Van alles en nog wat en een prachtige doorbraak

Wandeling gisteravond

Tijdens de laatste wandeling gisteravond ging ik alleen met Yuno op pad. Op een mooie groene plek zitten een heleboel mensen bijeen. En daarvandaan komt er een bruin reepinschertje blaffend op ons af. Beetje bij beetje andert hij steeds dichterbij. Ik loop maar gewoon door met Yuno, die toch wat verontrust terugblaft. Op een gegeven moment komt het pinschertje ineens dichterbij. Yuno blaft nog wat harder en gaat richting het kleine ding (hooguit zo groot als zijzelf). Het reepinschertje gaat toch maar een heel eind achteruit. En Yuno groeide zichtbaar. Ben ik nou blij hiermee?

Even later kom ik Paul tegen met Kari en Ronja. Yuno herkende ze nog niet en ging gelijk flink blaffen! Hmmmm, hopelijk een ervaring om snel te vergeten, dit was wel een heel groot succes voor niet geheel gewenst gedrag.

Ontwikkeling zet zich voort

Het was onze laatste wandeling van de dag, dus lieten we Yuno voor de zekerheid daarna nog even op de plaats achter plassen (ze doet het ook buiten, maar de tuin is nog erg favoriet). Daarna wil ik naar boven gaan. Terwijl ik mijn spullen verzamel, begint er naast ons ineens een gegrom – zijn Ronja en Yuno ineens volop aan het spelen! Echt mooi wederzijds spel. Wat gaaf, de eerder vandaag genomen stapjes zetten zich voort!

Snel roep ik Ronja mee naar boven, om ervoor te zorgen dat dit niet escaleert en dat het van beide kanten ook een leuke ervaring blijft.

Ochtendwandeling

Tijdens de ochtendwandeling hebben we goed geprofiteerd van de koelte: vroeg op pad en een flink stuk lopen. Ook Yuno heeft flinke delen van de wandeling op eigen pootjes afgelegd, afgewisseld met stukken in de fietsmand. Maar die stukken in de fietsmand waren haar eigenlijk al teveel. Zij wilde op met de anderen! Ze heeft weer flink zitten foeteren (piepen en keffen) in de fietsmand. Als het te gortig werd, stopte ik met lopen – van mij aandacht krijgen bracht de kleine meid ook al tot rust, en het stilstaan deed haar in ieder geval merken dat joelen haar niet sneller vooruit bracht. Het hielp wel.

Tijdens het lopen zien we duidelijk dat Yuno veel meer kracht en coördinatie heeft dan 2 weken geleden. Tijdens een pauzetje gooit de kleine meid zich in een stuk met hoog gras. Alleen is dat nog nat van de dauw. En een natte vacht, dat kriebelt! Yuno’s oplossing is zich in een andere grote plu nat gras te gooien. Tja, dat gaat haar niet helpen, maar daar moet ze nog achterkomen. Op een gegeven moment duikt ze in een gat in de begroeiing en zien we haar zo een mooi koprol in een klein slootje maken. Gelukkig voor haar (en voor ons) stond het droog, maar raar vond ze het wel! Na alle mooie avonturen moesten we haar wel weer even goed controleren op kleefbolletjes en grasaartjes. Dat zal snel minder worden nu haar bovenvacht goed doorkomt en die dingen minder vat hebben.

Deze video is eerder in de week genomen, maar laat een beetje zien hoe dat eruit ziet, dat wandelen met Yuno in de fiestmand en tussen ons roedeltje.

Kun je de video niet goed bekijken, klik dan hier voor de YouTube-versie

Eten

Na de wandeling het ontbijt: weer heeft Yuno haar volledige portie weggestampt. Eten gaat nu feitelijk heel goed, een enkele keer laat ze wat staan, als ze net getraind heeft of nog heel moe is. Niet moeilijk over doen, direct weghalen, volgende maaltijd weer een kans.

Joepie!!!

Na een flinke tuk ’s ochtends in haar bench, wekt Yuno mij met één bescheiden blafje. Ik laat haar eruit in de veronderstelling dat ze moet plassen. Dat doet ze ook, in haar eigen rustige tempo’tje (het begint alweer aardig warm te worden). Daarna ziet de bank er nog verleidelijk uit, dus ga ik liggen en til Yuno bij mij. Nou, de dame vindt het wel gezellig, maar probeert toch al snel op haar eigen manier van de bank af te komen. Liever niet, dus ik zet haar op de grond. Ronja staat klaar om haar “op te vangen”. Meestal gaat dat niet op de vriendelijkste manier, dus ik duw Miss R eerst even aan de kant.

Maar Ronja heeft heel andere plannen! Er ontspint zich een prachtig spel tussen haar en Yuno, en laat ik nu mijn iPad bij de hand hebben! Naarstig zoek ik de videomogelijkheid op en het lukt me om onderstaande video vast te leggen. Je ziet hoe Yuno nu tegen Ronja mag opstaan, en Yuno’s gehijg duidt op echt plezier, volgens mij het equivalent van honds lachen.

Kari komt in het begin nog even kijken wat er aan de hand was, moest hij iets regelen? Maar al snel zie ik zijn ogen helemaal tot rust komen: nee, niets aan de hand. Je ziet hem in het filmpje als ze buiten spelen eerst nog even in de deuropening zitten, maar op een gegeven moment trekt hij zich terug. Alles OK, geen ingrijpen nodig.

In de buitenshots zie je ook een heel mooi voorzichtig spel, waarbij Yuno Ronja pootjes geeft en Ronja haar pootjes brommend heel zachtjes vastpakt en weer loslaat. En zo eindigt het spel op een heel rustige manier, zonder escalaties, naar tevredenheid van beide deelnemers. En van mij! Ik zit bijna met trainen in de ogen en ben zo opgelucht dat Ronja nu eindelijk kan inzien dat de aanwezigheid van die pup ook geweldig leuke kanten kan hebben!

Kun je de video niet goed bekijken, klik dan hier voor de YouTube-versie

Ronja’s dagboek week 1

Het klinkt misschien vreemd, maar ik heb tot nu toe nauwelijks in Ronja’s dagboek gelezen. Deze week toch eens even haar eerste week bij ons doorgelezen. Dat leverde al wat leuke feitjes op:

Ronja hebben we eerst een keertje in huis laten wennen aan haar tuigje. Yuno heb ik haar tuigje gewoon omgedaan, met wat beloningen tussendoor weliswaar, en aansluitend ben ik doorgegaan met de rugzaktraining.
Het eerste ritje naar de dierenarts leverde met Ronja een hoop kabaal op. Uit de beschrijving schat ik in dat Ronja dat heel wat bonter maakte dan Yuno nu – of zijn we Spetsen nog wat meer gewend?
Bij Ronja zijn we eerder en bewuster begonnen de matrassen van de bench af te schuiven. Dit als onderdeel van het leren alleen zijn – dat begint heel simpelweg al met afstand om leren gaan.
Wij gebruikten indertijd een babyfoon toen we voor het eerst naar boven verhuisden. Wel een stuk later in Ronja’s ontwikkeling, maar goed om die weer op te zoeken. Een daarvan heb ik al gevonden. Nu de andere nog… (wat heb je nu aan één babyfoon?)
In mijn beleving speelden Kari en Ronja direct op de eerste dag met elkaar, maar volgens het dagboek gingen er toch echt een paar dagen overheen. Dag 3 was het.
Ook Ronja gaf een mooi jodelconcert in de badkamer, al was dat vreemd genoeg blijkbaar bij de tweede keer douchen.
Voor socialisatie naar de kinderboerderij. Lijkt me een uitstekend plan! Nu alleen nog op zoek waar er ook al weer eentje is…
Training ‘in de bench gaan’ – ook een goeie! Nu zetten we Yuno zelf in de bench, knuffelen haar nog even zodat ze tot rust komt, en dan deurtje dicht. Tijd om hier ook eens aandacht aan te schenken.

Benchtraining

Paul heeft Kari en Ronja vanmiddag een rondje in de polder gegeven – kort, vanwege de hitte. Een mooi moment om Yuno te trainen om in de bench te gaan. Voor deze keer pak ik er echt een clicker bij – dit wil ik grotendeels shapen. De eerste keer lok ik haar. Neus naar binnen, klik en voertje in de bench. Voetje erbij om het voertje te pakken, klik, voertje in de bench. Deze voertjes doe ik allemaal via de tralies aan de zijkant, zodat ze wat dieper in de bench terecht komen en mijn bewegingen zo min mogelijk een extra afleiding zijn voor Yuno. Na een paar beloningen begint Yuno uit zichzelf al te snuffelen of er toevallig nog meer ligt, wat mij weer de gelegenheid geeft om haar voor haar eigen initiatief te klikken en te belonen.

Na zo’n 10 kliks, gooi ik de volgende beloning zo dat ze de bench uit moet komen. Tijd om weer het ‘erin stappen’ te belonen, niet alleen het ‘erin blijven’. Deze keer wacht ik haar eigen initiatief af. Yuno gaat liggen (haar nieuwste truuc en al vaker geoefend). Ze wacht af. Nee, dit werkt toch niet. Komt overeind, gaat opnieuw liggen. Nee het werkt echt niet. Dan steekt ze haar neus in de bench. Ik klik en beloon weer in de bench. En kan weer een serie ‘steeds verder in de bench stappen’ belonen, en bovendien het naar haar kussen gaan achterin de bench.

Tijd om weer een beloning buiten de bench te geven. Na het opeten daarvan gaat Yuno weer eerst liggen. Geen resultaat. En dan gaat ze weer uit zichzelf in de bench, stapt direct een heel eind door, en staat binnen een paar kliks op haar kussen. Hmmm, eens voorzichtig gokken. Ja, ze gaat zitten! Klik en beloon. Gaat ze ook liggen? Even lijkt ze dit op te geven en de bench uit te willen stappen, als ze ineens toch het liggen probeert. Hoera! Knap grietje! Even flink beloond, en na tussenposes, steeds oploped in aantal tellen, nog een aantal keer. Yuno blijft in de bench en als ze overeind komt om een lekkertje te pakken, zakt ze direct daarna weer door haar pootjes.

Yuno wil nog meer trainen

OK, tijd om te stoppen, dit is zo mooi geweest.

Ik wil het restant lekkers opruimen en stoppen met de training. Yuno stapt de bench uit. Kijk mij strak aan. En gaat liggen! Tja, laat ik die toch maar belonen. De volgende keer zeg ik er gauw ‘liggen’ bij, zoals eerder al een aantal sessies deze week. En vervolgens zeg ik ‘liggen’ voor Yuno aanstalten maakt. Ze kijkt me weer heel strak aan, denkt diep na en… ploft weer neer! Na een paar herhalingen vind ik het welletjes en wil weer opruimen. Ik ga even wat anders doen. Yuno komt achter me aan, gaat voor me zitten, kijkt mij weer strak aan en… ploft neer. Deze negeer ik. Dan kijkt ze me weer strak aan. Ik zeg snel liggen. Yuno ploft neer. OK, dan gaan we weer verder. Ik doe een grote gok en ga steeds ergens anders staan, waarna ik het woordje ‘liggen’ zeg. En Yuno moet soms heel even nadenken, maar iedere keer weer ploft ze uiteindelijk neer.

Dan komen Ronja en Kari naar binnen rennen en is het hoog, hoog tijd om te stoppen. Wat een lange sessie voor zo’n jonge pup, maar ze houdt vol en sterker nog, vraagt zelf om meer!