langs komen rennen, vindt Yuno beslist dat ze commentaar moet leveren. Nu heeft ze ook al een lompe Labrador in d’r nek gehad tijdens die oefening, dus dat maakt het voor haar niet makkelijker. Nou ja, we blijven eraan werken.

Schoonmaakdag ~ zondag 23 maart

Zondag is schoonmaakdag op de club. Yuno neem ik maar weer mee. Vorige week zaterdag is me uitsteked bevallen. Opnieuw begint Yuno een beetje aarzelend en achterdochtig, maar al snel gaat het steeds beter. Dingen die door de lucht vliegen blijft ze minder geslaagd vinden. Maar nog minder vindt ze het als ik de ladder weer op klim en op zolder bezig ben. Net als vorige week gaat ze in de trainingshal om de hoek staan blèren. Mormel :-).

Op een gegeven moment stuitert er een treibbal van haar af. Ronja is bij zoiets redelijk onverstoorbaar, maar Yuno vindt dit echt niet leuk. Ik laat haar maar snel zien dat de treibbal toch echt niet zo eng is. Uiteindelijk blijft ze staan en even later durft ze zelfs een beetje de bal te benaderen als ik deze heel voorzichtig haar kant op rol. Een stuk beter al dan het ding koste wat het kost willen ontwijken, het gedrag waar we mee begonnen.

Aan het eind van de dag had ik een heeeeeeeel moe meisje. Hoewel dat na een paar uurtjes slapen alweer is opgelost.