Start puppycursus

Benchtijd

Vanmorgen heb ik Yuno zo’n 1,5 uur in de bench gedaan, zonder problemen. Die tijd moet ik nog verder gaan oprekken. Morgen weer!

Grasmaaien

Tijdens het grasmaaien was Yuno voorbeeldig! Ze ging meestal uit zichzelf heel keurig zitten. Tijdens het harken was het iets moeilijker en kwam ze een of twee keer bij de hark, maar zonder hem aan te vallen. Het was voldoende dat ik rustig zei, “nee Yuno, kom maar hier” en daar ging ze keurig zitten. Een ander keertje harkte ik een paar keer door waarbij ik zei “ga maar zitten” (hoe onduidelijk kun je een commando geven aan een jonge pup?), waarop ze heel braaf de juiste keus maakte. Ja, ze heeft het nodige verdiend, maar op een heel goeie manier. Ik hoefde geen brandjes te blussen, ze bleef eigenlijk heel kalm, maakte veel zelf de juiste keuzes, en kon daarna nog een of meerdere harkstreken wachten voor ik haar haar beloning gaf. Op de goeie weg! Knap klein meisje!

Training: zit, sjorren-loslaten, kin

Ik wilde perse met Ronja trainen vanmiddag, en dan komen Kari en Yuno tussendoor natuurlijk ook weer aan de beurt. ’s Avonds had Yuno haar eerste puppycursus, dus hield ik voor haar de sessies wel korter dan anders. Allereerst gewerkt aan het zitten. Deze keer ging Yuno iedere keer liggen. In eerdere sessies liet ik haar vanuit het liggen weer zitten, iets dat ze heel goed doet. Maar nu wilde ik dat ze echt ging zitten als ik ‘zit’ zei. Ging ze toch liggen, dan deed ik een stapje achteruit zodat ze overeind kwam en probeerden we het opnieuw. Op het laatst was de automatische ‘liggen’ eruit en begon het zitten er steeds vaker voor in de plaats te komen.

Het spelen, sjorren, lostlaten op mijn verzoek, en zelfs het speeltje brengen, gaat allemaal steeds soepeler. Eerder op de dag had Yuno Paul tot zijn stomme verbazing zelfs de bal gebracht. Al grommend (spelen), maar toch heel knap dat ze het nu ook naar de bal heeft gegeneraliseerd.

Daarna hebben we nog aan de ‘kin’ gewerkt. Die gaat links naast mij nu heel erg goed. Yuno drukt haar kin ook echt in mijn hand, en ik ben begonnen om er duur op te zetten. Ze moet haar kin dus langer in mijn hand houden voor haar klik en beloning.

Puppycursus

Vanavond was de eerste les van de puppycursus. De kleine meid deed het prima! In de trainingshal is het erg vervelend als een hond blaft, vanwege het galmen. En Yuno blafte wel, maar blijkbaar toch zo weinig dat achteraf verschillende mensen die Spetsen kennen (en de instructrice) verbaasd zeiden dat ze haar niet echt hadden horen blaffen. Nou, daar was ik weer verbaasd over, maar ik was natuurlijk ook blij met hun commentaar!

Haar aandacht viel me erg mee. Ze vond het buurteckeltje erg leuk (maar moest er dan toch weer naar blaffen), en een Amerikaanse Bulldog wilde ze ook graag heen. Een Hollandse Herder vond ze eerst eng, waarschijnlijk omdat zijn oortjes vastgeplakt zaten in de hoogste stand. Maar toen ze even gesnuffeld had, kreeg ze door dat die oren even niet meededen in de communicatie. De oefeningen deed ze prima: aandacht, reageren op haar naam, spelen en loslaten, puppymassage (feitelijk zich al knuffelend overal laten betasten) en zitten. Reageren op haar naam en puppymassage is iets waaraan ik nog wat meer aandacht kan besteden, maar zelfs tussen de andere hondjes deed het feitelijk al prima. Tijdens de puppymassage had ze niet eens de neiging om haar tanden zachtjes in mijn handen te zetten, heel netjes. De rest van de oefeningen hadden we al aan gewerkt.

Tot mijn verbazing vond ze gedroogde kip/vis-sliertjes het lekkerst van de voertjes die ik bij me had. Dit ging volgens haar nog een eind boven de worst. Heel fijn, want die sliertjes zijn heel makkelijk in kleine stukjes te trekken. Heel fijne trainingsvoertjes dus! Tijdens zo’n cursus zie je pas wat een hond echt lekker vindt, daar kun je thuis lang niet altijd iets over zeggen.

Helemaal op het laatst van de les kon ze ineens haar plasje niet ophouden. Ach, daar staat gelukkig een dweil voor klaar, ze was niet de enige.

Na de cursus stond ik nog een hele tijd na te babbelen met een collega-instructrice. En Yuno? Die mocht zowaar in de buurt blijven van haar puppenhatende bejaarde Parson Russel. En liet allerlei honden voorbij lopen zonder noemenswaardig commentaar. Waarschijnlijk gewoon enorm moe, maar ze werd ook enorm beloond voor haar goeie gedrag.

Weer thuis

Zoals te verwachten was, bleek Yuno bij thuiskomst behoorlijk moe te zijn. Ze heeft wel fanatiek op een kauwbot liggen knagen, vaak een goeie manier om lekker tot rust te komen als hond. De avondwandeling heb ik kort gehouden en verliep rustig. Niemand tegengekomen, maar wat geblaf verderop en mensen aan de overkant van de straat waren reden genoeg om te oefen of zelfs te blaffen. Hier was Yuno redelijk makkelijk uit te halen, waarna ik haar nette gedrag weer kon belonen. Binnen 5 minuten na thuiskomst ligt ze al mooi rustig op haar zij. Nog heel even wachten, kijken of ze nog een laatste plasje wil doen en dan gaat ze de bench in.