3e les puppycursus

Nog steeds vroege starts

De laatste ochtenden verloopt het wakker worden een beetje wisselend, maar feitelijk gaat het erg goed. Ergens tussen half zes en zes geeft ze voor de eerste keer een paar blafjes. Daarna is ze meestal weer een hele tijd stil, soms geeft ze wat vaker tussendoor blafjes. En bijna altijd lukt het me om het opstaan tot na zessen uit te stellen. Ik wil niet dat ze gestresst is tegen de tijd dat ik beneden kom, dus wacht ik niet af tot ze heftig gaat blaffen.

Yuno blaft ook veel minder nadat ik de kamer binnenkom, terwijl ik de acherdeur vast openmaak en een paar buitenschoenen aantrek. En ze wordt er steeds beter in haar voetjes en neusje bij de benchdeur weg te houden voor ik het deurtje open doe: dus rustig afstand houden, geen geduw en gepor, maar even een beetje zelfbeheersing.

Het zijn nog steeds iets te vroege starts, maar voorlopig is dit goed te doen.

Bench

Het in de bench gaan is inmiddels een dagelijkse routine. We proberen iedere dag te verlengen, maar dat gaat heel langzaam – wat meer aan onszelf ligt dan aan Yuno. De grens van 4 uur zijn we nog maar zelden gepasseerd.

Als we haar even alleen laten, steeds met minimaal een andere hond, mag ze nog steeds los in de kamer. Als we haar direct ervoor even buiten hebben gelaten, gaat dit zeker voor een uurtje of wat gewoon goed.

Wandelingen

Als Paul alleen is, laat hij ’s middags vaak Yuno samen met of Kari, of Ronja uit. Daarna blijven die twee samen thuis terwijl hij de andere hond uitlaat. Dat geeft ook mooi gelegenheid op wat één op één aandacht voor de volwassen honden, die hier zichtbaar van genieten.

Soms kom je wat tegen, en soms ook niet. Tijdens de avondwandelingen kom ik nu vaker andere honden tegen onder omstandigheden dat ik Yuno durf te laten kennismaken (licht!). Yuno benadert honden vaak grommend tot zo’n 3 meter, daarna neemt ze een wat respectvollere houding aan. Zij is blijkbaar niet het type om op de rug te gaan liggen, zoals Ronja dat echt wel was. Maar ze weet toch duidelijk te maken dat ze geen kwaad in de zin heeft. Honden grommen eerst ook vaak naar haar, maar als ze haar houdingsverandering zien, is er eigenlijk nooit meer iets aan de hand.

Middagwandeling vrijdag

Vrijdagmiddag gaan Paul en ik weer eens met het hele stel op stap. Bij de ingang van de Balij zijn 3 honden, waaronder een Shiloh Shepherd-pup. Yuno rent er op haar eigen manier naartoe: met op afstand blaffen en grommen, maar dichterbij dermate aangepaste lichaamstaal dat de andere honden het prima vinden. Dan gaat ze de andere pup (2 weekjes jonger maar vele malen groter) uitdagen. Tijdens dat uitdagen botst ze op een van de andere honden, die haar lichaamstaal bedoeld voor de pup leest en ‘not amused’ is. Dat levert haar een (nette) correctie op, waarop ze piepend wegrent. De volwassen hond gaat erachteraan, net als een andere hond uit het groepje. Op zich niet veel aan de hand, geen echte jaagneigingen van de twee honden, maar Yuno vindt het erg eng en rent in een grote boog rond, af en toe een angstige gil slakend. Ach, even later trekt dat al weer bij. Kari en Ronja hou ik even buiten deze interacties, aangezien ik niet wil dat een van beide hun beschermende neigingen bij Yuno overdrijven en dat ze ruzie zoeken. Maar blaffen doen ze wel om alle onrust, als ik de een stil heb, begint de ander direct. Dat vindt de Shiloh-pup weer eng, hij wil weglopen. Dus we besluiten door te lopen zodat er weer de rust ontstaat die de andere pup blijkbaar nodig heeft.

Tijdens het rondje komen we de Shiloh weer tegen – en weer is hij wat onder de indruk van het geblèr van vooral Ronja. Yuno loopt gewoon door. Ook de twee andere honden komen we weer tegen. Nu zetten we ons drietal even langs de kant in een zit. Lekkers verdienen! Yuno snapt hem nog niet helemaal, want komt overeind, maar de andere twee weten wel waar ze hun voordeel kunnen halen. De twee honden en joggende baasjes kunnen in ieder geval ongemoeid passeren. Yuno daarna nog even terughalen, iedereen nog wat scoren en doorlopen. Met een tweetal wandelaars herhalen we dit weer, met meer succes t.a.v. Yuno.

Puppycursus les 3

Yuno had op het pad naar de KC duidelijk veel minder moeite met het hondengebeuren om haar heen dan de afgelopen weken. Misschien omdat er ook veel minder honden waren: de meeste cursussen zijn voor het seizoen gestopt. Ze heeft nauwelijks geblaft en liep niet aan de riem te sleuren. De andere pups vond ze enerzijds interessanter, en anderzijds kon ze zich eromheen ook beter concentreren. Ik vermoed dat ze zich gewoon veiliger voelt, wat zekerder van zichzelf. Naar mensen blaft ze ook aanzienlijk minder, dus het laten voeren door andere mensen werpt heel beslist al vruchten af. Vooral zo doorgaan!

Concentratiespanne mag nog groeien

Bij de oefeningen in de groep, kon ze zich steeds zo’n 5 minuten heel goed concentreren en dan was het ineens op. Ik kon dichtbij anderen komen, prima. Maar aan het eind van die 5 minuten waren ze zelfs op een grotere afstand teveel. Ook wilde ze graag terug naar de baas. Toen ik dat toeliet, kon ik daarna zo weer met haar verder: weer even opgeladen! Interessant. Dat uithoudingsvermogen groeit ongetwijfeld naarmate ze ouder wordt. Ze doet het al prachtig zo.

Tandjes kijken

Ik zat naast een ervaren buurvrouw die met haar hondje, Lancashire Heeler Bindi, al flink met het tandjes kijken bezig was geweest. Met Yuno heb ik dat nauwelijks geoefend, hoewel ik de kin-in-de-hand natuurlijk wel grondig erin heb zitten en van de week wel een of twee keer bezig was geweest met de andere hand over haar neus, over haar lipjes en over haar ogen te doen (de onhandige handler uithangend). Nou ja, dan maar even ter plekke mee aan de slag. Binnen 5 tot 10 minuten kon ik bij Yuno de lipjes bij haar voortandjes optrekken en bij haar kiezen, terwijl ze haar kin stevig in mijn hand hield. Nog niet heel lang, nauwelijks een seconde, maar het optillen van die lipjes vond ze aan het begin van de sessie nog een reden om zich even terug te trekken. Aan het eind begreep ze prima dat dat er juist bij hoorde. Heel knap meisje!

Nee

Verder als nieuwe oefening het ‘nee’ aanleren door de hand dicht te doen als ze het voertje uit mijn hand wilde pakken. Binnen de paar minuutjes oefenen kon ik voertjes voor Yuno langs gooien of laten stuiteren zonder dat ze ze pakte. Knappe pup!

Hierkomen beter

De oefening hierkomen vond Yuno toch weer even spannend, althans het vastgehouden worden. In ieder geval benaderde ze de instructrice nu uit zichzelf, maar vastgepakt worden hoorde niet bij haar plannetjes. Dus draaide ik weer haar kont naar de instructrice zodat zij haar halsband kon vastpakken en Yuno gelijk de goeie richting in stond. Yuno stond er weer bij alsof dit wel een heel erg vreselijk persoon was, met grote letters IK WIL HIER WEG in haar lichaamstaal. Maar ze bleef stil en worstelde niet echt, hoewel de instructrice haar goed vast moest houden, want ze was één en al spanning. Op mijn “Yuno, kom!” kwam ze natuurlijk als een speer. Zodra ze de voertjes op had, draaide ze zich weer om om de instructrice in de gaten te houden, net als vorige week. Deze keer liep ik naar haar toe met Yuno, waarna Yuno de aangeboden voertjes toch niet versmaadde. Gaat helemaal goed komen, ik zie in ieder geval al grote verbeteringen.

Training zaterdag: voor- en achterpoottarget

Ook met de voor- en achterpoottarget een flinke vooruitgang: ze heeft ze allebei door.

Voor de achterpoottarget gebruik ik -zoals ik vast eerder heb beschreven- mijn trouwe oploopplank bekleed met een deurmatje. Dat is een verhoging van zo’n 3 cm, mooi duidelijk voor een hond die dit voor het eerst doet. Met de 1 of 2 eerdere sessies ging Yuno heel vaak zitten in plaats van verder achteruit te stappen de plank op. Maar blijkbaar heeft het allemaal kunnen bezinken in de week (?) dat ik hier niet aan gewerkt heb. Ze snapte het nu feilloos en deed het keer op keer goed, achteruit stappende de plank opzoeken. Dat is mooi, het geeft aan dat ze (a) de oefening begrijpt en (b) een heel goed achterhandbewustzijn heeft.

Later oefen ik hetzelfde met Kari, maar dan op Ronja’s platform van zo’n 10 cm hoog. Hij laat herhaald zien zijn 2 achterpoten tegelijk omhoog te tillen om op het platform te komen. Dat toont nog eens kracht in de rug, mijn oud krachtpatsertje!

De voorpoorttarget toont Yuno nu echt te snappen. Ze loopt erheen om haar poot erop te zetten. Het is nog niet vloeiend – en wat duurt dat kauwen toch enorm lang bij zo’n pup! Maar ze heeft het beslist door. Wat me wel opvalt: ieder lekkertje moet ze heeeeel lang op kauwen. Door het wisselen? Ik hoop het, want de sessie loopt toch een stuk minder vloeiend en vlot met al dat gekauw tussendoor.